Το μεταναστευτικό είναι πλέον το πιο «καυτό» θέμα στην Κυβερνητική ατζέντα, ταυτιζόμενο ή και ξεπερνώντας και αυτό το θέμα της οικονομίας, με προεκτάσεις οι οποίες δεν μπορούν να προσδιοριστούν επακριβώς, καθίστανται όμως ορατές τοις πάσι σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Αρχικά, οι αριθμοί είναι οι μόνοι που δεν ψεύδονται και αποδίδουν το όποιο – και το συγκεκριμένο – ζήτημα στην πραγματική του διάσταση. Εν προκειμένω και για να αντιληφθούμε αυτό που συμβαίνει, μπορούμε να εξετάσουμε μία απλή παράμετρο: ποιος είναι ο αριθμός των Ελλήνων Μουσουλμάνων που διαβιούν στη Θράκη και ποιος είναι ο αριθμός των Μουσουλμάνων που έχουν εισέλθει στη χώρα εμφανώς παράτυπα πχ από χώρες που δεν εμπλέκονται σε εμπόλεμη κατάσταση;
Της Θάλειας Χούντα
Είναι βέβαιο, ότι η δημοσιοποίηση των αριθμών αυτών θα ξεσκεπάσει την όποια προσπάθεια ωραιοποίησης και θα παρουσιάσει την πραγματικότητα. Και αυτό αναγόμενο στην εθνική διάσταση του θέματος είναι από μόνο του ικανό, να φέρει πολιτικές αναταράξεις.
Ποιος μπορεί, να εγγυηθεί την συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών σε πιθανή κλιμάκωση των σχέσεων της χώρας με την Τουρκία; Ποιος μπορεί, να αποξενώσει την ευθέως επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας σε σχέση με τον υπερδιπλασιασμό των ομόθρησκων της στη χώρα μας;
Ποιος μπορεί, να αγνοήσει την στάση της Τουρκίας σαν «προστάτιδας» των απανταχού Μουσουλμάνων και στα Βαλκάνια; Ποιος μπορεί, να μην υπολογίσει το αύριο, όταν είναι δεδομένη η υπεργεννητικότητα στους ανθρώπους αυτούς και αντιστοίχως η υπογεννητικότητα στον γηγενή πληθυσμό;
Πέραν δε της εθνικής, υπάρχει και η διάσταση του αισθήματος ασφαλείας, της αλλοίωσης των βασικών δομών των περιοχών υποδοχής ή διαμονής κλπ. Από το αλήστου μνήμης «κάνε ότι κοιμάσαι, αν ακούσεις τον κλέφτη σπίτι σου», μην φθάσουμε στο «κάνε ότι κοιμάσαι γενικώς».
Δυστυχώς, όλα όσα έχουμε ακούσει από τον πολιτικά υπεύθυνο για το μεταναστευτικό, είναι ημίμετρα, προκαλούν περισσότερα ερωτηματικά απ’ ότι απαντήσεις και έχουν άμεση ημερομηνία λήξης. Όσο δεν γίνεται πρόληψη της εισόδου στη χώρα, τίποτα δεν θα λυθεί. Και στον τομέα της πρόληψης το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι «μηδέν».
Η μετέπειτα διαχείριση των εισερχομένων είναι το άλυτο θέμα, δεδομένου ότι ο αριθμός τους είναι διαρκώς αυξανόμενος και όσα κλειστά κέντρα ή ανοικτά κέντρα ή οτιδήποτε άλλο και να φτιάξεις, δεν αλλάζει η πραγματικότητα.
Ξεκαθαρίζοντας δε, πρέπει να τονιστεί, ότι η συγκεκριμένη ή κάθε άλλη θρησκεία δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η διαχείριση που επιχειρείται μέσω των θρησκειών, με τις όποιες ερμηνείες ή παρερμηνείες τους.
Και σίγουρα οι εικόνες που έχουμε, έως προ ολίγων ημερών, από την διαχείριση της Μουσουλμανικής θρησκείας από τους πιστούς της ή μερίδας φανατικών πιστών, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό.
Τα ακραία στοιχεία απ’ όπου και αν προέρχονται, δημιουργούν μόνο προβλήματα και συμπαρασύρουν στο διάβα τους τόσο τους δίκαιους όσο και τους άδικους.
*Δημοσιογράφος