Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που ο Τσίπρας και η παρέα του καταφέρονται κατά των ελίτ, χωρίς ποτέ να μας λένε ποιές είναι.
Πριν απ’όλα, αυτό που τους ενδιαφέρει, είναι η Ελλάδα να γίνει χώρα αγραμμάτων και αμαθών, κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους. Διότι στο μέτρο που η αφρόκρεμα της χώρας την εγκαταλείπει, τελικά ποιοι θα μείνουν στην Ελλάδα;
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Με ποιους πρωτοπόρους δημιουργούς η χώρα θα μπορέσει να …αναπτυχθεί πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά; Με τους τραμπούκους τω Εξαρχείων και τα απορρίμματα της δημοσιογραφίας; Ποιο μέλλον θα έχει η ελληνική εκπαίδευση όταν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας είναι ορμητήρια κουκουλοφόρων, λαθρεμπόρων και μπράβων της νύχτας; Η Ελλάδα, όπως προκύπτει από πρόσφατη διεθνή έρευνα, έχει πλέον και… πολύ σοβαρό πολιτιστικό και ψυχολογικό πρόβλημα, πέρα από την οικονομική καθίζησή της.
Αντιμετωπίζει έτσι, σοβαρό κίνδυνο πλήρους περιθωριοποίησης σε έναν κόσμο όπου η φαιά ουσία και η γνώση είναι κυρίαρχες πρώτες ύλες. Αυτές ακριβώς που καταδιώκουν οι αρχιμάστορες της χυδαιότητας.
Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο από κορυφαίους καθηγητές, στοχαστές και επιστήμονες της εποχής μας, ότι οι πάλαι ποτέ Βιομηχανικές κοινωνίες, χάρη στην εντυπωσιακή τεχνολογική τους πρόοδο, εισήλθαν σε μία νέα φάση της υπάρξεως τους, στην οποία κυριαρχούν τα εξής στοιχεία: η πληθώρα των πληροφοριών, που κυκλοφορούν ταχύτατα, η αστραπιαία επεξεργασία τους και η στιγμιαία διάδοσή τους. Έτσι, παράγεται γνώση, η οποία σε πολλές αναπτυγμένες χώρες και κατά πρώτο λόγο στις ΗΠΑ, ήδη αποτελεί και κορυφαίο παραγωγικό συντελεστή.
Δικαίως λοιπόν γίνεται λόγος για την ανάδυση των «κοινωνιών των γνώσεων». Γνώσεις οι οποίες, όπως μας πληροφορούν αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί, κάθε πέντε χρόνια δεκαπλασιάζονται.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι κοινωνικοί επιστήμονες, οι υπεύθυνοι του επαγγελματικού προσανατολισμού αλλά και οι ευσυνείδητοι πανεπιστημιακοί συνιστούν στους νέους να προετοιμάζονται, ώστε να μπορούν στην ζωή τους να αλλάζουν επάγγελμα τρεις, ενδεχομένους και τέσσερις φορές. Εξάλλου, όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο χρόνος ζωής των επαγγελματικών ειδικοτήτων θα μειώνεται συνεχώς, γι΄ αυτό και πολλά επαγγέλματα που ασκούνται σήμερα δεν θα υπάρχουν σε 15-20 έτη.
Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τις επιχειρήσεις. Η ταχύτητα της μεταβολής των θέσεων εργασίας θα αυξάνεται συνεχώς και το ζέον πρόβλημα για τις διοικήσεις είναι σε ποιον βαθμό θα μπορούν να ανταποκρίνονται στις ραγδαίες μεταβολές, οι οποίες πρωτίστως είναι στενά συνδεδεμένες με τον χρόνο.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι νέοι δεν έχουν τόσο ανάγκη εκπαίδευσης όσο χρειάζονται παιδεία. Η οποία ούτε χορηγείται με συνταγές του υπουργείου Παιδείας, ούτε διατάσσεται, ούτε είναι παράγωγο σχολικού χρόνου και τυπωμένου χάρτου (πτυχίου).
Η παιδεία αποκτάται από αυτόν που πραγματικά επιθυμεί να την αποκτήσει. Παιδεία που να δίνεται ολοκληρωμένη από το δημοτικό, τα γυμνάσια, τα Λύκεια ή και τα πανεπιστήμια δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Η είσοδος στις Λεωφόρους των γνώσεων από τα μονοπάτια της αμάθειας απαιτεί επιμονή, μόνιμη και σκληρή μελέτη, θέληση για μάθηση και πολύωρη καθημερινή εργασία.
Στην σημερινή Ελλάδα, n είσοδος των νέων στις κοινωνίες των γνώσεων είναι πρωτίστως πράξη ηρωισμού. Το παιδευτικό μας οικοδόμημα έχει, εδώ και χρόνια, καταληφθεί από αμαθείς εχθρούς της σκέψης, της ελευθερίας και της δημιουργικότητας. Οι νέοι, σε όλα τα επίπεδα, είναι έρμαιοι ανθρώπων, οι οποίοι στην μεγάλη τους πλειοψηφία, θα διέπρεπαν ως στρατοπεδάρχες. Συνεπώς, στην Ελλάδα το μέλλον πεθαίνει. Και, ατυχώς, κανείς δεν καταλαβαίνει πώς και γιατί.