Για πρώτη φορά εκκλησιάστηκα προχθές στον Ναό του Κωνσταντή Κανάρη, στους Αγίους Αποστόλους στην Κυψέλη.
Ψηλά στο εσωτερικό του Ναού, τέσσερεις δαφνοστεφανωμένες οροφογραφίες θυμίζουν τα ανδραγαθήματα του Πυρπολητή, 7 Ιουνίου 1822 Χίος, 29 Οκτωβρίου 1822 Τένεδος, 5 Αυγούστου 1824 Τρίκερι, 10 Αυγούστου 1825 Αλεξάνδρεια.
Του Σταύρου Μιχαηλίδη*
Πολύ το αίμα και ανείπωτα τα βάσανα στον βωμό της ελευθερίας του Γένους. Όσοι χρωστούν χάρη σε αυτές τις θυσίες σίγουρα νοιώθουν ευγνωμοσύνη και σφίξιμο στην καρδιά τους.
Δεν χωρεί κουβέντα ότι η αποτελεσματική υπεράσπιση της Πατρίδας απαιτεί, εκτός από το σθένος, ισχυρούς όλους τους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων και απόλυτη συνεργασία στρατού και πολιτικής ηγεσίας.
Ιδιαίτερη η γεωγραφία της Χώρας μας. Ακτογραμμή πιο μεγάλη και από ηπείρους, χιλιάδες τα διάσπαρτα νησιά στα πελάγη μας.
Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω το εξής: Η αδιάκοπη παρουσία των Ελλήνων για χιλιάδες χρόνια σε αυτήν τη χερσόνησο διατηρήθηκε και η ελευθερία τους εξασφαλίσθηκε ή κατακτήθηκε όσο και όταν υπήρχε υπεροχή στη θάλασσα.
Αν ανατρέξουμε στα παλιά, η περσική επιδίωξη για κατάκτηση της Ελλάδος διακόπηκε οριστικά με την συντριβή του στόλου τους στην Σαλαμίνα το 480 και στην Μυκάλη το 479 π.Χ.
Η ναυμαχία της Ναυπάκτου και πολύ αργότερα η κατανίκηση του τουρκικού στόλου στον Τσεσμέ από τους Ρώσους το 1770 και με την ρωσοτουρκική συνθήκη που ακολούθησε το 1774, αφενός περιόρισε την ναυτική ισχύ της αυτοκρατορίας, αφετέρου έδωσε την δυνατότητα στους Έλληνες να αναπτύξουν εμπορικό στόλο που συνέστησε, όταν απαιτήθηκε, τον πολεμικό τα χρόνια της επανάστασης.
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου (1827) έδωσε το καίριο κτύπημα στον Σουλτάνο και ενσάρκωσε οριστικά και αμετάκλητα τα εθνικά όνειρα για την δημιουργία του ελληνικού κράτους.
Και το επιστέγασμα, η απελευθέρωση των νησιών του Β. Αιγαίου (1912) κατέστη εφικτή ένεκα της ναυτικής ισχύος που προσέδωσε στην Ελλάδα η “Θεόπνευστη” τότε απόφαση προμήθειας (1910) του καταδρομικού “Αβέρωφ”.
Και καταντήσαμε σήμερα, οι χθεσινοί άναυτοι του “Μάλτα γιοκ” να μας έχουν περιορίσει με την απειλή πολέμου στα έξι ναυτικά μίλια, να μην τολμούμε την χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ, να εμβολίζουν τα περιπολικά σκάφη μας μέσα στη χωρική μας θάλασσα, να μην επιβάλλουμε τα εθνικά δίκαια στην Κύπρο.
Οι Τούρκοι “τίμια” μας ενημερώνουν για τις προθέσεις τους. Πιο καθαρά δεν γίνεται, είναι σαφέστατη η προχθεσινή προειδοποίηση/απειλή του τούρκου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ ο οποίος δήλωσε «… Έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιούμε στρατιωτική επιχείρηση στο Αφρίν και ταυτοχρόνως να ελέγχουμε το Αιγαίο…».
Η εθνική κυριαρχία δεν επιτυγχάνεται με βερμπαλισμούς και εξ’ αποστάσεως ρίψεις στεφάνων σε υγρούς τάφους Ελλήνων ηρώων.
Από τους βαλκανικούς πολέμους για πρώτη φορά αμφισβητείται απροκάλυπτα και προκλητικά η εθνική μας κυριαρχία στο Αιγαίο.
Οι κίνδυνοι συσσωρεύονται δίχως να φαίνονται σημάδια ουσιαστικής αντίδρασης, ούτε να εξασφαλίζονται αποτρεπτικές συμμαχίες σε διπλωματικό επίπεδο.
Η συμμετοχή της Χώρας στην Ε.Ε. δεν αποτρέπει το ενδεχόμενο συμφορών. Εξάλλου είναι ολοφάνερο από την αδιάφορη στάση της Ε.Ε. στα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ.
Το σημερινό διεθνιστικό κυβερνητικό αμάλγαμα, δεν θυσιάζει ούτε ελάχιστο από το “μηχανορραφικό” χρόνο της στην αναστροφή της ανισορροπίας της ναυτικής ισχύος στο Αιγαίο.
Πολλά σύννεφα μαζεύονται γύρω – γύρω και διαμορφώνουν περιβάλλον καταιγίδας. Οι Αρχηγοί των επιτελείων εθνικά φρόνιμο θα ήταν να περιορίσουν τις “καλλωπιστικές” τηλεοπτικές εμφανίσεις τους πλάι σε “παλληκαράδες” και να ασχοληθούν ουσιαστικά με τα σοβαρά προβλήματα της στρατιωτικής μας ισχύος.
Η στρατιωτική ισχύς ενδυναμώνει το αίσθημα ασφαλείας που είναι εξίσου απαραίτητο όχι μόνο για την όποια αποτροπή αλλά και την οικονομική πρόοδο της Χώρας.
*Ο Στ. Μιχαηλίδης είναι Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ.