Τους τελευταίους μήνες, εκ των βασικών πολιτικών πρωταγωνιστών του τόπου μας έχει γίνει η «ποινικοποίηση» κάποιων υποθέσεων, ως προϊόν πολιτικού χειρισμού από τους υπουργούς και τους πολιτικά υπεύθυνους, με την αντίστοιχη δημοσιότητα που ακολουθεί τέτοιες περιπτώσεις.
Το γεγονός αυτό έχει δύο σκέλη, αφ’ ενός τον έλεγχο της διάπραξης ή μή ποινικών αδικημάτων κατά την ενάσκηση της πολιτικής εξουσίας από τα αρμόδια πρόσωπα και αφ’ ετέρου την διαχείριση του ελέγχου αυτού σε συνδυασμό με την όποια γενίκευση αυτού καθ’ εαυτού του ελέγχου.
Του Νίκου Μπούρα
Αρχικά, κανένας δεν πρέπει να εναντιώνεται στον έλεγχο των πεπραγμένων, από την στιγμή που υπάρχουν ενδείξεις ή καταγγελίες για μή ορθή διαχείριση δημόσιων κονδυλίων. Τουναντίον, είναι αυτονόητο, ότι όταν διαχειρίζεσαι κρατικό χρήμα – το οποίο αποτελεί προϊόν φόρων που έχει καταβάλει το σύνολο της κοινωνίας – πρέπει να είσαι δυο φορές πιο προσεκτικός και εντός του νομικού πλαισίου, που έχει θεσπιστεί για αντίστοιχες περιπτώσεις.
Αν ο πολιτικός έχει ενεργήσει σωστά, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να εναντιωθεί στον δημοσιονομικό έλεγχο και το αποτέλεσμα θα αποτελεί την δημόσια δικαίωσή του.
Το θέμα της γενίκευσης του ελέγχου από την δικαστική εξουσία σε κάθε πτυχή της δημόσιας ενασχόλησης είναι πολύ σοβαρό και απαιτεί την αντίστοιχη σοβαρότητα στην αντιμετώπισή του. Οι γενικεύσεις δεν έχουν αποτελέσει ιστορικά καλό σύμβουλο και καλό οδηγό, δεδομένου ότι συχνά πυκνά αποτελούν υπομόχλιο της πολιτικής ζωής.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι πρέπει να μετέρχονται μόνο των ιδεών τους, των έργων τους και των προγραμμάτων τους, ώστε να υπερισχύσουν.
Η δε προσφυγή στη δικαιοσύνη πρέπει να αποτελεί το έσχατο μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης και όχι την κορωνίδα. Η πολιτική καθημερινότητα, όπως και του κάθε πολίτη, δεν πρέπει και δεν μπορεί, να συνοδεύεται από έναν Εισαγγελέα.
Για τον λόγο αυτό και η ίδια η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι εξ’ ίσου προσεκτική στις ενέργειές της σε αντίστοιχες περιπτώσεις τόσο ως προς τον ποινικό έλεγχο, ως ζητούμενο όσο και στην διαχείριση του ελέγχου αυτού, ως προς τις επιπτώσεις του και την όποια εκμετάλλευσή του.
Στις περισσότερες χώρες έχουν υπάρξει τέτοια φαινόμενα δικαστικού ελέγχου, χωρίς παρενέργειες για αμφότερες τις πλευρές. Αυτό πρέπει να αποτελέσει και ¨οδηγό¨ για εμάς, αφού το χειρότερο όλων θα είναι οι πολιτικοί να καταχραστούν του δικαιώματος καταγγελιών για δικαστικό έλεγχο, κάτι που πέραν των άλλων, θα εγκλωβίσει σαν τροχοπέδη τις εξελίξεις προόδου και θα δημιουργήσει φόβο και ανασφάλεια για τα «αντίποινα» σε πολιτικό επίπεδο.
Η Δικαιοσύνη από την πλευρά της, είναι δεδομένο, ότι έχει αναλάβει ένα νέο καθήκον, που απαιτεί εξειδίκευση, ιδιαίτερη προσοχή στον χειρισμό και αυξημένη εγρήγορση στα αντανακλαστικά των αποτελεσμάτων.
Θα είναι μόνο καλό προς το γενικό συμφέρον, να υπάρχει ισορροπία και σύνεση.