Προ 28 αιώνων περίπου ο Όμηρος κατέκρινε την πολυαρχία και τόνιζε την ανάγκη ύπαρξης ενός ηγέτη γράφοντας: ‘’Ουκ αγαθόν πολυκοιρανίη, είς κοίρανος έστω, είς βασιλεύς’’.
Του Κώστα Χριστίδη, Νομικού – Οικονομολόγου
Στην εποχή μας η ίδια άποψη εκφράζεται με την λαϊκή παροιμία, ‘’όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει’’. Μάλιστα οι καταιγιστικές αλλαγές σε όλους τους τομείς καθιστούν επιτακτικότερη την ανάγκη ταχείας λήψεως αποφάσεων, η οποία, μαζί με την πολιτική σταθερότητα αποτελούν κρίσιμους παράγοντες επιτυχίας.
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου με απροκάλυπτο καιροσκοπισμό ψήφισε σύστημα ‘’απλής και άδολης αναλογικής’’.
Η επιλογή αυτή κάθε άλλο παρά άδολη είναι. Αποφασίζεται καθ’ ον χρόνο οι δημοσκοπήσεις φέρουν τον Σύριζα σταθερά υπολειπόμενο έναντι της Νέας Δημοκρατίας με διαφορά που προβλέπεται ότι θα διευρύνεται καθώς οι πολίτες θα υφίστανται πληρέστερα τις συνέπειες της ‘’σκληρής διαπραγμάτευσης’’ του κ. Τσίπρα, που κατέληξε σε τρίτο, επαχθέστερο μνημόνιο.
Η απλή αναλογική δεν καταξιώνεται επειδή αποτελεί πάγια αρχή της Αριστεράς και παλαιό όνειρο του κ. Λεβέντη. Η επιδίωξη συναίνεσης είναι ασφαλώς επιθυμητή αλλά πρέπει να προκύπτει ως σύμπτωση απόψεων περί του πρακτέου, όχι ως καταναγκαστική συμβίωση, η οποία θα κινδυνεύει να διαλυθεί κάθε φορά που ένας εκ των κυβερνητικών εταίρων θα εμμένει στην διαφορετική άποψή του.
Διδακτική είναι η εμπειρία από την αποχώρηση του κ. Κουβέλη από τον τριμερή κυβερνητικό συνασπισμό το καλοκαίρι του 2013, η εναντίωση του Σύριζα όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση σε κάθε κυβερνητικό μέτρο, η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης την περίοδο 1989 – 1990 (παρά τα εκλογικά ποσοστά 46-47% της Ν.Δ.), η εξάρτηση των κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή από πλειοψηφία ενός μόνο βουλευτή. Ευτυχώς η εφαρμογή της απλής αναλογικής, που αποτελεί συνταγή βέβαιης καταστροφής, απετράπη για τις αμέσως επόμενες εκλογές. Για τις μεθεπόμενες, οψόμεθα…
Η αποφυγή πολυαρχίας ή δυαρχίας είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρότατα υπόψη και στην υπό συζήτηση συνταγματική αναθεώρηση. Παρότι, κατά την άποψή μου, θα ήταν επιθυμητή η καθιέρωση προεδρικής δημοκρατίας, στην οποία ο ΠτΔ θα εκλεγόταν από τον λαό για σταθερή θητεία και θα είχε το δικαίωμα επιλογής πρωθυπουργού και υπουργών, υπό τις παρούσες συνθήκες αυτό που φαίνεται συνταγματικά και πολιτικά εφικτό είναι η εκλογή ΠτΔ από ένα διευρυμένο σώμα εκλεκτόρων, όπως προτείνουν έξι διακεκριμένοι συγγραφείς στην πρότασή τους ‘’Ένα Καινοτόμο Σύνταγμα για την Ελλάδα’’, ώστε να αποφεύγεται το άτοπο πρόωρων εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ από την Βουλή.
Η ρύθμιση αυτή πρέπει να συνδυασθεί, πρώτον, με την καθιέρωση ‘’εποικοδομητικής’’ ψήφου δυσπιστίες, που υποβάλλεται εφόσον συνοδεύεται με πρόταση συγκεκριμένου προσώπου ως Πρωθυπουργού και, δεύτερον, με καθιέρωση θητείας της νέας Βουλής ίσης προς την υπολειπόμενη θητεία της πρόωρα διαλυθείσας Βουλής.
Έτσι μπορεί να αντιμετωπισθεί επιτυχώς το πρόβλημα των πολλών ‘’κοιράνων’’, δηλ. της πολυαρχίας και της πολιτικής αστάθειας.