Η μεγάλη πρόκληση της ψηφιακής εποχής είναι να αποκτήσουμε τη δεξιότητα να μαθαίνουμε συνεχώς.
Η ψηφιοποίηση πολλών πτυχών της ζωής μας μεταμορφώνει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο διοικούνται και λειτουργούν σήμερα οι οργανισμοί και οι επιχειρήσεις.
Tου Κώστα Αξαρλόγλου*
Μέχρι χθες, πολλές από τις αλλαγές στην τεχνολογία, έμοιαζαν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο σήμερα, αυτές ορίζουν την πραγματικότητα! Αυτόνομα αυτοκίνητα, βοηθοί ρομπότ, ψηφιακές τραπεζικές συναλλαγές, προσωποποιημένες υπηρεσίες υγείας, αποτελούν κάποιες πτυχές της νέας πραγματικότητάς. Η ψηφιοποίηση και η παγκοσμιοποίηση, ανατρέπουν κοινωνικούς κανόνες και πρότυπα και μεταμορφώνουν την καθημερινότητά μας.
Ζούμε σε μία γραμμική εποχή με το παρόν να είναι δραστικά διαφορετικό από το παρελθόν και φυσικά από το μέλλον. Ο τρόπος που εργαζόμαστε και που διοικούμε, δεν θα ειναι ποτέ πια ο ίδιος. Οι δεξιότητες που χρειάζονται οι οργανισμοί είναι εντελώς διαφορετικές, καθώς τα επιχειρηματικά μοντέλα όχι απλά εξελίσσονται και αναπτύσσονται αλλά ανατρέπονται με απρόβλεπτο τρόπο.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός έχει γίνει η νέα «κανονικότητα» και οι αλλαγές είναι πλέον εκθετικές και μη γραμμικές (και άρα ανατρεπτικές). Καθιερωμένες εταιρείες βλέπουν επιχειρηματικά μοντέλα να ανατρέπονται από νεοφυείς εταιρείες και τα στελέχη συνειδητοποιούν πως πολύ γρήγορα οι δεξιότητές τους γίνονται ξεπερασμένες.
Η μάθηση και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη μάθηση, βρίσκεται στον πυρήνα του ψηφιακού μετασχηματισμού. Όλοι μας χρειαζόμαστε εκείνες τις ικανότητες και τις δεξιότητες που θα μας επιτρέπουν να μαθαίνουμε κάτι σε μία περίσταση και να μπορούμε να το εφαρμόσουμε σε τελείως διαφορετικές περιστάσεις.
Οι δεξιότητες αυτές, συνεπάγονται την δυνατότητα να συλλέγουμε υποδείγματα από ένα πλαίσιο έτσι ώστε να μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να αντιληφθούμε και να ερμηνεύσουμε μια πραγματικότητα που δεν έχουμε συναντήσει στο παρελθόν. Η ανταπόκριση μας στα νέα δεδομένα, συνδέεται άμεσα με την ικανότητα να μαθαίνουμε, να προσαρμοζόμαστε και να εντασσόμαστε αποτελεσματικά σε τελείως νέα περιβάλλοντα.
Θα πρέπει να τολμάμε, να αμφισβητούμε τη γνώση που ήδη έχουμε, να έχουμε το κίνητρο να ψάχνουμε τη νέα γνώση, την σεμνότητα, να συνειδητοποιούμε όλα εκείνα που δεν γνωρίζουμε και τέλος την ευελιξία να μαθαίνουμε και να προσαρμοζόμαστε στη νέα πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τα λόγια του AlvinToffler, «οι αγγράμματοι του 21ου αιώνα δεν θα είναι εκείνοι που δεν μπορούν να διαβάσουν και να γράψουν, αλλά εκείνοι που δεν μπορούν να μάθουν, να ξε-μάθουν και να ξανά-μάθουν.
Η ικανότητα να μαθαίνουμε λοιπόν και να προσαρμόζουμε τονεαυτόμας και τις γνώσεις μας είναι σημαντική καθ’ όλη της διάρκειας της επαγγελματικής μας πορείας. Ειδικά για τα ηγετικά στελέχη, η δημιουργία κουλτούρας συνεχούς μάθησης είναι κομβι8κής σημασίας τόσο για τους οργανισμούς όσο και για τα ίδια τα στελέχη και τις ομάδες τους.
Στόχος τους θα πρέπει να είναι η δημιουργία στον οργανισμό κουλτούρας αναζήτησης, ανταλλαγής και εφαρμογής σύγχρονης γνώσης, μέσα από την οποία οι ηγέτες θα ενδυναμώνουν τις ομάδες τους να αναπτύσσονται και να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις προκλήσεις της Ψηφιακής Εποχής, διατηρώντας παράλληλα τις ανθρώπινες αξίες και αρετές τους και αντλώντας αξία από τον άνθρωπο.
Η μεγάλη πρόκληση της Ψηφιακής Εποχής είναι να αποκτήσουμε τη δεξιότητα να μαθαίνουμε συνεχώς. Να προσεγγίζουμε τη μάθηση και την γνώση με συστηματικό τρόπο τόσο μέσα από την ακαδημαϊκή εκπαίδευση, όσο και από νέες και καινοτόμες μορφές μάθησης ( εκπαίδευση στελεχών, κύκλοι μάθησης ) που πάνω απ’ όλα μας βοηθούν να αναπτύξουμε μια στάση ζωής για την «δια βίου μάθηση». «Αιώνιοι φοιτητές» λοιπόν!
*Πρυτανης του ALBA και καθηγητης Διεθνους Στρατηγικής Επιχειρήσεων