Δεν χωρά πλέον καμμία αμφιβολία. Με τις δηλώσεις του στην Θεσσαλονίκη, όπου προεξόφλησε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, και με το σώου στου Μαξίμου, όπου αύξησε τις αποδοχές των δικαστικών, ο πρωθυπουργός επιχειρεί τον εξευτελισμό και την διαπόμπευση της ελληνικής Δικαιοσύνης.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Θέλει, με άλλα λόγια, να εξευτελίσει την δικαστική εξουσία γιατί προφανώς άλλα σχέδια έχει στο μυαλό του για το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας. Από κάπου πρέπει να αρχίσει, λοιπόν. Και, από την άποψη αυτή, η Δικαιοσύνη προσφέρεται –με δεδομένη την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
«Αν ο Τσίπρας ήθελε να τους καλοπιάσει ή να πάρει με το μέρος του τους δικαστές, δεν θα έκανε επιδεικτικά την ανακοίνωση ότι τούς δίνει λεφτά. Αυτή είναι συμπεριφορά Τσάβες. Θα το έκανε συστημικά και σιωπηρά και θα’ χε επιτύχει τον στόχο του χωρίς να εκθέσει κανέναν.
Για χαζό δεν τον έχει πια κανείς. Άρα, ποιος ήταν ο στόχος; Όχι να εξαγοράσει και να συνδιαλλαγεί, αλλά να εκθέσει και τελικά να διαβάλει την ηγεσία της Δικαιοσύνης, ότι προσέρχονται …για να πάρουν το κατιτίς τους και ότι αυτός, ο μέγας ελεήμων “θεός” είναι εκεί για να τούς ανταμείψει και ως εκ τούτου και οι λοιποί, όσοι πιστοί, προσέλθετε!
Εμφάνισε, δηλαδή, τους Ανώτατους Δικαστές ως συναλλασσόμενους παρά την θέλησή τους προφανώς (έκδηλη άλλωστε η ενόχληση και η αποστροφή τους), ενώ συγχρόνως τούς έδωσε βορά στην κοινή γνώμη ότι είναι εξαγοράσιμοι!
Και από κει και πέρα ό,τι αποφάσεις και να παίρνουν θα μπορεί κάθε πολίτης να σκέφτεται να ευκόλως εννοούμενα», έγραφε στο Πρώτο Θέμα ο Θέμος Αναστασιάδης.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο κύριος πρωθυπουργός ακολουθεί σχολαστικά δοκιμασμένες σταλινικές μεθόδους, μέσω των οποίων, εξευτελίζοντας τους θεσμούς του αστικού κράτους, καταφέρνει καίρια πλήγματα και στην αποκαλούμενη από την μαρξιστόπληκτη αριστερά αστική δημοκρατία.
Παρόμοια πρακτική σήμερα ακολουθεί και το ίνδαλμα του κ. Αλέξη Τσίπρα, ο αυταρχικός πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος χειραγωγεί την δικαιοσύνη της χώρας του μέσω του εξευτελισμού της.
Και το ερώτημα είναι: Μετά την παραίτηση δύο αντιπροέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας, μήπως ήλθε η ώρα να παραιτηθεί και ο πρόεδρός του, προσφέροντας μέγιστη εθνική υπηρεσία;