Αν ζούσε ο αείμνηστος Βίκτωρας Ουγκώ, θα έλεγε ότι διαχρονικά, κάθε εποχή έχει τους «άθλιούς» της.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η άλλη της πτυχή, όμως, είναι αυτή που μας λέει, με ιδιαίτερη έμφαση τον τελευταίο καιρό, ότι παρά τις ευρωπαϊκές ενέσεις, η ελληνική ύφεση για το 2020 θα είναι βαθειά. Και τα μαθηματικά προϊδεάζουν πως η ελληνική οικονομία δεν θα επιστρέψει στα περσινά επίπεδα πριν από το 2022 στην καλύτερη των περιπτώσεων. Οι χαμένοι θα είναι πολλοί, όμως κάποιοι θα είναι μόνοι και αβοήθητοι.
Και αυτό είναι το πιο σοβαρό και άρα «καυτό» πρόβλημα της περιόδου που ήδη έχει ξεκινήσει.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη και κατ’ επέκταση στον κόσμο, οι κυβερνήσεις μπορεί να έχουν δρομολογήσει το σταδιακό άνοιγμα των οικονομιών, παραμένουν όμως προσεκτικές.
Μια ανάποδη μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και αυτό κανείς δεν το εύχεται. Αν και κάποιοι γελοίοι ανεγκέφαλοι το επιδιώκουν γιατί νομίζουν ότι έτσι θα αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.
Από την άλλη όμως, στη φάση που όλοι βρισκόμαστε, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τα αποτελέσματα του ανοίγματος των αγορών και της εν γένει οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας.
Καταναλωτές και επιχειρηματίες θα ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά κάθε πράξης τους και με βάση τις αντιλήψεις που θα έχουν για την πραγματικότητα θα κάνουν και τις επιλογές τους.
Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα με τα μάτια και τη σκέψη του δημοσιογράφου, έχουμε ένα σοβαρό ερώτημα: Αξίζει η χαρά και η ικανοποίηση που θα πάρει κάποιος, πηγαίνοντας σε κάποια καφετέρια ή εστιατόριο, τον κίνδυνο να μολυνθεί, ενδεχομένως, από ανθρώπους που δεν γνωρίζει;
Αρκετοί ίσως πάνε, όμως άλλοι ίσως το αποφύγουν, όσο ο «αόρατος εχθρός» που λέγεται κορωνοϊός παραμονεύει και δεν υπάρχει εμβόλιο.
Το σκηνικό παραπέμπει σε κάποιου είδους ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά δεν πρόκειται να πάμε πίσω εκεί που ήμασταν. Τα μαθηματικά δεν είναι επίσης υπέρ αυτής της εκδοχής. Ιδού γιατί.
Αν για παράδειγμα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) υποχωρούσε στα 50 δισ. ευρώ από τα 100 δισ., η πτώση θα ήταν της τάξης του 50% σε μια χρονιά. Αν το ΑΕΠ ανέβαινε 50% την επόμενη χρονιά, το προϊόν θα πήγαινε στα 75 δισ. ευρώ.
Κοινώς, για να επιστρέψει το ΑΕΠ εκεί που ήταν μετά από μια μεγάλη πτώση, π.χ. 50%, η άνοδος θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη και ίση με 100% στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Αν η ύφεση είναι 9% το 2020, η ανάκαμψη θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη το 2021 για να βρεθεί η οικονομία στα επίπεδα του 2019. Προφανώς, κάτι τέτοιο συγκεντρώνει πολύ λίγες πιθανότητες και γι’ αυτό ισχυρισθήκαμε πως η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει εκεί που την αφήσαμε πέρυσι το 2022, στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Η ανεργία θα είναι μάλλον το μεγαλύτερο πρόβλημα σ’ αυτή την πορεία. Το ΙΟΒΕ εκτίμησε, με βάση τους καταλόγους της ΕΡΓΑΝΗΣ, πως 365 χιλιάδες άτομα θα βρεθούν χωρίς δουλειά στον τουρισμό και λοιπούς κλάδους.
Και στους υπολογισμούς μας αυτούς δεν λαμβάνουμε υπόψη μας την παραοικονομία, η οποία στο ίδιο πεντάμηνο όλα προδικάζουν ότι θα υποστεί σοβαρή καθίζηση, με ό,τι αυτό σημαίνει για κάποιες χιλιάδες νοικοκυριά. Άρα, το όλο πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ όσο φαίνεται.
Πόσοι από εκείνους / εκείνες που πήγαιναν σε σπίτια ή / και γραφεία για να καθαρίσουν και δεν δηλώνονται τους ζητήθηκε, είτε να μειώσουν τις ώρες, είτε να διακόψουν;
Οι νέοι «άθλιοι» λοιπόν είναι εδώ και κάποιος θα πρέπει σοβαρά να ασχοληθεί με αυτούς, πριν η σημερινή ψιλή βροχή εξελιχθεί σε καταιγίδα.
Γίναμε κατανοητοί;