Μεγάλες διατάσεις λαμβάνει το φαινόμενο της αποποίησης κληρονομιάς, όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία από τα ειρηνοδικεία της χώρας.
Η αποποίηση της κληρονομιάς είναι ο πλέον πρόσφορος τρόπος για να διασφαλιστεί ο κληρονόμος από τα χρέη του κληρονομούμενου, από τις απαιτήσεις των δανειστών του ή ακόμη και από την υποχρέωση να φορτωθεί τα βάρη της φορολόγησης και της συντήρησης του ακινήτου.
Στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι σπεύδουν να αποποιηθούν ακίνητα μικρής και μεγάλης αξίας που κληρονομούν από τους γονείς και τους συγγενείς τους.
Στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, το μεγαλύτερο της χώρας, καταγράφεται μια αύξηση της τάξεως του 10% περίπου στις αιτήσεις για αποποίηση κληρονομιάς ακίνητης περιουσίας.
Το 2013, όταν περιήλθε η αρμοδιότητα στα ειρηνοδικεία, οι αιτήσεις έφτασαν τις 6.079. Σύμφωνα με το «Βήμα» το 2014 ο αριθμός αυξήθηκε στις 8.798, το 2015 έφτασε στις 9.556 και εκτιμάται ότι το 2016 οι αιτήσεις θα ξεπεράσουν τις 10.500.
Οι γονικές παροχές έχουν εξαφανιστεί από την αγορά και είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει κάποια κινητικότητα, παρά τη μείωση της φορολόγησης των γονικών παροχών που ισχύει από τον Ιούλιο.
Οι γονείς προτιμούν, αντί να μεταβιβάσουν κάποιο ακίνητο στα παιδιά τους, να τους αφήσουν την επιλογή της αποποίησης κληρονομιάς.
Έτσι, η ακίνητη περιουσία, από πηγή ασφάλειας και στήριγμα της ελληνικής οικογένειας, αποτελεί πια πηγή προβλημάτων.
Η αποδοχή κληρονομιάς ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπάρχει υπερχρέωση και απαιτήσεις τρίτων είναι μια δύσκολη υπόθεση και φέρνουν ως παράδειγμα την περίπτωση κληρονομιάς ενός ακινήτου από θείους.
Στην περίπτωση αυτή η φορολόγηση φτάνει το 40% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου που σε αρκετές περιπτώσεις, λόγω της πτώσης των αξιών, αγγίζει την εμπορική του αξία. Πιο απλά, ο ενδιαφερόμενος καλείται να αγοράσει ξανά το ακίνητο που κληρονομεί.