Η καλλιέργεια του αθλητικού ιδεώδους, η ευγενής άμιλλα και η αθλητική παιδεία αποτελούσαν θεμέλιους λίθους του πολιτισμού της χώρας μας από την αρχαιότητα.
Με την πάροδο των χρόνων όμως όλο αυτό το ιδεώδες άρχισε να αλλοιώνεται όταν ο αθλητισμός έχασε το πραγματικό του νόημα παρασυρμένος από τον αθέμιτο ανταγωνισμό κυρίως μεταξύ των αθλητικών παραγόντων, τις μυθικές αμοιβές και έφερε ως απότοκα τα φαινόμενα του ντόπινγκ και κυρίως της βίας που παραγκώνισαν το ευ αγωνίζεσθαι.
Του Αλέξανδρου Φυντανίδη*
Πρωταθλητής στον τομέα της βίας δεν θα μπορούσε να είναι άλλο πέρα από το πιο εμπορικό αθλητικό προϊόν της εποχής μας, το ποδόσφαιρο.
Ο υπέρμετρος φανατισμός, ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η προπαγάνδα και η δίχως τέλος υποτίμηση της ανθρώπινης προσωπικότητας και σωματικής ακεραιότητας είναι μερικοί από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την έξαρση της βίας εν έτει 2020, με πρωταγωνιστές τις λέσχες φιλάθλων των εκάστοτε ομάδων.
Λέσχες που το μόνο που παράγουν είναι ακραίες αντιπαλότητες μεταξύ των οπαδών με κύριο γνώμονα τον φανατισμό, τον δογματισμό και την επικράτηση του δυνατότερου πρακτικές οι οποίες στρεβλώνουν την έννοια του κάθε αθλήματος.
Τα παραπάνω αίτια έχουν αποτέλεσμα την οπισθοδρόμηση του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα καθώς και την ολοένα και μεγαλύτερη απομάκρυνση των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων.
Για να αντιστραφεί η επικρατούσα κατάσταση θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές, στην αθλητική νομοθεσία αλλά και στην νοοτροπία μας- αλλαγές οι οποίες πρέπει να ξεκινήσουν από την παιδική ηλικία και από τον τρόπο που διδάσκεται ο αθλητισμός στα παιδιά.
Οι νέοι πρέπει να γνωρίσουν την πραγματική σημασία του να αγωνίζονται, τα οφέλη του αθλητισμού στην ψυχολογία εκτός από τη σωματική τους και πως ο αθλητισμός δεν έχει χρώματα θρησκευτικά, αθλητικά, κοινωνικά.
Τα ιδεώδη του αθλητισμού, όπως η συμμετοχή, ο αυτοσεβασμός αλλά και ο σεβασμός του αντιπάλου, η σωματική και ψυχική καταπόνηση, πολλές φορές με στόχο την ατομική αλλά και ομαδική βελτιστοποίηση του συνόλου, η ευχαρίστηση της διάκρισης αλλά και η αποδοχή της ήττας, είναι παιδεία.
Στη καμπάνια της ΟΝΝΕΔ για «το σχολείο που θες», ο επαναπροσδιορισμός της σημασίας και του τρόπου διδασκαλίας της φυσικής αγωγής δεν θα μπορούσε παρά να είναι στις βασικές μας προτεραιότητες έτσι ώστε να θέσουμε τις βάσεις δημιουργίας μιας υγειούς αθλητικής παιδείας στους μαθητές όλων των βαθμίδων.
Σε μια τόσο δύσκολη και ανταγωνιστική καθημερινότητα που ζούμε ο αθλητισμός πρέπει να μας θυμίζει ότι είναι δείγμα της παιδείας και του πολιτισμού μας, πρέπει και μπορούμε όλοι να προσπαθήσουμε να γυρίσουμε σελίδα , πρέπει να καταλάβουμε πως ενωμένοι οι Έλληνες έχουν πετύχει πράγματα που κανένας άλλος λαός δεν κατάφερε.
«Μπορούμε εύκολα να συγχωρήσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι, η αληθινή τραγωδία της ζωής όμως είναι όταν οι ενήλικοι φοβούνται το φως».
Στο τέλος η αλήθεια και το φως πάντα λάμπουν, όλοι μαζί μπορούμε να οδηγήσουμε τον αθλητισμό σε νέα μονοπάτια.
*Τομεάρχης Αθλητισμού ΟΝΝΕΔ