Το μεγάλο «αγκάθι» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, τα «κόκκινα» δάνεια, συνεχίζει να ρίχνει την βαριά σκιά του πάνω από τις ελληνικές τράπεζες, σύμφωνα με τη νέα μελέτη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Η έρευνα που διενήργησε η McKinsey & Co για λογαριασμό του Ταμείου, αποκαλύπτει πως, τα «κόκκινα» ανοίγματα των τραπεζών, έχουν φτάσει στα τέλη του 2015 τα 103 δισ. ευρώ! Μάλιστα, από τα 45 δισ. ευρώ του ενεργητικού των Πειραιώς, Eurobank και Εθνικής Τράπεζας που αναλύθηκαν, τα 36 δισ. ευρώ ανήκουν στην κατηγορία των μη εξυπηρετούμενων, ενώ τα 11 δισ. ευρώ από αυτά είναι κοινές χορηγήσεις.
Το ΤΧΣ συνεχίζει να επεξεργάζεται το σχέδιο εφαρμογής του νέου μηχανισμού για τον συντονισμό μεταξύ των τραπεζών για τις μεγάλες εταιρικές αναδιαρθρώσεις.
Στόχος είναι να δοθούν οδηγίες προκειμένου να εξασφαλιστεί η εξεύρεση λύσεων, η επιτάχυνση της διαδικασίας και η συγκέντρωση/ανταλλαγή τεχνογνωσίας, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Από την ανάλυση των δανείων που συμπεριλήφθηκαν στο νέο μηχανισμό, προκύπτει πως θα μπορούσαν να συμμετάσχουν 170 ομίλοι και συνολικά 5 κλάδοι.
Στην συνάντηση που είχαν σήμερα, ο Διευθύνων σύμβουλος του ΤΧΣ Άρης Ξενόφος με τους εκπροσώπους των τραπεζών, παρουσιάστηκαν οι δράσεις που έχουν κάνει οι τράπεζες για την αντιμετώπιση του προβλήματος, με χαρακτηριστικότερη έως σήμερα την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Eurobank, Alpha Bank και KKR για τα μη εξυπηρετούμενα, δάνεια μεγάλων εταιρειών.
Τα εμπόδια που κλείνουν τον δρόμο στην ρύθμιση των δανείων
Το ΤΧΣ, δίνει προτεραιότητα στην άρση των εμποδίων που παραμένουν στην ελληνική αγορά και περιορίζουν την συνολική διαχείριση του προβλήματος. Τα εμπόδια τα οποία ανέφερε ο κ. Ξενόφος κατά την συνάντηση, χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες.
Τα Νομικά & Κανονιστικά που αφορούν, περιορισμούς στην προώθηση των δικαιωμάτων των πιστωτών, την περιορισμένη προστασία στελεχών, τους περιορισμούς στο κανονιστικό πλαίσιο για την εξυπηρέτηση και πώληση μη εξυπηρετούμενων δανείων, τα «λίγα» κίνητρα για εξωδικαστικούς συμβιβασμούς κ.α., τα φορολογικά, τα οποία μπορούν να συνοψιστούν στη υψηλή φορολογία και ειδικά στους υψηλούς φόρους ακινήτων και τέλος τα θέματα τραπεζικής αγοράς όπου η έλλειψη ενός πλαισίου συντονισμού, εμποδίζει την επιτυχή ολοκλήρωση της διαδικασίας αναδιάρθρωσης.