Οι διαρκείς ψευδολογίες του Σύριζα, η ρητορική μίσους, η επαναλαμβανόμενη πλην ανούσια σκανδαλολογία και η αναφορά σε γεγονότα ή πρόσωπα ενός παρελθόντος προ πενήντα και πλέον ετών σκοπό έχουν να θολώσουν τα νερά και να αποτρέψουν την ψύχραιμη και αντικειμενική κρίση.
Η κυβέρνηση έχει ήδη ένα δικό της παρελθόν τρισήμισυ περίπου ετών.
Του Κώστα Χριστίδη*
Το πρώτο που πρέπει να ερωτώνται τα μέλη της και οι εκπρόσωποί της είναι περί των πεπραγμένων της. Τα ‘’αφηγήματα’’ (δηλ. τα νέα παραμύθια) θα κριθούν όταν θα έλθει ο χρόνος υλοποίησής τους. Τότε θα δούμε αν οι αγορές θα χορέψουν υπό τους ήχους των ζουρνάδων και των νταουλιών ή κάποιοι άλλοι θα κινούνται ως δυστυχή, αλυσοδεμένα ζώα περιφερόμενα από πλανόδιους μουσικούς.
Βεβαίως, κραυγές του τύπου ‘’Go back, κυρία Μέρκελ, go back, κύριοι της συντηρητικής νομενκλατούρας της Ευρώπης’’ έχουν κοπάσει, αντιθέτως διεκδικούμε τον έπαινο και την ανταμοιβή της πειθήνιας συμπεριφοράς μας.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, τον απολογισμό. Στην οικονομία, υπερηφανευόμαστε για θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα. Τα πλεονάσματα αυτά είναι εν πολλοίς ταμειακά, καθόσον προκύπτουν από καθυστερήσεις ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του δημοσίου, μη καταβολή χιλιάδων νέων συντάξεων και εφ’ άπαξ, περιορισμό εις το έπακρον των δαπανών δημοσίων επενδύσεων κ. ο. κ.
Παραλλήλως, είναι μη διατηρήσιμα για τον μετά από τις εκλογές χρόνο, επειδή η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων εξαντλείται, όπως δείχνουν το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία (102 δις και 32 δις αντιστοίχως, αυξημένα κατά 50% περίπου έναντι του τέλους του 2014) και σύντομα δεν θα υπάρχουν διαθέσιμα περιουσιακά στοιχεία οφειλετών προς κατάσχεση.
Μετά την λήξη της τρίτης δανειακής σύμβασης, τον Αύγουστο 2018, θα επέλθουν νέες περικοπές στις συντάξεις (η 13η σύνταξη που διαφημίζει ο Σύριζα, εάν πραγματοποιηθεί, θα είναι αναλώμασι των δύο πρώτων !), και νέα μείωση του αφορολογήτου ορίου, η απώλεια εκ του οποίου θα υπερακοντίζει κάθε αύξηση (αμφίβολη …) του ορίου του κατώτατου μισθού.
Ταυτοχρόνως, εξαφανίζεται το ΕΚΑΣ και μία σειρά από άλλα προνοιακά επιδόματα που κάπως ανακούφιζαν τα φτωχότερα στρώματα. Μήπως όμως βελτιώθηκε η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, πραγματοποιήθηκαν νέες επενδύσεις, λειτουργούν καλύτερα η δημόσια διοίκηση, η παιδεία, η υγεία, η δικαιοσύνη;
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Το δε δημόσιο χρέος, το οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ παρέλαβε στα 324 δις, ανέρχεται ήδη (Μάρτιος 2018) σε 344 δις!
Αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν μπορούν να τον συγκαλύψουν οι συχνές αναφοράς στην … Μαρέβα (όπως, παλαιότερα, στον … Παπασταύρου) ή στο ‘’μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών’’ – της NOVARTIS – που, όμως, κατά τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, ‘’δεν αφορά σε πολιτικά πρόσωπα’’.
Ούτε ευθύνεται η ιδρυθείσα το 1974 Νέα Δημοκρατία για το παρακράτος του 1963. Ας διαφυλάξει καλύτερα σήμερα η κυβέρνηση την δημόσια ασφάλεια, τόσο από ακροδεξιά στοιχεία όσο και από κάτι υπερδραστήρια ‘’μωρά που μπουσουλάνε’’ κρατώντας βαριοπούλες!
Νομικός – Οικονομολόγος *