Ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι διττός. Αφενός να καταγράφει και να μεταδίδει με απόλυτη ακρίβεια τα όσα περιέρχονται στη σφαίρα των πληροφοριών του και σε ρόλο διαφορετικό να σχολιάζει και να ασκεί κριτική στην εκάστοτε εξουσία, πάντα για λογαριασμό του πολίτη.
Στις μέρες μας οι δύο αυτοί διακριτοί ρόλοι έχουν έρθει σε πολλές περιπτώσεις εις σάρκαν μίαν με αποτέλεσμα να μπλέκεται η είδηση με το σχόλιο, να μπερδεύεται ο τηλεθεατής, ακροατής ή αναγνώστης μια και με εύσχημο τρόπο, επιδιώκεται να δημιουργηθεί σύγχυση, που προφανή σκοπό έχει να επηρεάσει αυτόν που εισπράττει την πληροφορία προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Ακολουθώντας την παραδοσιακή θέση και άποψη περί δημοσιογραφίας που θέλει τον γράφοντα ή ομιλούντα να σχολιάζει την εκάστοτε εξουσία, ελεύθερα και χωρίς παρωπίδες, θα επιχειρήσουμε μια πρώτη εκτίμηση για το νέο κυβερνητικό σχήμα, μια και το έργο που καλείται να επιτελέσει, δεν είναι ούτε εύκολο ούτε μικρό.
Το νέο κυβερνητικό σχήμα έρχεται σε αντίθεση με την διακηρυγμένη επανειλημμένα θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη για μικρότερο κράτος. Όταν θέλεις να κάνεις μικρό, ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος, δεν φτιάχνεις κυβερνητικό σχήμα με 51 πρόσωπα.
Αν υπολογίσει κανείς τους χώρους για την στέγαση όλων αυτών των δομών, τους ανθρώπους, τα μέσα και τους μετακλητούς που θα χρειασθούν, βλέπει μπροστά του μια εκτελεστική εξουσία υπερδιογκωμένη.
Οι ανάγκες σήμερα επιβάλουν μικρά και ευέλικτα σχήματα με επιτελικό και μόνο ρόλο και μεταβίβαση όλων των εκτελεστικών εξουσιών στις Περιφέρειες και τους Δήμους. Αυτό είναι ένα σύγχρονο κράτος της ψηφιακής εποχής.
Σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα σε επίπεδο τεχνοκρατών που είναι κυρίως υφυπουργοί βλέπουμε ανθρώπους πετυχημένους επαγγελματικά με βαριά βιογραφικά. Αντίθετα σε κάποια κρίσιμα υπουργεία το σχήμα εμφανίζει ένδεια, μια και τα πρόσωπα δεν φαίνονται ικανά να σηκώσουν το βάρος των ευθυνών, που τους αναλογούν, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες, που έχουν οι πολίτες από αυτούς.
Ερχόμαστε τώρα στην αντιπολίτευση. Ο Α. Τσίπρας πέτυχε να συσπειρώσει τον χώρο του και να πετύχει να εκτοξεύσει τα ποσοστά του στο 31,5%. Πράγμα που σημαίνει ότι έπεσαν έξω όσοι ετοίμαζαν διαδόχους του, και όσοι ήλπιζαν στην αποκόλληση των 15 συνιστωσών, που δημιούργησαν πριν λίγα χρόνια τον Σύριζα.
Στις δηλώσεις του ο Α. Τσίπρας μετά την ήττα, εμφανίστηκε κυρίαρχος του εσωκομματικού του παιχνιδιού, μίλησε για πρόσκαιρη ήττα, φράση που θυμίζει τα όσα έλεγε μέχρι χθες για τους αντιπάλους του, μια και έβαλε στο κάδρο της παρένθεσης τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τέλος αναφέρθηκε στο μετασχηματισμό του Σύριζα, χωρίς να επεκταθεί σε άλλες λεπτομέρειες.
Με βάση τα αριθμητικά στοιχεία του εκλογικού αποτελέσματος και με δεδομένο το 39,9% της ΝΔ και το 31,5% του Σύριζα, είναι προφανές ότι έχουμε μπροστά μας, την αναβίωση ενός νέου δικομματισμού. Το Κίνημα Αλλαγής, που κράτησε και αύξησε κατά τι τα ποσοστά του, είναι προφανές, ότι θα βρεθεί εν μέσω διασταυρούμενων πυρών.
Από τη μια ο Σύριζα μέσω του επιχειρούμενου μετασχηματισμού, θα επιδιώξει να απορροφήσει στελέχη από τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο και από την άλλη πλευρά η ΝΔ που ήδη συμπεριέλαβε στο κυβερνητικό σχήμα, πρόσωπα που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.
Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει το Κίνημα Αλλαγής να οργανώσει δυναμικά την άμυνά του, μια και θα έχει να αντιμετωπίσει από τη μια την αφαίμαξη, κι από την άλλη τις κατηγορίες ότι στηρίζει την κυβέρνηση όταν δεν θα εναρμονίζεται με τους δρόμους, που απείλησε ότι θα κατέβουν, ο ξάδελφος του Α. Τσίπρα.
Με φυγή προς τα εμπρός, μπορεί να αποφύγει και τον γκρεμό και το ρέμα…