Ο Πάνος Σκουρλέτης είναι το ακριβώς αντίθετο του Αλέξη Τσίπρα. Πολιτικά, ιδεολογικά, φυσιογνωμικά, ψυχοσυναισθηματικά. Δυο ξένοι στο ίδιο κόμμα.
Όση οικειότητα αποπνέει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τόσον απόμακρος είναι ο Νο 2 του κόμματος. Ίσως και γι’ αυτό είναι ο πρώτος που άρχισε να λειτουργεί ως δελφίνος του.
Του Γιώργου Λακόπουλου
Για τον Σκουρλέτη υπάρχουν αντιφατικές απόψεις. Γύρω από το πρόσωπό του διακινείται μια μυθολογία για το πώς και πού ζει και ποιες είναι οι προσλαμβάνουσες της καθημερινότητας του. Είναι ένας αριστερός από ιδιωτικό σχολείο των Βορείων Προαστίων.
Αλλά, αν αυτά δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, δεν μπορεί να μην ενδιαφέρει ότι ο βουλευτής και γραμματέας κόμματος αντί να διεκδικήσει τη έδρα του επιδίωξε τον διορισμό του στην επόμενη Βουλή.
Οι εξελίξεις φιλοδώρησαν τον Σκουρλέτη με ένα αρνητικό φωτοστέφανο: από πολλούς θεωρείται για τον ΣΥΡΙΖΑ, βαρίδι όσο και ο Λαφαζάνης. Όχι για τη σκληρή «γραμμή» περί Αριστεράς και άλλα ιδεοληπτικά που διατυπώνει. Αλλά για τον απολογισμό του στα δυο κρίσιμα αξιώματα που του εμπιστεύθηκε ο Τσίπρας.
Ως γραμματέας του κόμματος είχε βαρύνοντα λόγο, αν όχι στις αποφάσεις, ασφαλώς στις εισηγήσεις για τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου. Εκ του αποτελέσματος κρίθηκε αρνητικά: ο ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε μόλις έξι -αριθμός 6!- δημάρχους και κανέναν περιφερειάρχη!
Ποιος έδωσε χρίσμα σε υποψηφίους που πήραν το… ένα δέκατο της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ κατά τόπους; Στην Κουμουνδούρου δεν έσταξε η ουρά του γαϊδάρου.
Ως υπουργός Εσωτερικών διαμόρφωσε μια περίεργη εκλογική νομοθεσία που έχει ως τυπικό περίβλημα την απλή αναλογική και ως πολιτικό αποτέλεσμα την αποσύνθεση των ΟΤΑ, των οποίων την λειτουργία άφησε στην… καλή διάθεση όσων εκλέγονται. Για να ωθήσει τάχα σε «συναινέσεις», κατάληξε να κάνει πάρτι η ΝΔ.
Το ανατριχιαστικό προέρχεται από την αρμοδιότητά του για την Πολιτική Προστασία στη χώρα. Όταν προέκυψε το Μάτι φάνηκε ότι από προετοιμασία μηδέν. Και από διαχείριση χειρότερα.
Ευθύνεται για την αφασία της παρουσίας του Τσίπρα εκείνο το θλιβερό βράδυ στο Κέντρο Επιχειρήσεων. Και την ευκολία με την οποία έγινε τηλεοπτικό θέαμα. Το αποτέλεσμα το είδαμε.
Στην πολιτική η ευθύνη είναι αντικειμενική και ο πολιτικός κρίνεται από την αναμέτρησή του με την πραγματικότητα. Αν υπάρχουν και άλλες ευθύνες είναι άλλοι αρμόδιοι να το κρίνουν.
Ο Σκουρλέτης θα έπρεπε να έχει αποχωρήσει ήδη διακριτικά από την θέση του γραμματέα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του, αφού αποδείχθηκε ότι τίποτε άλλο δεν μπορεί να αναλάβει.
Ως επικεφαλής της οργάνωσης του κόμματος και ενός κατ’ εξοχήν πολιτικού υπουργείου έστειλε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Τσίπρα -και εν μέρει και τη Δούρου-στο απόσπασμα.
Οπότε είναι μάλλον αμυντική- αλλά εκνευριστική -η επιμονή του στη γραμμή «ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της Αριστερά και τίποτε άλλο». Όπως είναι αφελές να ζητάει νεροκουβαλητές για να δημιουργηθεί «μέτωπο». Για κορόιδα ψάχνει; Ακόμη και το ΚΚΕ έχει εγκαταλείψει τη θεωρία των μετώπων.
Κανένα μέτωπο δεν μπορεί να υπάρξει υποκινούμενο από την οποιαδήποτε κομματική γραφειοκρατία, που από τη φύση της μένει πίσω στις εξελίξεις και αντιδρά σε κάθε εμπροσθοβαρή κίνηση.
Ο Πάνος Σκουρλέτης, προβεβλημένος πολιτικός και ευνοημένο κομματικό στέλεχος εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλει το 31,5%. Γιατί πολιτικούς σαν αυτόν θέλουν οι αντίπαλοί του.
Ότι είναι ακόμη γραμματέας συγκαταλέγεται στις κομματικές δυσλειτουργίες που έκαναν τον Τσίπρα να χάσει μια άχαστη εκλογή από έναν αντίπαλο του χεριού του. Αν καταφέρει να παραμείνει με τον τρόπο που παρέμεινε στη Βουλή θα επαληθευτεί η αριθμητική του παραλόγου: το 4% νομίζει ότι μπορεί να έχει τα προνόμια της πλειοψηφίας.
ΠΗΓΗ: anoixtoparathyro.gr/