Για ακόμη μία φορά ήρθε στο προσκήνιο η ΕΛ.ΑΣ. και, σίγουρα, αυτή δεν ήταν από τις καλύτερές της. Η όλη συμπεριφορά του αστυνομικού φρουρού της Πρεσβείας του Ιράν, σε συνδυασμό και με την εμφάνισή του, επανέφερε στο προσκήνιο πολλά θέματα, που προφανώς η προηγούμενη ηγεσία δεν ήθελε ή δεν μπορούσε, να ασχοληθεί.
Είναι βασικά τα ερωτήματα: τι ειδική εκπαίδευση έχουν περάσει οι αστυνομικοί; τι εντολές έχουν ανά περιστατικό; και, υπάρχουν οι υποδομές για υποστήριξη των αστυνομικών;
Του Νίκου Μπούρα*
Κατ’ αρχάς, θα είναι μέγα σφάλμα, εάν στο πρόσωπο ή τις ενέργειες του συγκεκριμένου αστυνομικού συμπεριληφθεί το σύνολο των αστυνομικών. Όπως σε κάθε επάγγελμα έτσι και στου αστυνομικού, υπάρχουν οι καλοί, οι μέτριοι και οι λιγότερο καλοί. Και για να φθάσουμε στο σημείο, να κρίνουμε τον συγκεκριμένο, πρέπει πρώτα να κρίνουμε την ηγεσία του Σώματος, διότι εξ’ αυτής εκπορεύονται τα πάντα.
Υπάρχουν, δυστυχώς, αξιωματικοί, οι οποίοι έχουν υπηρετήσει αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά στο Αρχηγείο. Πως μπορεί αυτοί οι άνθρωποι, να εκδίδουν διαταγές, όταν δεν έχουν ιδία γνώση του αντικειμένου με μεταθέσεις σε μάχιμες υπηρεσίες; Άλλο το ¨χαρτί¨ και άλλο ο ¨δρόμος¨, όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε και πρέπει να το αντιμετωπίσεις.
Απλώς, κινούμενοι κάποιοι φοβικά για την θέση τους και τις επιδιώξεις τους, δεν διστάζουν, να κρίνουν και να επικρίνουν, χάνοντας όμως την ουσία των πραγμάτων.
Ο προηγούμενος Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., επί τρία σχεδόν έτη, δεν τόλμησε, να αντιμιλήσει στο τέως υπουργό Ν. Τόσκα – εκ του αποτελέσματος κρινόμενος και σε συνδυασμό με την συμπεριφορά του και στην πυρκαϊά στο Μάτι -, πολύ δε περισσότερο να θέσει επί τάπητος σοβαρά θέματα, όπως αυτό του «Ρουβίκωνα» και των επιπτώσεων στην εικόνα αλλά και την ουσία της αστυνομικής λειτουργίας. Η σιωπή και ο φόβος αυτά τα αποτελέσματα θα έχουν.
Η αστυνομία, ως ένστολο Σώμα αλλά και το μόνο νομίμως οπλοφορών στην κοινωνική καθημερινότητα, πρέπει να υπόκειται σε κανόνες πειθαρχίας και να διέπεται από συγκεκριμένες εντολές.
Ας φροντίσουν οι ανώτατοι, να κάνουν σωστά την δουλειά τους και αυτομάτως, η εικόνα αυτή θα μεταδοθεί σε όλα τα στελέχη.
Ο αστυνομικός που καθημερινά είναι στην μάχη της εγκληματικότητας από το πρώτο επίπεδο, χαίρει του σεβασμού της κοινωνίας και τέτοια μεμονωμένα περιστατικά επιβεβαιώνουν τον κανόνα αυτόν. Αν υποθέσουμε, ότι ένας ανώτατος αξιωματικός τιμωρούνταν για το συγκεκριμένο περιστατικό, μήπως τότε θα είχαμε ριζικές αλλαγές προς το βέλτιστο;
*Δικηγόρος