Στο «μικροσκόπιο» έχουν βάλει οι δανειστές τις διατάξεις για τη δημιουργία ειδικού ακατάσχετου λογαριασμού για τις επιχειρήσεις, που προωθείται στο πλαίσιο του νομοσχεδίου για το πλαστικό χρήμα.
Η διάταξη, την οποία είχε προετοιμάσει το επιτελείο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη, προέβλεπε τη δημιουργία ενόςειδικού ακατάσχετου τραπεζικού λογαριασμού για όλους τους επιτηδευματίες, όσον αφορά τις παλαιές τους ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Αυτό θα ήταν και το δέλεαρ για τις επιχειρήσεις προκειμένου να συνδέσουν τα μηχανάκια POS και τις εισπράξεις τους με έναν τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο θα μπορούν να μπαίνουν μετρητά αλλά δεν θα μπορούν να βγαίνουν. Από τον λογαριασμό αυτό οι επαγγελματίες θα μπορούν να κάνουν μόνο ηλεκτρονικές πληρωμές, ενώ εξετάζεται πως μπορεί αυτόματανα καταβάλλονται οι ασφαλιστικές εισφορές, ο Φόρος Μισθωτών Υπηρεσιών και ο ΦΠΑ.
Το σχέδιο Αλεξιάδη, προέβλεπε ότι στον ειδικό αυτό λογαριασμό δεν θα χωρούσαν κατασχέσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές του παρελθόντος. Θα ήταν σαν η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία να τραβούσαν μια διαχωριστική γραμμή αναφορικά με τις παλαιές οφειλές (ξεπερνούν αθροιστικά τα 100 δισ. ευρώ τα ληξιπρόθεσμα σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία), αλλά θα εισέπρατταν στην ώρα τους τις νέες οφειλές από ΦΠΑ και εισφορές.
Οι δανειστές θεωρούν τη ρύθμιση χαριστική και σύμφωνα με πληροφορίες, η διαπραγμάτευση τώρα εστιάζεται στην καθιέρωση ενός ορίου προστασίας του ακατάσχετου λογαριασμού. Δεν θα προστατεύεται δηλαδή στο σύνολό του, αλλά σε ένα ποσοστό π.χ. 60% ή 80%.
Η διάταξη που προωθούνταν είχε τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων της επιχειρηματικής κοινότητας. Μετά το κύμα αναγκαστικών μέτρων είσπραξης το οποίο μάλιστα έχει πολλαπλασιαστεί το τελευταίο διάστημα, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις με οφειλές είτε στην εφορία, είτε στα ασφαλιστικά ταμεία είναι εκτεθειμένες ανά πάσα χρονική στιγμή σε κατασχέσεις.
Η παροχή προστασίας για τις παλαιές τους ληξιπρόθεσμες οφειλές -π.χ. έως τον Ιούλιο- αποτελεί ισχυρό κίνητρο συμμόρφωσης προς τις νέες τους υποχρεώσεις.
Όσον αφορά τα παλαιά ληξιπρόθεσμα χρέη, στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ανείσπρακτα (από τα 100 δισ. ευρώ είναι ζήτημα αν κρίνονται εισπράξιμα τα 20 δισ. ευρώ) και παρότι προφανώς δεν μπορούν να διαγραφούν, κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι και τουλάχιστον να διαχωριστούν αυτά τα οποία οφείλονται από πεθαμένους.