Ο υπουργός Εσωτερικών έσπευσε στο αεροδρόμιο να υποδεχθεί την δις Ολυμπιονίκη Άννα Κορακάκη. Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, αρμόδιος για θέματα Αθλητισμού, (όπως και άλλοι πολιτικοί παράγοντες) εξέπεμψε μελίρρυτους λόγους για τα κατορθώματα των Ελλήνων αθλητών στην Ολυμπιάδα του Ρίο.
Του Κώστα Χριστίδη
Νομικού – Οικονομολόγου
Ο προϊστάμενός του υπουργός Πολιτισμού είναι αυτός που προ καιρού διετύπωσε το δόγμα ‘’η αριστεία είναι ρετσινιά’’, συμπυκνώνοντας τις αντιλήψεις της Αριστεράς περί εξισωτισμού προς τα κάτω. Οι αντιλήψεις αυτές οδηγούν στην αντιμετώπιση των διακρίσεων με καχυποψία, μικροψυχία ή φθόνο. Οι επιτυχημένοι στον επαγγελματικό ή σε οποιονδήποτε άλλο στίβο συνιστούν δυνητικό κίνδυνο.
Οι επιχειρήσεις που σημειώνουν μεγάλους κύκλους εργασιών και υψηλά κέρδη αντιμετωπίζονται ‘’καταλλήλως’’ με υπέρμετρη φορολογία, γραφειοκρατία και κοινωνική απαξίωση. Κατ’ εξοχήν εξοβελιστέα είναι η έννοια της αριστείας στο δημόσιο, όπου απαγορεύονται οι αξιολογήσεις ή, όταν παραπλανητικά εφαρμόζονται, άπαντες βαθμολογούνται με ‘’άριστα’’, ώστε και πάλι όλοι να εξισώνονται!
Ευτυχώς τα φαινόμενα αυτά κατά κανόνα δεν ισχύουν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι επιδόσεις εκεί μετρώνται με ακρίβεια δεκάτου του δευτερολέπτου. Ο ανταγωνισμός είναι κυριολεκτικά παγκόσμιος (αθλητές από 206 χώρες μετείχαν στην πρόσφατη Ολυμπιάδα). Οι κανόνες είναι λίγοι, γνωστοί εκ των προτέρων και εφαρμόζονται ομοιόμορφα, όχι κατ’ επιλογήν των κριτών. Όσοι συλλαμβάνονται να τους παραβιάζουν (κυρίως μέσω χρήσεως απαγορευμένων διεγερτικών ουσιών), αποβάλλονται. Η επιτυχία έρχεται ως αποτέλεσμα σκληρών ατομικών προσπαθειών, όχι λόγω γνωριμιών, εξαγορών συνειδήσεων, καταλήψεων ή άλλων βιαιοτήτων …
Μέσα σε αυτό το άκρως ανταγωνιστικό πλαίσιο αρκετοί Έλληνες αθλητές αρίστευσαν. Τα επιτεύγματά τους δείχνουν ότι, παρά τις δυσκολίες, την έλλειψη υποδομών, τις οικονομικές και λοιπές αντιξοότητες, είναι η σωστή επιλογή στόχων και η προσήλωση σε αυτούς, η πίστη στις ατομικές ικανότητες, η αταλάντευτη επιμονή και αδιάκοπη προσπάθεια που φέρνουν τα μεγάλα επιτεύγματα.
Ιδιαίτερη μνεία αρμόζει για τον πρωταθλητή κολύμβησης Σπύρο Γιαννιώτη. Ο άνθρωπος αυτός στην προηγούμενη Ολυμπιάδα του Λονδίνου, σε ηλικία 32 ετών τότε, ήρθε τέταρτος.Συνέχισε επί τέσσερα ακόμη έτη την μοναχική του προσπάθεια, κολυμπώντας εκατοντάδες χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα, και στο Ρίο τερμάτισε ουσιαστικά πρώτος, ωστόσο το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε ο Ολλανδός συναγωνιστής του γιατί, σύμφωνα με τους κανόνες, κτύπησε πρώτος με το χέρι του την άνωθεν του σημείου τερματισμού πλακέτα. Ο Γιαννιώτης, σεβόμενος τους κανόνες, απέσυρε την ένσταση που ήθελε να υποβάλει η ελληνική ομάδα. Αρίστευσε έτσι και στον τομέα του ήθους.
Γενικά, οι Έλληνες Ολυμπιονίκες, με τα αθλητικά τους κατορθώματα και με την συγκροτημένη προσωπικότητά τους, έγιναν πηγή γνήσιας χαράς και συγκίνησης για όλους τους Έλληνες, εις πείσμα των αντιμαχομένων την αριστεία. Και μία σημαντική λεπτομέρεια, που δείχνει την σωστή κατεύθυνση και για άλλους τομείς: το κόστος στήριξης των αθλητών, που σε κάποιες περιπτώσεις (όπως στην ιστιοπλοΐα) είναι υψηλό, βάρυνε ιδιωτικούς χορηγούς, προς τους οποίους επίσης οφείλεται έπαινος, και όχι τους φορολογούμενους.