Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε το συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΕΒ την 23η & 24η Απριλίου 2018 με θέμα: ‘’Σχεδιάζουμε το Μέλλον με Επενδύσεις’’.
Όπως είπε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου, ‘’η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει από την ίδια πόρτα που μπήκαμε σε αυτήν. Θα γίνει με επενδυτικά κεφάλαια για νέες παραγωγικές δραστηριότητες και όχι με δανεικά κεφάλαια για εισαγωγή και κατανάλωση.
Του Κώστα Χριστίδη*
Χρειαζόμαστε συνεπώς μία φιλο-επενδυτική μεταρρυθμιστική στροφή για να διπλασιάσουμε το συντομότερο δυνατόν τις παραγωγικές επενδύσεις και να δημιουργήσουμε ξανά νέες δουλειές και συνθήκες ευημερίας’’.
Ποιός διαφωνεί με την τοποθέτηση αυτή; Κανείς, ούτε καν … η κυβέρνηση, η οποία στα λόγια εμφανίζεται από τινος χρόνου υπέρμαχος των επενδύσεων, πλην όμως ελάχιστα πράττει για την προσέλκυση και υλοποίησή τους, σε αρκετές δε περιπτώσεις πράττει τα αντίθετα των απαιτουμένων. Εξηγούμαι:
Όλοι, λίγο ως πολύ, συγκλίνουν στην διαπίστωση ότι στα επόμενα 5 – 7 χρόνια πρέπει να πραγματοποιηθούν παραγωγικές επενδύσεις της τάξεως των 100 δις ευρώ προκειμένου να καλυφθεί η επενδυτική υστέρηση των τελευταίων ετών, να ενισχυθεί η αναιμική ανάπτυξη και να σταματήσει το brain drain νέων Ελλήνων επιστημόνων. Το θέμα είναι, πώς, με ποιές σχεδιασμένες δράσεις επιτυγχάνεται αυτό;
Οι κυβερνητικοί παράγοντες που ομίλησαν στο συνέδριο αναφέρθηκαν στο ‘’ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο’’ της κυβέρνησης, αόρατο μέχρι στιγμής για τους Έλληνες που θα κληθούν να το υλοποιήσουν, και κάλεσαν τους επιχειρηματικούς φορείς να συμμετάσχουν σε διαβουλεύσεις, στο μέλλον, μετά τις αντίστοιχες συζητήσεις με τους φορείς των δανειστών. Εντυπωσιάζει κατ’ αρχάς η πλήρης έλλειψη της αίσθησης του επείγοντος από τους κυβερνητικούς φορείς.
Η φάση αυτή θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί προ τριετίας και τώρα να βρισκόμαστε στο στάδιο των υλοποιήσεων. Εν πάση περιπτώσει και σήμερα, αν ήθελαν να επιταχύνουν την υλοποίηση παραγωγικών επενδύσεων οι ‘’αρμόδιοι’’, αντί να ανακαλύπτουν την πυρίτιδα, δεν έχουν παρά να εφαρμόσουν την σχετική εργαλειοθήκη που παρουσίασε η Deloitte στο συνέδριο.
Η μελέτη αυτή προσδιορίζει τα εμπόδια που αντιμετωπίζει ένας επενδυτής στην Ελλάδα και την απόκλιση από την μέση απόδοση παγκοσμίως σε βασικές παραμέτρους, θέτει συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα (π.χ. μείωση κατά 35% του χρόνου επίλυσης διοικητικών δικαστικών διαφορών μέχρι το 2020) και παραθέτει πολλές δεκάδες συγκεκριμένων καλών πρακτικών που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες για την επιτάχυνση επενδύσεων.
Επιπλέον, περιλαμβάνει ολοκληρωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων ως προς το διοικητικό κόστος και την επενδυτική γραφειοκρατία, την απονομή δικαιοσύνης, την αδειοδότηση εγκαταστάσεων και την φορολογία ενθάρρυνσης επενδύσεων με ιδιαίτερες προβλέψεις για την καινοτομία, την ψηφιακή και την κυκλική οικονομία.
Το σχέδιο, επομένως, υπάρχει. Αυτό που απαιτείται είναι μία ‘’ενεργοποίηση αντανακλαστικών επενδυτικής κουλτούρας σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης και δημόσιας διοίκησης αλλά και της ίδιας της κοινωνίας’’. Απαιτείται ένα ηχηρό σάλπισμα για την πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων, που σήμερα αποτελεί πράγματι κορυφαίο πατριωτικό πρόσταγμα !
Νομικός – Οικονομολόγος *