Η ασφάλεια, η τάξη, ο νόμος και η Δικαιοσύνη είναι η βάση πάνω στην οποία δομείται κάθε κοινωνία που θέλει να ευημερήσει. Αποτελούν τη βάση για την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας.
Του Λουκά Αθ. Γεωργιάδη
Κατά το Σύνταγμα, το Κράτος πρέπει να είναι ο εγγυητής της ισονομίας και της ισοπολιτείας εξασφαλίζοντας όμως και συνθήκες αποφυγής της «ζουγκλοποίησης».
Επί χρόνια τώρα καλλιεργήθηκε στην ελληνική κοινωνία ο «νόμος» της… μαγκιάς.
Μεμονωμένες ομάδες «αλληλέγγυων», «αγωνιστών», «ευαίσθητων», «αγανακτισμένων», «πατριωτών» αλλά και κακοποιών ή εν δυνάμει εγκληματιών έχοντας ως… νομιμοποιητική βάση την αντιμνημονιακή ρητορική και την εξαθλίωση της κοινωνίας, δρουν στο όνομα της υπερβαίνοντας τα όρια της στοιχειώδους λογικής αλλά και των νόμων…
Μάλιστα, είχαν και έχουν και πολιτική κάλυψη, οπότε θεωρούν ότι είναι και… νομιμοποιημένοι!
Όλοι είχαμε γίνει μάρτυρες της προτροπής για εμπρησμούς από εγκληματικά στοιχεία που φέρουν πολιτικό μανδύα ή υποδύονται τους «αγωνιστές». Η Ελληνική Αστυνομία τα τελευταία χρόνια έχει τεράστιες επιτυχίες στη σύλληψη εγκληματικών οργανώσεων αλλά και μεμονωμένων ατόμων που λήστευαν, έκλεβαν ή απειλούσαν συμπολίτες μας.
Όπως επίσης και στην περίπτωση «αγωνιστών» που επί της ουσίας είχαν συστήσει εγκληματικές οργανώσεις για να ακυρώσουν για παράδειγμα μια μεγάλη επένδυση…
Επίσης, οι πλατφόρμες του «Δεν Πληρώνω» ή «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» οδήγησαν στο θράσος και την αυθάδεια πολλές χιλιάδες επιτήδειους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τον πολιτικό μανδύα ως εργαλείο για να παρεκτραπούν σε συμπεριφορές που δεν συνάδουν με μια πολιτισμένη δυτική χώρα.
Κάποια πολιτικά στελέχη από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους νομιμοποίησαν εμπρηστές, καταληψίες, εγκληματίες κλπ.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που επισημοποιεί την ανεκτικότητα δεν είναι άλλο από τον Νόμο Παρασκευόπουλου, με τον οποίο βγήκαν από την «ψειρού» χιλιάδες ποινικοί, μεταξύ των οποίων και σκληρότατοι κακοποιοί. Άλλωστε, ρίχνοντας μια ματιά στα ποσοστά που έλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι άλλοι ακραίοι στις εκλογές του 2015, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα για πολλά…
Η οικονομική πίεση των νοικοκυριών αποτελεί αναμφίβολα τον επιταχυντή καταστάσεων που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να μην είναι αντιμετωπίσιμες. Δυστυχώς, σ΄ αυτήν τη δύσμοιρη χώρα έχουμε ξεχάσει το γνωστό ρητό «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Το πρόβλημα σήμερα στην ελληνική κοινωνία είναι βαθιά πολιτικό.
Αναμφίβολα, η οικονομική κατάρρευση συμβάλλει ώστε να αυξηθεί η ροπή προς την εγκληματικότητα. Ωστόσο, χιλιάδες συμπολίτες μας που βρίσονται υπό ασφυκτική πίεση, υπομένουν χωρίς να προβαίνουν σε έκνομες ενέργειες. Κάποιοι άλλοι όμως, θεωρούν ότι ακόμη και αν κάνουν τη… στραβή, η αντιμετώπισή τους θα είναι ένα απλό χάδι. Και κάπου εκεί χανόμαστε στη μετάφραση και τρέχουμε…
Έχει αποδειχθεί ότι η αυστηρή εφαρμογή των νόμων και κυρίως ο φόβος της μη διαπραγματεύσιμης ποινής μπορούν να περιορίσουν αισθητά το έγκλημα και την ανομία. Όχι βεβαίως να τα εξαλείψουν, ιδίως όταν υπάρχουν δυσμενείς συνθήκες στην καθημερινότητα και την οικονομική ζωή του τόπου.
Αποτελεί πλέον αδήριτη ανάγκη, να υπάρξει μια άλλη κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει την έννοια του Κράτους. Η Ελληνική Αστυνομία μόλις λάβει την πολιτική κάλυψη που απαιτείται τότε θα μπορεί να φέρει αποτέλεσμα μέσα σε λίγα 24ωρα…
Η χώρα έχει ανάγκη από μια γενναία πολιτική αλλαγή. Μετά την απομυθοποίηση του χρεοκοπημένου αριστερού αφηγήματος ήρθε η ώρα να ξαναμπούν οι βάσεις για την ευνομία και την επανεκκίνηση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στον τόπο. Δεν θέλει κόπο αλλά… τρόπο.