Ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος έκανε ένα ωραίο επικοινωνιακό δώρο στην κυβέρνηση των Συριζανέλ και, βέβαια, είπε στον πρωθυπουργό μας κάποια αρκετά δυσάρεστα νέα
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Πολύ σωστά, ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα θεώρησε σκόπιμο να κάνει ένα αποχαιρετιστήριο ταξίδι στην Ευρώπη –στην οποία αρκετά πράγματα θα αλλάξουν από τα τέλη του προσεχούς Ιανουαρίου, όταν παραδώσει τον προεδρικό θώκο στον νεοεκλεγέντα Ντόναλντ Τραμπ.
Στο πλαίσιο αυτού του ταξιδιού, ο Αμερικανός πρόεδρος θέλησε να κάνει ένα επικοινωνιακό δώρο και στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος στο εξής είναι απελπιστικά μόνος.
Όπως σοβαρός είναι και ο κίνδυνος να βρεθεί απελπιστικά μόνη και η Ελλάδα, η οποία, επειδή πάσχει από βαρύτατη γνωστική ανεπάρκεια, δύσκολα αντιλαμβάνεται σε ποιον κόσμο βρίσκεται. Αυτό ήταν εμφανές στην σύγκριση που μπορούσε να κάνει ένας ελάχιστα ευφυής πολίτης βλέποντας τον Αμερικανό πρόεδρο και τον δικό μας πρωθυπουργό.
Με τον τελευταίο να τελεί υπό αφόρητη κατάθλιψη αμέσως μετά την ιδιαίτερη συνομιλία που είχε με τον Μπάρακ Ομπάμα.
Εικάζουμε ότι ο πρωθυπουργός μας θα πληροφορήθηκε σε ποιον πλανήτη ζει και τί θα πρέπει να περιμένει τους μήνες που έρχονται ως υπεύθυνος της χώρας που κυβερνά, πέρα από ιδεοληψίες και γελοίες ομφαλοσκοπήσεις.
Προφανώς δε, ο Αμερικανός πρόεδρος θα εξήγησε στον πρωθυπουργό μας ότι ναι μεν θα μπορούσε να πει μια καλή κουβέντα για το χρέος και την λιτότητα τους άλλους Ευρωπαίους, πλην όμως, για να πάει μια χώρα μπροστά, χρειάζεται επενδύσεις και επιχειρήσεις που να παράγουν πλούτο. Χρειάζεται, δηλαδή, δύο πράγματα εν ανεπαρκεία στην Ελλάδα, στην οποία το επενδυτικό κλίμα είναι από τα χειρότερα στον κόσμο.
Στο μέτρο λοιπόν που η αριστερο-δεξιά κυβέρνηση δεν απελευθερώνει την οικονομία και δεν κάνει γενναίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, είναι μάταιο να περιμένει ότι θα γίνει «σώγαμπρος» των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Ιδιαίτερα δε στην παρούσα φάση, όπου και αυτοί θα έχουν πρόβλημα με την Αμερική και τις μελλοντικές γεωπολιτικές επιλογές της.
Τούτων λεχθέντων, ο Μπάρακ Ομπάμα επεσήμανε στις συνομιλίες του με τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι η Αμερική βλέπει πλέον περισσότερο προς τον Ειρηνικό και λιγότερο προς τον Ατλαντικό. Την ενδιαφέρει πολύ περισσότερο τί συμβαίνει στην Ασία, παρά το μέλλον της Ευρώπης.
Συνεπώς, στο επίπεδο αυτό, είναι πολύ πιθανόν ο νέος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ να επισπεύσει την αμερικανική υποχώρηση από την Ευρώπη –που προφανώς θα ήταν πιο αργή αν είχε κερδίσει η Χίλλαρυ Κλίντον.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε, επίσης, στους συνομιλητές του ότι ο Ντ. Τραμπ, ο οποίος έχει και επαγγελματικές σχέσεις με το περιβάλλον Πούτιν, είναι πολύ πιθανόν να κάνει «δώρο» στους Ρώσους την «λιγότερη» αμερικανική προστασία των Βαλτικών χωρών και την απομάκρυνσή του από το θέμα της Ουκρανίας.
Εμμέσως πλην σαφώς, λοιπόν, ο Μπ. Ομπάμα τόνισε στους Ευρωπαίους: «Παιδιά, αποφασίστε πώς θα προχωρήσετε στην πολιτική και αμυντική ένωση της Γηραιάς Ηπείρου σας και μην περιμένετε πολλά από εμάς τους Αμερικανούς».
Ο απερχόμενος πρόεδρος δεν παρέλειψε, ακόμα, να επισημάνει στους Ευρωπαίους ότι η χώρα του έχει 19 τρισεκατομμύρια δολλάρια δημόσιο χρέος και απίθανο έλλειμμα στο εμπορικό της ισοζύγιο –γεγονός που εκ των πραγμάτων υπαγορεύει μείωση των εισαγωγών και εσωτερικό προσανατολισμό για τις επενδύσεις.
Κατά συνέπεια, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία παραμένει πρώτη εμπορική δύναμη στον κόσμο με πάνω από 300 δισεκατομμύρια δολλάρια πλεονάσματα ετησίως, θα πρέπει να περιμένει κάμψη των εξαγωγών της προς τις ΗΠΑ και σχεδόν μηδενικές αμερικανικές επενδύσεις στο έδαφός της. Με εξαίρεση, ενδεχομένως, την Κεντρική Ευρώπη, στην οποία οι αμερικανικές επιχειρήσεις έχουν ειδικούς λόγους να είναι παρούσες.
Με διαφορετικά λόγια, τα παραπάνω σημαίνουν ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να αλλάξει την οπτική της γωνία και θα εναπόκειται στην Γερμανία, κατά κύριο λόγο, να αποφασίσει τί θέλει να κάνει.
Τέλος, ο Μπάρακ Ομπάμα επεσήμανε στους συνομιλητές του τις κακές αμερικανο-τουρκικές σχέσεις και τούς ζήτησε να λάβουν υπ’ όψιν τους την λιγοστή ασφάλεια που προσφέρουν οι βεβαιότητες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο, όπως τονίσαμε, αντιμετωπίζει σοβαρή αντιληπτική κρίση. Κατά συνέπεια, ενώ εικάζεται ότι η Ελλάδα είναι νησίδα σταθερότητας, μπορεί ξαφνικά να προκύψει ακριβώς το αντίθετο –πράγμα που φοβούνται και οι Κύπριοι.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι μέρες που έρχονται είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την χώρα και δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι η συνολική πολιτική ηγεσία της συνειδητοποιεί την κρισιμότητα αυτή. Πέρα, λοιπόν, από τα ωραία λόγια του Μπάρακ Ομπάμα για τους προγόνους μας και το χθες, για τον απλό πολίτη υπάρχει το σήμερα.