Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως έναν χρόνο μετά τις εκλογές το κυβερνητικό οικοδόμημα τρεκλίζει.
Ο Τσίπρας κάθε ώρα που περνά ξεθωριάζει, ενώ δεν του βγαίνει κανένα χαρτί.
Του Ηλία Τζαφέρη
Μετά και το στραπάτσο με την υπόθεση του χρέους αλλά και το φιάσκο με τις τηλεοπτικές άδειες δεν υφίσταται κανένα πολιτικό αφήγημα και τα κυβερνητικά στελέχη αμύνονταιεπιδιδόμενα σε ανόητους πολιτικούς κουτσαβακισμούς, που κάνουν την κατάσταση χειρότερη.
Το άδειασμα του Παππά από τον ίδιο τον Τσίπρα σε «ζωντανή μετάδοση», οι σφοδρές αντιδράσεις στα όσα με ειλικρίνεια ξεστόμισε ο Δραγασάκης για την πολιτική απάτη του ΣΥΡΙΖΑ με το χρέος, αλλά και οι πολύ σοβαρές καταγγελίες του πολιτικού γυρολόγουΒουδούρη για «βρωμοδουλειές» με τα κονδύλια για τους πρόσφυγες είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα για την πολιτική κυβερνητική τρικυμία.
Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει και του Συνεδρίου βρίσκεται σε εξέλιξη
ένας σιωπηλός αλλά αδυσώπητος πόλεμος, που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε ρήξη αφού ο Τσίπρας πλέον δεν είναι τόσο ισχυρός, όσο επαίρεται. Και οι «53» καιροφυλακτούν…
Παράλληλα δεν θα πρέπει να υποβαθμίζουμε και το μείζον ζήτημα της πολιτικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ο Τσίπρας πιέζεται αφόρητα από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές αλλά και την Μέρκελ, να ξεφορτωθεί τον Καμμένο και να βρει μια φόρμουλα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τον Λεβέντη.
Κάτι που βεβαίως εμείς θεωρούμε απίθανο, γιατί η Φώφη θα αυτοκτονήσει πολιτικά εάν συνεργαστεί με τον Τσίπρα (αφήστε που θα διασπαστεί το όποιο ΠΑΣΟΚ απέμεινε) ο Θεοδωράκης το έχει ξεκόψει, ενώ θα αποτελούσε χαρακίρι, ακόμη και για τον πολιτικά απελπισμένο Τσίπρα να εξαρτάτε από έναν Λεβέντη.
Σημειώστε το: Τσίπρας – Καμμένος θα συνεχίζουν να βαδίζουν χέρι, χέρι μαζί. Και θα σύρουν τον χορό του Ζαλόγγου τους, μέχρι τέλους.
Και μέσα σε αυτό πολιτικό σκηνικό η κατάσταση στην πραγματική οικονομία επιδεινώνετε. Λεφτά δεν υπάρχουν πουθενά, χαράτσια και φορολογία στραγγίζουν τις τελευταίες σταγόνες ρευστότητας της αγοράς, κανένα φως δεν φαίνεται στην άκρη του τούνελ.
Το επόμενο τρίμηνο θα είναι εφιαλτικό για την Κυβέρνηση, και τα παραμύθια της «σύγκρουσης με την Διαπλοκή» και του «πολέμου κατά της Διαφθοράς», δεν πείθουν πλέον ούτε τους Ταλιμπάν της Κουμουνδούρου.
Αν και δεν υπάρχει κάποιο πολιτικό γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει προσφυγή στις κάλπες (π.χ. εκλογή προέδρου Δημοκρατίας) ο Τσίπρας έχει μόνο μια πολιτική διέξοδο:
Να επενδύσει σε μια ολιγόμηνη «Δεξιά Παρένθεση» φορτώνοντας στις πλάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη την υλοποίηση των όσων απίστευτων υπέγραψε (φόροι, χαράτσια, κόκκινα δάνεια,κατασχέσεις, πλειστηριασμοί) η πιο Μνημονιακή Κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος: Αυτή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αν και θεωρούμε από δύσκολο ως απίθανο πως ο Τσίπρας θα εγκαταλείψει την καρέκλα της εξουσίας, γνωρίζουμε πως κάποιοι σώφρονες άνθρωποι που βρίσκονται στο στενό του περιβάλλον συμμερίζονται αυτές τις ανησυχίες.
Το σίγουρο είναι πως η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, ενώ η εικόνα της κυβερνητικής αποσύνθεσης θα γίνεται σταδιακά ορατή και σε πιο πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Όσο αργεί να πάρει πρωτοβουλίες ο Τσίπρας, ο δρόμος για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι χωρίς επιστροφή. Και το παιχνίδι πλέον δεν θα γυρίζει.