Στην τελευταία θέση ανάμεσα στις 29 αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με τον Δείκτη Δίκαιης Ανάπτυξης που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.
Ο Δείκτης Δίκαιης Ανάπτυξης (Inclusive Development Index) προκύπτει από την κατάταξη της κάθε χώρας σε έναν αριθμό επιμέρους δεικτών, που αφορούν τομείς όπως η ανάπτυξη, οι κοινωνικές ανισότητες και η Δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών.
Όσον αφορά στην ανάπτυξη, λαμβάνονται υπόψη το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, η παραγωγικότητα της εργασίας, το προσδόκιμο υγιούς ζωής και το ποσοστό της απασχόλησης. Για τις κοινωνικές ανισότητες λαμβάνονται υπόψη η εισοδηματική ανισότητα, το ποσοστό της φτώχειας, η ανισότητα στον πλούτο και το μέσο εισόδημα (median income), ενώ για τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, η αποταμίευση (ως ποσοστό του ΑΕΠ), το δημόσιο χρέος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) και η σχέση του ΑΕΠ με την κατανάλωση άνθρακα.
Ειδικά για τη χώρα μας, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σχολιάζει ότι πέρα από τις χειρότερες επιδόσεις ανάμεσα στις αναπτυγμένες οικονομίες, σε αρκετούς τομείς έχει χειρότερους δείκτες ακόμα και από αρκετές αναπτυσσόμενες οικονομίες, με τους συντάκτες του Δείκτη Δίκαιης Ανάπτυξης να επισημαίνουν πόσο επείγουσα είναι η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, ώστε να βγει η Ελλάδα από τη βαθιά οικονομική κρίση.
Σε κανέναν επιμέρους δείκτη η Ελλάα δεν περιλαμβάνεται στο κορυφαίο 20% των αναπτυγμένων οικονομιών. Οι δείκτες στους οποίους η χώρα βρίσκεται «στον πάτο» (τελευταίο 20%) είναι:
* ΑΕΠ ανά κάτοικο.
* Απασχόληση.
* Δείκτης φτώχειας.
* Ενδιάμεσο εισόδημα.
* Προσαρμοσμένη καθαρή αποταμίευση.
* Δημόσιο χρέος.
* Ανάπτυξη ΑΕΠ ανά κάτοικο.
* Αύξηση παραγωγικότητας εργασίας.
* Τάση μέσου εισοδήματος και
* Τάση δημόσιου χρέους.
Σύμφωνα με την έρευνα, η Ελλάδα θα πρέπει να θέσει ως προτεραιότητα «τη μεταρρύθμιση του συστήματος εκπαίδευσης και κατάρτισης, προκειμένου να επιτύχει τη μείωση των αποκλίσεων μεταξύ φοιτητών από διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά υπόβαθρα, να αντιμετωπίσει τα υψηλά επίπεδα διαφθοράς και γραφειοκρατίας που εμποδίζουν τη δημιουργία και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και να παρέχει κίνητρα στις εταιρείες να εγκαταλείψουν τον ανεπίσημο τομέα για να δημιουργήσουν καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης και να διευρύνουν τη φορολογική βάση που απαιτείται για τα ταμεία της κυβέρνησης».