Κατ´ αρχήν είναι σωστό, να τονισθεί, ότι η Αντιπολίτευση στο σύνολό της σε επιχειρησιακό επίπεδο ακολουθεί μια αξιοπρεπεστάτη στάση. Συμφωνεί, συμπαρίσταται, εκφράζει άποψη, όλα ως δει.
Του Δημήτρη Βαρτζοπουλου*
Φεύ όμως, ευκαιρίας δοθείσης για ιδεολογικούς σχολιασμούς, τότε όπως λέει και ο λαός, « θέλει, να κρυφτεί αλλά η χαρά της δεν την αφήνει». Τρεις είναι η μύθοι, που προπαγανδίζει επ´ ευκαιρία της πανδημίας η Αριστερά.
Πρώτος μύθος: «Τέλος η λιτότητα στην Ευρώπη», «Νεκρό το Σύμφωνο Σταθερότητας» λόγω του κορωνοϊού. Ουδέν αναληθέστερον!
Μετά την φούσκα των χρηματιστηριακών παραγώγων και την κατάρρευση τραπεζών, ο ανεύθυνος δανεισμός οδήγησε σε κρίση χρέους κυριάρχων κρατών. Ήταν το Σύμφωνο Σταθερότητος και Ανάπτυξης, που επέτρεψε την σωτηρία τους (μας).
Ακόμη και εάν δεν υπάρξει κυριολεκτικώς εφαρμογή πολιτικής helicopter money, θα υπάρξει κάτι παρόμοιο. Τα τρισεκατομμύρια, που θα χρειασθούν, για να αντιμετωπισθεί η ύφεση, που έρχεται, θα υπάρξουν ακριβώς, επειδή υπήρξε και θα υπάρξει αυτή η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Οι πόροι δεν πρόκειται ( και δεν
πρέπει) να προέλθουν αποκλειστικώς από μέτρα νομισματικής πολιτικής, αύξηση δηλαδή της κυκλοφορίας χρήματος από τις Κεντρικές Τράπεζες. Θα προέλθουν σε μεγάλο βαθμό από την μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων, που είτε απ´ ευθείας με διάφορα εργαλεία είτε μέσω του κρατικού δανεισμού θα διοχετευθούν στην παραγωγή και την κατανάλωση.
Οι αγορές θα τα δώσουν μόνον φυσικά, εάν είναι βέβαιες, ότι θα τα ξαναπάρουν πίσω.
Μόνο δηλαδή εάν είναι σίγουρες, ότι θα υπάρξει, μόλις καταστεί δυνατόν, αυστηρή δημοσιονομική πολιτική ( «λιτότητα» για όποιον έτσι θέλει), που θα εγγυηθεί την αποπληρωμή των κουπονιών τους.
Στην Ευρώπη εν προκειμένω υπάρχει και μια άλλη διάσταση: Η αναγκαία επεκτατική πολιτική θα βασισθεί προφανώς στην φυσική μεταφορά πόρων από τον Βορρά στον Νότο, είτε στην εγγυοδοσία (που είναι βέβαια το ίδιο). Αυτονοήτως τούτο σημαίνει, ότι θα υπάρξει και κεντρομόλος μεταφορά εξουσιών για τον έλεγχο των πραγμάτων.
Η ενιαία δημοσιονομική πολιτική με ενιαίες δομές, η ομοσπονδιοποίηση του chain of command δηλαδή, θα επιβληθεί στις χώρες της Ευρώπης λοιπόν εκ των πραγμάτων.
Εν ολίγοις: Ακριβώς το αντίθετο απ´ αυτό, που ισχυρίζεται η Αριστερά!
Δεύτερος μύθος: «Καθοριστικός ο ρόλος του Κράτους σε περιόδους κρίσης, άρα δικαιώνεται η ιδεολογία της Αριστεράς». Εδώ τώρα μπερδεύουν τα σύκα με την σκάφη.
Ούτε οι φανατικότεροι θεωρητικοί του Νεοφιλελευθερισμού δεν ισχυρίζονται, ότι το Κράτος είναι άχρηστο. Η βασική και ορθή φιλελεύθερη άποψη περί μικρού Κράτους
εννοεί την αποχή του Κράτους από επιχειρηματικές δραστηριότητες. Η οικοδόμηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, του τελειότερου οργανισμού, που επέτυχε ποτέ η ανθρωπότητα για την προστασία των γερόντων, αδυνάμων και άτυχων, οφείλεται αποκλειστικώς στην ιδεολογία και πολιτική πρακτική των Λαϊκών Κομμάτων της Χριστιανο- και Σοσιαλδημοκρατίας.
Η οικονομική ευεξία της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, απόρροια του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της αγοράς, έδωσε την δυνατότητα ανάπτυξης του μοναδικού Κράτους Προνοίας, που προσφέρουν στους πολίτες τους. Πότε και πουθενά δεν υπήρξε κάτι παρόμοιο. Τα εν προκειμένω «επιτεύγματα» του υπαρκτού Σοσιαλισμού, τα έζησαν οι λαοί και έδειξαν, πόσο τα εκτίμησαν. Όλα τα άλλα είναι φληναφήματα και ονειρώξεις.
Αυτό το κοινωνικό Κράτος θα παρέμβει και τώρα. Εκεί, που είναι ισχυρότερο, ίσως αποτελεσματικότερα απ´ότι εδώ, που είναι ακόμη ατελές. Δουλειά μας να το βελτιώσουμε. Αλλά αυτό μπορούμε, να το κάνουμε μόνον εμείς.
Τρίτος Μύθος: «Η εξέλιξη των πραγμάτων δικαιώνει την πολιτική της Αριστεράς όσον αφορά το Εθνικό Σύστημα Υγείας».
Επ´αυτού όμως λόγω της συγκυρίας ας σχολιάσουμε, όταν η μπόρα θα έχει περάσει.
* βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στη Β΄ Θεσσαλονίκης