Αναφορά στη στάση της Ιταλίας σε ό,τι αφορά τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους πιστωτές, κάνει σε σχόλιό της η εφημερίδα Corriere della Sera, με τίτλο «Ο υπουργός Πάντοαν είναι με τον Σόιμπλε, αλλά μόνον για την Ελλάδα».
«Τις προάλλες, στο ΔΝΤ ανέβηκαν επί σκηνής μια άλλη Ιταλία και μια άλλη Γαλλία. Όχι εκείνες που γνωρίζουμε. Αυτές αντιπροσωπεύονται από κυβερνήσεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση την προσέγγιση που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί "α λα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε".
Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θεωρεί -και είναι δικαίωμά του- ότι η εμπιστοσύνη και η ανάπτυξη δημιουργούνται, παράγοντας δημόσια αποταμίευση χωρίς αυτή στη συνέχεια να επανεπενδυθεί. Κατά την άποψή του μοιάζει να μην υπάρχει, σχεδόν, βαθμός θυσίας υπερβολικά υψηλός για να μηδενιστεί το έλλειμμα και να παραχθεί πλεόνασμα.
Η θεωρία του, όμως, δεν έλαβε υπόψη μια συχνά πιο πολύπλοκη πραγματικότητα: υπερβολική λιτότητα καταστρέφει την εμπιστοσύνη όσων σηκώνουν το βάρος της, συμπιέζει την ανάπτυξη, αυξάνει (και δεν μειώνει)το χρέος, σε αντιστοιχία με το εισόδημα μιας χώρας.
Εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα, κατά αυτής της προσέγγισης, έκαναν αισθητή την παρουσία τους η Ιταλία και -με λίγο πιο επιφυλακτικό τρόπο- η Γαλλία. Όχι, όμως, και οι χώρες αυτές που, πριν από λίγες ημέρες, εκφράσθηκαν στο ΔΝΤ σχετικά με την Ελλάδα», γράφει στην εφημερίδα του Μιλάνου ο αναλυτής Φεντερίκο Φουμπίνι.
«Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά την πρώτη διάσωση», συνεχίζει ο κ. Φουμπίνι «το πρόβλημα έχει ως εξής: οι δαπάνες του ελληνικού κράτους για την υγεία μειώθηκαν από 1.459 σε 790 ευρώ τον χρόνο ανά κάτοικο (στην Ιταλία είναι 1.800). Οι δαπάνες για την παιδεία από 888 στα 748 ευρώ (στο μισό επίπεδο της Γερμανίας).
Οι δαπάνες για την άμυνα αυξήθηκαν μεταξύ 2013 και 2014 από 360 σε 454 ευρώ (περισσότερο από την Γερμανία), αλλά ποιος ξέρει πόσο ευνοούν οι στρατιωτικές παραγγελίες τους γερμανούς και γάλλους προμηθευτές.
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική οικονομία έχει ήδη καταρρεύσει κατά 29%, λόγω λαθών που έκανε η Αθήνα, αλλά και οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, και παρά ταύτα μείωσε εντυπωσιακά το έλλειμμα κατά ποσοστό 14% σε σχέση με το ΑΕΠ. Ιστορικά, είναι ένα μοναδικό ρεκόρ, το οποίο συνέβαλε στην έκρηξη (και όχι στη μείωση) του χρέους».
Σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις, σημειώνεται στο σχόλιο: «Τώρα, όμως, ο Σόιμπλε ηγείται των Ευρωπαίων στο να ζητούν ακόμη περισσότερη λιτότητα, για άλλα 10 χρόνια. Το επιτελείο και όλες οι μη ευρωπαϊκές χώρες του ΔΝΤ απάντησαν ότι πρόκειται για καθαρή, άχρηστη αλλοφροσύνη.
Οι υπουργοί Οικονομικών της Ιταλίας, Πιέρ Κάρλο Πάντοαν και της Γαλλίας, Μισέλ Σαπέν, αποφάσισαν να παρατάξουν τις χώρες τους, στη σύνοδο του ΔΝΤ, με τον Σόιμπλε. Δεν αναζήτησαν έναν πιο εποικοδομητικό και ισορροπημένο συμβιβασμό. Σαν να πρόκειται για μια διαφορετική Γαλλία και μια διαφορετική Ιταλία, από εκείνες που ζητούν λογική προσέγγιση στην Ευρώπη. Αλλά μόνον για τον εαυτό τους».