Συνταγματικά ανεκτή κρίνει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα την υποχρέωση καταγραφής στις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης του συνόλου των μετρητών που βρίσκονται σε τραπεζικές θυρίδες, αλλά και στα… στρώματα.
Από την άλλη όμως βάζει φρένο στις προθέσεις της κυβέρνησης να λειτουργήσει το μέτρο αυτό αποτρεπτικά για όσους δεν θέλουν να συμμορφωθούν, καθώς, επί της ουσίας, απαγορεύει τη δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών, κάνοντας λόγο για έμμεση παραβίαση των προσωπικών δεδομένων εκάστου δικαιούχου.
Συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερώτημα της γενικής επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης για το εάν είναι συνταγματικά ανεκτή η διάταξη νόμου (4389/2016) που έφερε τροποποιήσεις στις δηλώσεις πόθεν έσχες των υπόχρεων, η Αρχή, με την υπ΄ αριθμ. 6/2016 γνωμοδότησή της, υπογραμμίζει ότι τα πρόσθετα οικονομικά στοιχεία εκτός τραπεζών που ζητούνται στις δηλώσεις του πόθεν έσχες, είναι συνταγματικά ανεκτό να συλλέγονται καθώς η διάταξη«εξυπηρετεί την διαφάνεια του πολιτικού και του δημόσιου βίου».
Όσον αφορά στην δημοσιοποίησή τους όμως στο διαδίκτυο, τα μέλη της Αρχής έκριναν ότι συνιστά περιορισμό του ατομικού δικαιώματος στην προστασία προσωπικών δεδομένων που δεν δικαιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος και επιπλέον εκθέτει σε κίνδυνο την περιουσία και τη ζωή των υπόχρεων.
Να σημειωθεί πως με τον πρόσφατο νόμο, όλοι οι φορολογούμενοι καλούνται να δηλώσουν χρήματα σε σεντούκια ή θυρίδες εφόσον ξεπερνούν τις 15.000 ευρώ, αλλά και κινητές αξίες, με την προυπόθεση ότι αυτές υπερβαίνουν τις 30.000 ευρώ.
Παράλληλα, η Αρχή αποφάνθηκε ότι η καταγραφή στις δηλώσεις του πόθεν έσχες των κινητών μεγάλης αξίας (πίνακες ζωγραφικής, αγάλματα, κ.λπ.), εφόσον η αξία τους υπερβαίνει τις 30.000 ευρώ και των κινητών που φυλάσσονται σε τραπεζικές θυρίδες, «συνιστά περιορισμό του ατομικού δικαιώματος στην προστασία των προσωπικών δεδομένων». Όπως αναφέρεται στη γνωμοδότηση, για τις δύο αυτές κατηγορίες κινητών υπάρχει ζήτημα αδυναμίας πρόβλεψης και εκτίμησης της πραγματικής τους αξίας.
Η υποχρέωση καταγραφής των κινητών που βρίσκονται σε θυρίδες κ.λπ. είναι εφικτή μόνο στις περιπτώσεις που υπάρχει αποδεικτικό της αξίας τους (παραστατικό αγοράς, κ.λπ.) και εφόσον δεν πρόκειται για οικογενειακό κειμήλιο.
Αναφορικά, τέλος, με την ανάρτηση αυτών των δεδομένων στο διαδίκτυο, η Αρχή έκρινε ότι συνιστά περιορισμό και δε δικαιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος.