Οι παγκόσμιες ροές κεφαλαίων –οι οποίες πραγματοποιούνται στιγμιαία, μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών– ανέρχονται, κατά την Διεθνή Τράπεζα, σε 300 τρισεκατομμύρια δολλάρια τον χρόνο, ήτοι σε περίπου 900 δισεκατ. δολλάρια την ημέρα.
Κατά συνέπεια, οι ροές αυτές είναι μη αναχαιτίσιμες, εκτός και αν καταργηθούν παγκοσμίως ο ηλεκτρισμός και οι τροφοδοτούμενοι από αυτόν ηλεκτρονικοί υπολογιστές.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Αν αυτό δεν συμβεί, τότε το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει αποκτήσει μία νέα χρηματοοικονομική διάσταση που αλλάζει όλους τους κανόνες του οικονομικού παιχνιδιού, αλλά και αρκετές από τις παραδοσιακές αρχές της ελεύθερης οικονομίας.
Παράλληλα, η νέα χρηματοοικονομική πραγματικότητα έχει ήδη αλλάξει και την σημασία των συντελεστών παραγωγής πλούτου –κεφάλαιο, εργασία, γη–, με την ανάδειξη της γνώσης, της τεχνολογίας και της χρηματοοικονομικής λειτουργίας ως νέους και συμπληρωματικούς συντελεστές.
Στο πλαίσιο αυτής της νέας οικονομικής πραγματικότητας, μεγάλο μέρος της διεθνούς ρευστότητας, περίπου 36%, διακινείται από τα περίφημα sovereignfunds –κρατικά επενδυτικά ταμεία, ελληνιστί. Από αυτά, τα ισχυρότερα σήμερα είναι αυτά της Κίνας, της Ρωσίας, της Σιγκαπούρης και των χωρών μελών του ΟΠΕΚ, δηλαδή του διεθνούς πετρελαϊκού καρτέλ.
Υπολογίζεται ότι τα ταμεία των χωρών αυτών διαθέτουν περί τα 28 τρισεκατ. δολλάρια αποθέματα κεφαλαίων, για τα οποία αναζητούν και τις καλύτερες αποδόσεις στην αγορά: αγοράζοντας είτε ομόλογα άλλων χωρών (ελληνικά, για παράδειγμα), είτε μετοχές, είτε και επιχειρήσεις –όπως ήδη παρατηρείται στην Αφρική με μαζικές κινεζικές επενδύσεις.
Συνεπώς, σε μία εποχή όπου τα δημόσια χρέη των περισσότερων δυτικών χωρών ανεβαίνουν, τα κυβερνητικά ταμεία θα μπορούσαν να αναλάβουν σοβαρό ρόλο στην ανακεφαλαιοποίηση των δυτικών τραπεζών, αφ’ ενός, και στην χρηματοδότηση κρατών, αφ’ ετέρου.Αλλά υπό ποιές συνθήκες είναι το καίριο ερώτημα...
Ούτως ή άλλως, η έξοδος από την κρίση θα μεταφραστεί σε ενίσχυση ορισμένων αναδυόμενων χωρών, με πρώτες και καλύτερες την Κίνα, την Ινδία, την Βραζιλία και την Ρωσία.
Τα κυβερνητικά επενδυτικά ταμεία των χωρών αυτών ιδρύθηκαν και σχεδιάστηκαν για να πετυχαίνουν αποδόσεις πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που μπορούσαν να εξασφαλίσουν οι Κεντρικές Τράπεζές τους.
Στόχος είναι να διαφοροποιούνται οι σχετικές τοποθετήσεις, ώστε να αντισταθμίζεται μία ενδεχόμενη υποτίμηση της αξίας των συναλλαγματικών αποθεμάτων των Κεντρικών Τραπεζών σε περίπτωση πτώσης του δολλαρίου η ακόμα και του ευρώ
Υπο αυτή την εννοια,τα παραπάνω Ταμεία,τα οποία βέβαια εχουν και τεράστιο γεωπολιτικό βάρος,στην παρούσα φάση της παγκοσμιας οικονομίας καλούνται να παίξουν αποφασιστικό ρόλο οχι μόνον οικονομικό.
Αυτός είναι και ένας απο τους λόγους της οικονομικής πολιτικης του Ντοναλντ Τράμπ, ο οποίος επειδή οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν ισχυρα κρατικά funds, προκρίνει πολιτικές προστατευτισμού ως όπλο τόσο διαπραγματευτικό οσο βέβαια και πρακτικό.
Και το ερώτημα είναι, ποιά τα ορια παρόμοιων πολιτικών, οταν οι υποψήφιοι για συμμετοχή στην παγκόσμια τούρτα συνεχωςμεγαλώνουν. Την ίδια ωρα που δημογραφικά η Δύση φθίνει, αλλά ο παγκόσμιος πληθυσμός τραβά την ανηφόρα.
Πέρα ομως αποολα αυτά,τα κρατικά Ταμεία λένε οι πληροφορίες μας είναι και οι κύριοι χρηματοδότες των αντιφιλελευθερων ψευδών που κατακλύζουν το Διαδίκτυο και τα οποία ως φαίνεται αποτελουν νέο οπλο στο διεθνή οικονομικό πόλεμο, που απο καιρό τώρα μαίνεται.