Ποιος θα το περίμενε. Το 2020, έχοντας διανύσει το ένα πέμπτο του 21ου αιώνα, με την επιστήμη και ιδιαίτερα την ιατρική να κάνει θαύματα, ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν μια πανδημία, που θα προκαλούσε μαζικούς θανάτους, πρωτόγνωρους για την εποχή μας.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Δυστυχώς συνέβη και αυτό. Ένα γεγονός που έχει αδρανοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, μια και η πιο ασφαλής πρόληψη, δεν είναι άλλη, παρά αυτή του εγκλεισμού στα σπίτια μας.
Ευτυχώς στην Ελλάδα, η πολιτική τάξη στο σύνολό της εμπιστεύθηκε την επιστημονική κοινότητα και έγκαιρα διέκοψε τη λειτουργία των σχολείων και εν συνεχεία των καταστημάτων, απαγορεύοντας παράλληλα την άνευ λόγου κυκλοφορία των πολιτών.
Στα πρωτόγνωρα αυτά μέτρα, ευτυχώς πειθάρχησε το σύνολο σχεδόν των πολιτών, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν το λεχθέν στο παρελθόν, ότι η βλακεία είναι ανίκητη.
Βεβαίως, το πώς και πότε θα πάμε στο αύριο παραμένει ζητούμενο, μια και αυτά που συμβαίνουν δεν έχουν προηγούμενο, πράγμα που σημαίνει ότι ο ιατρικός κόσμος δεν μπορεί να δώσει για την ώρα ασφαλείς απαντήσεις.
Το βέβαιο είναι ότι σταδιακά θα επανέλθει η κοινωνία σε μια κανονικότητα, που δε θα μοιάζει με το χθες, μια και οι περιορισμοί δε θα αρθούν από τη μια μέρα στην άλλη. Τα βήματα θα γίνουν σταδιακά.
Πέρα από τις αναπόφευκτες ανθρώπινες απώλειες, που ευτυχώς για την ώρα στη χώρα μας είναι περιορισμένες, σε σχέση με άλλες της Ευρώπης, η επόμενη μέρα, σε σχέση με την επανεκκίνηση της οικονομίας, είναι αυτή που προβληματίζει ιδιαίτερα.
Και σε αυτό το θέμα ήδη άρχισαν να ερίζουν τα κόμματα, μια και η Kυβέρνηση, με δεδομένο ότι δε γνωρίζει πότε θα ξεκινήσει η επόμενη μέρα, προχωράει με ορίζοντα το επόμενο δίμηνο, ενώ η Aξιωματική Aντιπολίτευση στη δική της πρόταση μιλάει για εμπροσθοβαρή μέτρα, που θα καλύπτουν το προσεχές εξάμηνο, με τη χρήση του μαξιλαριού των 20 δις, που ήδη έχει στην διάθεσή της η ελληνική οικονομία.
Όταν σήμερα η οικονομική δραστηριότητα είναι κοντά στο μηδέν, με εξαίρεση τα προϊόντα της διατροφικής αλυσίδας, που κινούνται κανονικά, τι αξία έχουν οι ενισχύσεις κλάδων, που βρίσκονται σε αναστολή κάθε δραστηριότητας. Η ενισχύσεις θα έχουν αξία και περιεχόμενο, όταν θα κινηθεί και πάλι η οικονομική δραστηριότητα.
Τα καταστήματα και τα ξενοδοχεία όταν ανοίξουν, δε σημαίνει ότι θα κατακλυσθούν από πελάτες. Ούτε θα σπεύσουν οι πολίτες να αγοράσουν προϊόντα ένδυσης, ούτε θα εμφανισθούν από κάθε γωνιά της γης ξένοι επισκέπτες.
Το τι θα δώσει περαιτέρω η Kυβέρνηση προκειμένου να ανακουφίσει εργαζόμενους και επιχειρήσεις, εξαρτάται επίσης και από τις αποφάσεις, που τελικά θα πάρουν οι Ευρωπαίοι, μια και οι διαφωνίες είναι έντονες ανάμεσα
σε βορά και νότο.
Η αιχμή της διαφωνίας βρίσκεται στην αμοιβαιοποίηση του χρέους, που σημαίνει ενισχύσεις με ζεστό χρήμα, που δε θα επιβαρύνουν μια χώρα, αλλά το σύνολο της ευρωζώνης, και στον δανεισμό από τον ESM χωρίς μνημόνια.
Πέρα από το χρήμα και το πώς θα διοχετευθεί στις χώρες, που έχουν ήδη υπέρμετρα πληγεί από τον κορωνοϊό, το μεγάλο ταρακούνημα ήρθε από την παραίτηση του Μάουρο Φεράρι, που ήταν επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας.
Ο Φεράρι στην παραίτησή του αναφέρει πως αιτία της απόφασής του είναι η «εσωτερική πολιτική καταιγίδα» που επικράτησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα να απορρίψουν τις προτάσεις του για καταπολέμηση του κορωνοϊού.
«Νόμιζα, αναφέρει στην παραίτησή του, ότι σε μια εποχή, όπως αυτή, οι καλύτεροι επιστήμονες στον κόσμο θα πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους πόρους και ευκαιρίες για την καταπολέμηση της πανδημίας, με νέα φάρμακα, νέα εμβόλια, νέα διαγνωστικά εργαλεία, νέες δυναμικές προσεγγίσεις, βασισμένες στην επιστήμη, προκειμένου να αντικαταστήσουν τις συχνά αυτοσχεδιασμένες διαισθήσεις των πολιτικών ηγετών».
Για να δούμε, οι ευρωπαϊκοί κλυδωνισμοί θα ξεπεραστούν, θα κρατηθεί άραγε όρθιο το οικοδόμημα...