Σφοδρή επίθεση εξαπολύει η ΕΣΗΕΑ κατά της κυβέρνησης για τη διαδικασία δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών, κάνοντας λόγο για ένα κακοστημένο ριάλιτι όπου η κυβέρνηση «προσποιείται ότι αντιμετωπίζει τη διαπλοκή».
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ:
Με όρους ενός κακοστημένου ριάλιτι, η κυβέρνηση προσποιείται ότι αντιμετωπίζει τη διαπλοκή αλλά με τους εκπροσώπους των οικονομικών συμφερόντων, να προσχωρούν πρόθυμα στη διαδικασία –ανεξάρτητα αν την καταγγέλλουν– για την αδειοδότηση τεσσάρων τηλεοπτικών καναλιών.
Με άλλοθι την τακτοποίηση ενός τηλεοπτικού τοπίου 27ετούς ανομίας, βγάζει τώρα στο σφυρί το δικαίωμα ενημέρωσης της κοινής γνώμης, που το παραδίδει σε όποιον πληρώσει τα περισσότερα.
Με εκκωφαντικό τον παραμερισμό του ΕΣΡ από τη διαδικασία αδειοδότησης και με πρόσωπα της αγοράς, που δηλώνουν απλώς ότι διαθέτουν βαρύ χαρτοφυλάκιο, επιλέγει η κυβέρνηση τους 4 της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Η εξέλιξη αυτή –ή ενδεχομένως η όποια συμφωνία– οδηγεί σε τρίτο κύκλο ανεργίας για δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς, που είναι τα άμεσα θύματα της πολιτικής δημοπρασίας, όπως ομολογεί και η ίδια η κυβέρνηση με τον non paper, που διακίνησε και στο οποίο μιλάει για 1.000 ακόμη απολύσεις.
Η χειραγώγηση της ενημέρωσης με όρους καρτέλ είναι μια επίπτωση που μόνο την κοινωνία θα πλήξει. Δίνει, όμως, διέξοδο σε παλιούς καναλάρχες να βγουν από το κάδρο, δήθεν δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, αλλά με χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που έχουν απέναντι στους εργαζόμενους, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις τράπεζες που πάνε να χαθούν μαζί με τα παλιά τεφτέρια.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ από την πρώτη στιγμή της συζήτησης στη Βουλή για το νόμο (Οκτώβριος 2015), που οδήγησε σε αυτές τις εξελίξεις, αντέδρασε κηρύσσοντας απεργιακές κινητοποιήσεις επισημαίνοντας από τότε τη διαφωνία του, τονίζοντας ότι πλήττεται ευθέως η πολυφωνία ενώ κινδυνεύουν να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Η ΕΣΗΕΑ οφείλει, επομένως, να επαναλάβει τις πάγιες θέσεις της:
Απαιτεί την κατοχύρωση της πολυφωνίας.
Επιμένει στη θεσμοθέτηση των κανόνων που απουσιάζουν και που πρέπει να διασφαλίζουν την απόλυτη διαφάνεια στην ιδιοκτησία των ΜΜΕ, ύστερα μάλιστα από 27 χρόνια αυθαιρεσίας και διαπλοκής, που μονίμως καταγγέλλουν οι δημοσιογράφοι.
Είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε απόπειρα συγκέντρωσης των ΜΜΕ, είτε αυτή συνδέεται με την επιχειρηματικότητα, είτε επιδιώκεται από πολιτικές.
Απαιτεί την πλήρη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και τη νομοθετική κατοχύρωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των δημοσιογράφων, με ΣΣΕ και Κώδικα Δεοντολογίας, κάτι που απουσιάζει προκλητικά από το νόμο.
Καταγγέλλει ότι με τις διαδικασίες που προωθούνται απειλείται, αν δεν καταργείται, η αυτοτέλεια και η αυτονομία του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
Η ενημέρωση είναι ζήτημα Δημοκρατίας και δεν μπαίνει σε δημοπρασία.