Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τού 2018 είναι πρωτοφανή στην ιστορία της πολιτικής.
Το κράτος των κολλητών που σταδιακά παίρνει σάρκα και οστά στην ελληνική κρατική πραγματικότητα, δεν είναι μία καθόλου ακίνδυνη υπόθεση.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Διότι δεν πρόκειται περί μίας απλής επέκτασης και ταυτοχρόνως εμβάθυνσης του πελατειακού κράτους, αλλά περί καταλήψεώς του από τους «κολλητούς» μίας συγκεκριμένης πολιτικής ομάδας. Μία ομάδα η οποία ανέβηκε στην εξουσία καλλιεργώντας το μίσος και το ψέμμα και, τώρα που βλέπει το έδαφος να σείεται κάτω από τα πόδια της, μετέρχεται εκ νέου της τακτικής του διχασμού, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιβιώσει. Δεν δίστασε, έτσι, να λασπολογήσει ασυστόλως κατά πολιτικών της αντιπάλων, χρησιμοποιώντας τα πιο ποταπά μέσα.
Κατά συνέπεια, η ομάδα αυτή γνωρίζει πολύ καλά ότι, αν απωλέσει την εξουσία, θα έχει σοβαρά προβλήματα, δεδομένου ότι για να αναρριχηθεί σε αυτήν ζημίωσε την οικονομία με 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Από μόνο του το γεγονός αυτό απαιτεί ενδελεχή διερεύνηση, γιατί αντιπροσωπεύει περίπου το 115% ενός Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η κλειστή ομάδα των κολλητών έχει κάθε λόγο να καταλάβει το κράτος για να μπορεί να σαμποτάρει την όποια προσεχή κυβέρνηση θελήσει να βγάλει άκρη με τα έργα και τις ημέρες των Συριζανέλ.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι τα δεινά της χώρας δεν έχουν τελειώσει. Στο μέτρο δε που καλλιεργείται εσωτερικός διχασμός, κάποιοι γείτονές μας τρίβουν τα χέρια τους από χαρά. Διότι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν είχε μία κυβέρνηση τόσο κατώτερη των περιστάσεων. Μία κυβέρνηση, ωστόσο, και αυτό θα πρέπει να λέγεται, που κάποιοι έφεραν στην εξουσία.
Όσο για το ποιοι είναι αυτοί, εύκολα μπορεί κανείς να τους αναζητήσει στα μονοπάτια του κρατισμού και της διαπλοκής.