Το εγχώριο μανδαρινάτο σαμποτάρει κάθε πρόταση των Γάλλων συμβούλων της κυβέρνησης για τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών.
Δεν είναι σχήμα λόγου. Στην χώρα υπάρχει εδώ και χρόνια ένας πραγματικός στρατός κατοχής, με προνόμια, παράνομα έσοδα και εργασιακή μονιμότητα, ο οποίος τελικά λύνει και δένει.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Κάνει ό,τι θέλει, δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, αυθαιρετεί κατά κόρον, φτύνει το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία των πολιτών και εμποδίζει κάθε μεταρρύθμιση. Πρόκειται για πραγματικό καρκίνωμα.
Σήμερα, λοιπόν, την ώρα που η χώρα τελεί υπό πτώχευση και επιτροπεία, αυτός ο στρατός κατοχής όχι μόνον δεν κουνάει το δαχτυλάκι του για να βγούμε από τα αδιέξοδα αλλά βουτάει λεφτά από τους απόρους συμπολίτες μας, είναι ανίκανος να απορροφήσει κοινοτικούς πόρους και εν τέλει υπονομεύει και κάθε προσπάθεια εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού στην δημόσια διοίκηση. Και αυτό, ο στρατός κατοχής το κάνει σκοπίμως.
Ως γνωστόν, από την κρίση του 2015 και μετά, η Γαλλία προσφέρθηκε να βοηθήσει την Ελλάδα στην εξυγίανση του διοικητικού της μηχανισμού γιατί μόνον έτσι η χώρα θα μπορέσει σιγά-σιγά να συνέλθει και να μπει σε φάση κανονικότητας. Στο πλαίσιο αυτό, οι Γάλλοι ειδικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης είχαν προτείνει την υιοθέτηση μίας σειράς δράσεων εξορθολογισμού και αύξησης της αποτελεσματικότητας των δημοσίων δαπανών, με σταδιακή μείωσή τους λόγω τεχνολογικής προόδου.
Πιο συγκεκριμένα, προτείνουν:
*την ψηφιοποίηση ορισμένων υπηρεσιών,
*την αποκέντρωση,
*την ευθυγράμμιση δημοσίου-ιδιωτικού τομέα,
*την σταδιακή μείωση υπαλλήλων,
*τον εξορθολογισμό των κοινωνικών δαπανών.
Σε πρώτη φάση, όμως, την οποία θεωρούν και αποφασιστική, οι Γάλλοι ειδικοί δίνουν μεγάλο βάρος στην ψηφιοποίηση, γιατί πιστεύουν ότι αυτή θα βελτιώσει την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, θα κάνει πιο αποτελεσματική την εκτέλεση διοικητικών καθηκόντων και θα επιτρέψει μεγαλύτερη και καλύτερη διαφάνεια. Η ψηφιοποίηση, βεβαίως, ανοίγει τον δρόμο και για την σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, ιδιαίτερα δε στις πιο αντιπαραγωγικές δημόσιες υπηρεσίες.
Όλα αυτά, όμως, είναι «κακά νέα» για τον στρατό κατοχής. Η περισσότερη διαφάνεια σίγουρα ενοχλεί πολλά μέλη του, για ευνόητους λόγους. Διαφάνεια σημαίνει μηδενική συναλλαγή κάτω από το τραπέζι και αυτό τα λέει όλα.
Από την άλλη, η ψηφιοποίηση δεν αρέσει και στους δήθεν συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ, γιατί όσο θα αποχωρούν δημόσιοι υπάλληλοι τόσο θα μειώνεται η δύναμή τους και άλλο τόσο θα περιορίζονται οι κοινωνικοί τους εκβιασμοί εις βάρος της κοινωνίας των πολιτών.
Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσει να φθίνει σοβαρότατα ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, αυτό που διέλυσε το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, ναρκοθέτησε την δημόσια υγεία και κυριολεκτικώς λεηλάτησε κοινοτικούς πόρους και δανειακό χρήμα.
Στο σημείο αυτό επισημαίνουμε ότι οι Γάλλοι σύμβουλοι της κυβέρνησης προτείνουν την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων και το πάγωμα προσλήψεων για μια τριετία –μέτρο, όμως, που δυστυχώς δεν αρέσει ούτε σε κάποιους υπουργούς γιατί τούς χαλάει την σούπα του «πελατειακού κράτους».
Συνεπώς, κάποιοι από αυτούς παρακινούν αντιδράσεις του «στρατού κατοχής», στους κόλπους του οποίου βρίσκονται και οι περισσότεροι ψηφοφόροι των Συριζανέλ.
Κατά συνέπεια, όσο η κατάσταση αυτή συνεχίζεται, η υπερφορολόγηση των Ελλήνων που εργάζονται παραγωγικά θα φθάσει στο φεγγάρι για να καλοπερνούν οι μανδαρίνοι. Έως πότε όμως θα τούς ανεχόμαστε;