Η λέξη «μαγκιά» υπάρχει στο λεξιλόγιο και τη ζωή μας πολλά χρόνια τώρα. Ο καθένας της δίνει την δική του ερμηνεία, την εφαρμόζει στους άλλους, επαίρεται για τον εαυτό του, την απαιτεί απ’ όλους τους υπόλοιπους και μάλλον, έχουμε καταλήξει στα είδη της «καλής μαγκιάς» και της «κακής μαγκιάς». Αυτά βεβαίως, σε συνδυασμό με τον μέσο κοινωνικά αποδεκτό όρο χρήσης της.
Τελευταία, έχουμε το φαινόμενο, η «μαγκιά» να έχει εισβάλει στην πολιτική ζωή του τόπου και μάλιστα, να έχει γίνει πρωταγωνίστρια και ρυθμιστικός παράγοντας! Φράσεις όπως «όλοι σας και μόνος μου», «σας έχω» κλπ μονοπωλούν το πολιτικό πεδίο και καθορίζουν το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής σκηνής.
Tης Θάλειας Χούντα*
Ο «μάγκας» που μόνος του «καθαρίζει» τα πάντα, διαλευκάνει όλα τα κακώς κείμενα και όλους τους άλλους «δεν τους βλέπει». Ο «μάγκας» που, για να ξαποστάσει και να βγάλει όλο το εσωτερικό του φορτίο, χορεύει ζεϊμπέκικο με το τσιγάρο στο στόμα του. Ο «μάγκας» που μας κάνει τη χάρη και ασχολείται μαζί μας – άσχετα αν καμιά εκατοστή πεθάνουν στο διάβα του από την γρίπη – τι να κάνουμε;
Το δυστύχημα όμως δεν είναι η «μαγκιά» αυτή καθ’ εαυτή. Το δυστύχημα είναι, τα πρόθυμα αυτιά που υπάρχουν και την ακούν και την αποδέχονται. Γιατί, αν δεν υπήρχαν τα πρόθυμα ώτα, δεν θα υπήρχε και η «μαγκιά», όπως παρουσιάζεται. Γιατί, επίσης, αντί να αντιμετωπίσουμε τα θέματά μας με σοβαρότητα, η «μαγκιά» δίνει την δυνατότητα, να χλευάσεις αυτόν που προσπαθεί να σε νουθετήσει.
Να μην δέχεσαι καμία άλλη γνώμη σαν σωστή. Να πίνεις το αλκοόλ και μέσα από την θολούρα που σου δημιουργεί, να πιστεύεις, ότι πετάς και τα βλέπεις όλα αφ’ υψηλού. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ο πολίτης που δεν φωνάζει και δεν απαιτεί να τον αντιμετωπίζουν σοβαρά, αλλά δέχεται το τίποτα και δεν καταλαβαίνει, ότι με τον τρόπο αυτό υποβιβάζει τον εαυτό του.
Η ιστορία έχει αποδείξει, ότι οι λαοί προχωρούν εμπρός, μόνο όταν υπάρχουν και ακολουθούν υψηλά ιδανικά. Και στα ιδανικά αυτά, η «μαγκιά» δεν συμπεριλαμβάνεται. Και δεν συμπεριλαμβάνεται, γιατί είναι αποδεδειγμένο, ότι υποβαθμίζει τον άνθρωπο και του στερεί πολλές δυνατότητες προόδου, με πρώτη απ’ όλες του μυαλού του.
Έχουμε βιώσει πολλά σαν χώρα, ακόμη μετράμε τις πληγές μας και το μόνο, που σίγουρα, δεν μας έλειπε, ήταν η «μαγκιά». Όπως φαίνεται, έχουν ακόμη πολλά να δουν τα μάτια μας … Και μην ξεχάσουμε ποτέ: είμαστε μέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Οι πιο «μάγκες» όμως από όλους τους άλλους τους «ξενέρωτους». Σε κάθε περίπτωση, «όλοι τους και μόνοι μας. τους έχουμε»…
*Δημοσιογράφος