Η πορεία της κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν αυτές, είναι ήδη ναρκοθετημένη σε πολλούς τομείς.
Ο χρόνος που θα διαθέτει για να αντιστρέψει την πορεία της χώρας προς την παρακμή θα είναι τρεις έως έξι το πολύ μήνες.
Του Κώστα Χριστίδη*
Εάν μέσα σε αυτό το περιορισμένο διάστημα δεν σημειωθούν ορισμένες μικρές ή μεγάλες νίκες σε κρίσιμα θέματα, θα αρχίσει να αναπτύσσεται εσωκομματική κριτική, η αντιπολίτευση θα ανακτήσει κάποιον βηματισμό, τα πάσης φύσεως συμφέροντα θα συσπειρωθούν για να ακυρώσουν εν τη γενέσει της κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.
Προς αντιμετώπιση του δεδομένου αυτού κινδύνου η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να διαθέτει έτοιμο προς εφαρμογή ένα αρκετά λεπτομερές και καλά αρθρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο σωτηρίας.
Το σχέδιο αυτό πρέπει να ξεκινά από χαρτογράφηση του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος της χώρας, τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία της στον διεθνή ανταγωνισμό, τις ευκαιρίες και τις απειλές που διαγράφονται από τις πολιτικές, οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις σε επίπεδο γειτονικό, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο.
Πρέπει να περιέχει ένα όραμα, π.χ. η δημιουργία μίας κοινωνίας με περισσότερη ελευθερία, μεγαλύτερη ευημερία και αποτελεσματική εκδήλωση αλληλεγγύης προς τα πιο αδύνατα μέλη της, καθώς και μία δεσμευτική δήλωση αξιών που θα διέπουν κάθε κυβερνητική δράση, όπως: ακεραιότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία, ατομική ευθύνη, συνέπεια, επαγγελματισμός.
Θα πρέπει να αποκρυσταλλωθούν οι στρατηγικοί στόχοι της νέας κυβέρνησης και τα επιμέρους σχέδια δράσης που θα εφαρμόσει για την υλοποίηση κάθε στρατηγικού στόχου, με περιγραφή του τρόπου και των μέσων (ανθρώπινου δυναμικού και υλικών πόρων) που θα χρησιμοποιηθούν, του προβλεπόμενου κόστους και ενός επακριβούς χρονοδιαγράμματος κάθε σχεδίου δράσης.
Στην συνέχεια, λόγω του περιορισμένου χώρου, παραθέτω έναν αλλά θεμελιώδη στρατηγικό στόχο και ορισμένα συνοδευτικά σχέδια δράσης.
Στόχος: μικρότερο, πιο αξιόπιστο και αποτελεσματικό κράτος. Ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με: Μείωση των υπουργείων σε δέκα, Μείωση των βουλευτών σε διακόσιους, Μείωση των περιφερειών σε επτά, Μεταφορά αρμοδιοτήτων και πόρων (π.χ. ΕΝΦΙΑ) σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, Ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων, περιουσιακών στοιχείων και λειτουργιών, Συγχώνευση ομοειδών φορέων και κατάργηση όσων είναι ουσιαστικά περιττοί, κωδικοποίηση της νομοθεσίας κατά τομείς, απλοποίηση και κατάργηση πολλών αρμοδιοτήτων, ρυθμίσεων και διαδικασιών.
Ωστόσο, όσο και αν σμικρυνθεί το κράτος, πάντα θα είναι αναγκαίο να επιτελεί πλήθος αρμοδιοτήτων υψίστης σημασίας και, επομένως, θα υφίσταται ανάγκη για την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη λειτουργία του. Προς τον σκοπό αυτό χρειάζονται:βελτίωση της οργανωτικής δομής κάθε υπουργείου, δημόσιας υπηρεσίας και οργανισμού, αξιολόγηση της απόδοσης σε όλα τα επίπεδα, ευρύτατη εφαρμογή νέων τεχνολογιών, ηλεκτρονικοποίηση διαδικασιών, ολοκληρωμένη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Για να επιτύχουν οι παραπάνω αλλαγές απαιτείται ομοιογενές και ευθυγραμμισμένο κυβερνητικό σχήμα, και σωστή διαχείριση των αλλαγών (change management), περιλαμβανομένης της έγκαιρης ενημέρωσης όλων των ενδιαφερομένων αλλά και της κοινής γνώμης γενικότερα.
Νομικός – Οικονομολόγος*