Η πανδημία του κορωνοϊού πλήττει με σφοδρότητα τον πλανήτη μας, με τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου όχι μόνο να μην αποτελούν εξαίρεση αλλά τουναντίον, να αποτελούν τα σημεία αναφοράς ως προς τους αριθμούς κρουσμάτων και απωλειών.
Της Θάλειας Χούντα*
Πέραν δε των γενικών ιατρικών οδηγιών και κατευθύνσεων από τον ΠΟΥ κάθε χώρα έχει αναλάβει μόνη της την διαχείριση της πανδημίας στο εσωτερικό της τόσο με την λήψη των πιο πρόσφορων μέτρων όσο και με τις αναγκαίες προμήθειες του ιατρικού εξοπλισμού.
Μέχρι του σημείου αυτού όλα είναι λογικά.
Τα εκτός λογικής είναι όσα βιώσαμε και βιώνουμε σε επίπεδο αποφάσεων ορισμένων χωρών – μελών αλλά και σε επίπεδο κεντρικών αποφάσεων εντός των αρμοδίων Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συγκεκριμένα, γίναμε δέκτες ενεργειών από χώρες, οι οποίες σταμάτησαν την διαδρομή ιατρικών εξοπλιστικών φορτίων προς άλλες χώρες ή δεν επέτρεψαν την εκτέλεση παραδόσεων ή δεν προσέφεραν την στοιχειωδώς καλή εννοούμενη ¨χείρα φιλίας¨ προς την γείτονα χώρα.
Επίσης, η στάση της Γερμανίας, της Ολλανδίας και κάποιων άλλων χωρών, αναφορικά με την οικονομική διαχείριση της κρίσης, οδήγησε στα άκρα την εσωτερική θεσμική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η λήψη αποφάσεως παρατάθηκε για κάποιες ημέρες.
Εύλογα οι πολίτες των πληττόμενων χωρών θέτουν το ερώτημα, κατά πόσο υφίσταται η Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με τις Καταστατικές θεμελιώδεις αρχές της.
Και εύλογα θέτουν και την αρχική απάντηση, πως δεν έχουν γίνει αποδέκτες καμίας έμπρακτης στήριξης. Κοινώς, στα δύσκολα τους δεν ήταν εκεί κανένας Ευρωπαίος – από τους ισχυρούς, να τους συμπαρασταθεί στην πράξη.
Εμείς σαν χώρα είχαμε την ¨ευκαιρία¨, να μάθουμε πιο νωρίς απ’ όλους την έννοια της «βοήθειας» κατά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και σίγουρα, δεν μας εκπλήσσει η συμπεριφορά αυτή.
Τριγμοί υπάρχουν πλέον πολλοί και εμφανείς στη συνοχή του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Απομένει, να δούμε στην πορεία το μέγεθός τους και κυρίως, κατά πόσο θα έχουν κύριο ρόλο στον σκελετό του οικοδομήματος αυτού.
Είναι γεγονός, ότι την παρούσα στιγμή ορθώς έχει προταθεί η ανθρώπινη ζωή ως το μείζον. Είναι γεγονός επίσης, ότι η οικονομία θα αποτελέσει την επόμενη σκακιέρα, πάνω στην οποία θα γίνουν οι κινήσεις τακτικής και στρατηγικής. Και οι κινήσεις αυτές θα είναι μεγάλες, δεδομένου ότι και η δοκιμασία της οικονομίας είναι μεγάλη και πρωτοφανής για καιρό ειρήνης. Εξ’ αυτών δε, θα κριθεί σε οριστικό βαθμό η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εν γένει, η πορεία της παγκοσμιοποίησης.
Η σχετική παροιμία μας περί «αν έχεις, νύχια να ξυστείς», μάλλον θα τύχει εφαρμογής για μία ακόμη φορά. Και μάλλον, σαν χώρα θα μας βρει «χωρίς νύχια» …
* δημοσιογράφος