Συμπίπτει με την πτώση της χούντας και αυτό ίσως να λέει πολλά, για όσους καταλαβαίνουν.
Του Κώστα Χριστίδη*
Σύμφωνα με μελέτη του λίαν αξιόλογου Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) που δημοσιεύθηκε προσφάτως, ο μέσος Έλληνας εργάζεται από την αρχή του έτους μέχρι την 23η Ιουλίου – βάσει υπολογισμών για το 2017 – για να εισφέρει όλα τα εισοδήματά του στο φιλεύσπλαχνο, ‘’κοινωνικό’’ κράτος μας ενώ από την ημερομηνία αυτή και μετά τα εισοδήματα που αποκομίζει από την εργασία του μέχρι τέλους του έτους παραμένουν στην διάθεση του ιδίου και της οικογένειάς του.
Είναι, επομένως, η 23η Ιουλίου ημέρα εορτασμού της απελευθέρωσης από την φορολογική καταπίεση (tax independence day) !
Όσο περισσότερα φορολογικά βάρη, με διαφορετικές ονομασίες (φόροι εισοδήματος, εισφορές αλληλεγγύης, φόροι πολυτελούς διαβίωσης, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, δημοτικά τέλη, ασφαλιστικές εισφορές, πάσης φύσεως χαράτσια), σωρεύονται, τόσον αργότερα εντός του έτους μετατίθεται η κινητή αυτή εορτή.
Μερικά δεδομένα είναι διαφωτιστικά: στην Ελλάδα, το 2010, η απελευθέρωση από τους φόρους εορτάζετο την 3η Ιουνίου, το 2014, την 24η Ιουνίου, το 2016, την 6η Ιουλίου. Με την φόρα που έχει πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σύντομα θα ξεπεράσουμε τον Δεκαπενταύγουστο!
Αντιθέτως, άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Εσθονία και η Ιρλανδία, τοποθετούν την συγκεκριμένη γιορτή στις αρχές Απριλίου. Πρωταθλήτρια είναι η Κύπρος, η οποία εορτάζει την 29η Μαρτίου. Είναι άραγε τυχαία η εντυπωσιακή οικονομική βελτίωση των χωρών αυτών;
Οι κρατιστές κατορθώνουν μέχρι στιγμής να διατηρούν σχεδόν ανέπαφο το παναρμόδιο, γραφειοκρατικό κράτος (η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων οφείλεται στην πρόωρη συνταξιοδότηση πολλών εξ αυτών, ενώ η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να τοποθετήσει ‘’ημετέρους’’ ως συμβούλους στρατηγικής, ιδρύοντας πρωθυπουργικό γραφείο στην Βόρειο Ελλάδα κ.ο.κ.).
Ταυτοχρόνως προσπαθεί να στρέψει την προσοχή σε βάρος κάποιων ‘’μεγαλο-φοροφυγάδων’’, εντός ή εκτός διαφόρων λιστών. Και επειδή οι μεγαλο-φοροφυγάδες δεν είναι τόσοι πολλοί, ώστε ακόμη και με τον πλήρη εντοπισμό τους να δημιουργηθούν επαρκή φορολογικά έσοδα, η χρησιμότητά τους περιορίζεται κατά βάση στην ανεύρεση αποδιοπομπαίων τράγων και την δημιουργία εντυπώσεων, ενώ η πραγματική επιβάρυνση πέφτει στα συνήθη πολυάριθμα υποζύγια, αυτούς που απαρτίζουν την μεσαία τάξη.
Ήδη το απειλούμενο ‘’κούρεμα’’ των καταθέσεων έχει εν πολλοίς επέλθει, καθόσον οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τις οικονομίες μίας ζωής για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις φορολογικές υποχρεώσεις τους.
Χιλιάδες συμπολίτες μας βλέπουν με απόγνωση τα ισχνά υπόλοιπα των τραπεζικών λογαριασμών τους να κατάσχονται ενώ σύντομα τα ακίνητά τους, περιλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας, θα βγαίνουν σε ηλεκτρονικό πλειστηριασμό.
Η παρακολούθηση που καθίσταται ολοένα ευχερέστερη ως αποτέλεσμα των τεχνολογικών εξελίξεων γεννά κινδύνους για την απώλεια κάθε έννοιας προσωπικής ζωής.
Κατά συνέπεια, είναι αναγκαίο η επόμενη κυβέρνηση να προβεί σε μία φορολογική μεταρρύθμιση με άξονες την απλοποίηση, την σταθερότητα και την ουσιώδη μείωση της συνολικής επιβάρυνσης έτσι ώστε η εορτή της φορολογικής ανεξαρτησίας να μετακινηθεί πολύ νωρίτερα και να συμπέσει, ει δυνατόν, με το Πάσχα !
*Νομικός – Οικονομολόγος