Ένα ακίνητο του Σταύρου Ψυχάρη-σύμβολο του πλούτου στον οποίο ο ίδιος καταδίκασε τον εαυτό του – βγήκε σε πλειστηριασμό και άλλαξε χέρια. Θα ακολουθήσουν και άλλα.
Με αυτή την αφορμή, πρόσωπα που δεν έχουν περάσει ποτέ την πόρτα του σπιτιού του περιγράφουν πόσους πίνακες είχε και αν βρίσκονται ακόμη κρεμασμένοι στους τοίχους, σε ποιες εκλογές πήγε ή δεν πήγε ο Σημίτης στο σπίτι του, πώς ζουν τα παιδιά του και τι έτρωγε στις εξόδους του. Πάλι καλά: ο Λουδοβίκος -για όσους ξέρουν ποιος είναι ο Λουδοβίκος- τη γλύτωσε.
Του Γ. Λακόπουλου
anoixtoparathyro.gr
Εν μεταξύ από όσους έκανε «νοματαίους» στη δημοσιογραφία, και όσους ανέδειξε στην πολιτική, κανείς δεν ξέρει τίποτε. Σιωπούν στο προσκήνιο και διαγωνίζονται σε κακοήθειες εναντίον του. Είναι αυτοί στους οποίους μοίραζε εύνοιά και εξουσία,-παρότι ορισμένοι είχαν απλώς παρασιτικό ρόλο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η πτώση ενός ισχυρού συνοδεύεται από το ποδοβολητό απομάκρυνσης όσων ήταν δίπλα του. Αξιοποίησαν την ισχύ του ως «άνθρωποι» του ,ή ως εντολοδόχοι του, πλούτισαν μαζί του, τον έριξαν σε δρόμους αποτυχίας και σε λάθη -όταν ο ίδιος δεν μπορούσε για λόγους υγείας να κουμαντάρει το καράβι και τους εμπιστεύονταν – και τώρα σφυρίζουν κλέφτικα. ‘
Ωστόσο ο Ψυχάρης είχε μια ιδιοτροπία: τις λεπτομέρειες. Τίποτε από ό,τι συνέβαινε γύρω του δεν ήταν τυχαίο και κανένας ισχυρισμός δεν ίσχυε απέναντί του, αν δεν ήταν βάσιμος. Π.χ. αν κάποιος επέμενε ότι είχε επικοινωνήσει μαζί του τηλεφωνικά πριν από χρόνια, ανέτρεχε στην ημερολογιακή καταγραφή των τηλεφωνημάτων του και έβρισκε την άκρη. Για να μείνουμε στο πιο αθώο.
Στη διαδρομή του ο Ψυχάρης, ως πολιτικός συντάκτης, διευθυντής του Βήματος, παράγων του ΔΟΛ και τελικά ιδιοκτήτης του συνεργάσθηκε με πολλούς. Πολιτικούς, οικονομικούς παράγοντες, και …δημοσιογράφους. Και συνεργάσθηκε και σε θέματα που δεν ήταν γνωστά και δεν έγιναν ποτέ. Ή αφορούσαν δραστηριότητες πέραν της έκδοσης μιας εφημερίδας.
Σ’ αυτή τη διαδρομή ο ίδιος ανέδειξε μια γενιά δημοσιογράφων και έφτιαξε μια μεγάλη εφημερίδα. Οι περισσότεροι έγιναν επαγγελματίες δημοσιογράφοι, έκαναν καριέρα στον ΔΟΛ ή αλλού, ανέβηκαν στο χώρο και ζουν πάντα από το μισθό τους- με παράπονα γιατί ο ίδιος στο τέλος δεν δικαίωσε την πρόβλεψη ότι απερχόμενος δεν θα άφηνε κανέναν απλήρωτο.
Ταυτόχρονα χρησιμοποίησε πολλούς -για λογαριασμό του- αφήνοντάς τους να γλύφουν κόκαλα. Από ειρωνεία της μοίρας ήλθε η σειρά κάποιων άλλων να επωφεληθούν από την κατάστασή του. Άλλοι έκαναν καριέρα, άλλοι μπήκαν σε πολιτικά σαλόνια, άλλοι έβγαλαν λεφτά, άλλοι απέκτησαν προσβάσεις εκεί που δεν θα τους έδιναν ούτε το χέρι και άλλοι στην «αστική Αθήνα».
Άραγε αυτοί θεωρούν ότι έχουν τελειώσει με τον Ψυχάρη; Ότι μπορεί ο πρώην ισχυρός άνδρας του ΔΟΛ, να τους «έφταιξε» αλλά τώρα μπορούν να χασκογελούν και να επιχαίρουν, ή να τον λιθοβολούν κιόλας; Μάλλον κάνουν λάθος.
Ο Ψυχάρης δεν είναι άγγελος. Παίκτης ήταν και έχασε- ό,τι έχασε. Αλλά ξέρει ποιοι τον ώθησαν στις λάθος επιλογές, ποιοι τον παραπληροφορούσαν, ποιοι τον εμπόδισαν να πουλήσει τον ΔΟΛ, ή να βάλει συνέταιρο, ποιοι ήταν μέσα και δούλευαν για τους έξω, ποιοι είχανε άλλες κορώνες το κεφάλι τους και όχι το Συγκρότημα, ποιοι δούλευαν σε δύο κυρίους, ποιοι από τον κύκλο των συνεργατών – και των οικείων του- συνέβαλαν στην καταστροφή του.
Επειδή είναι της δουλειάς, μάλλον ξέρει και γιατί έγιναν όλα αυτά. Όση από την περιουσία του και αν χάσει, με όσους έχασαν την ψυχή τους απέναντι τους έχει ανοιχτούς λογαριασμούς.