Στην άκρατη παροχολογία επενδύει το Μέγαρο Μαξίμου για να αλλάξει το κλίμα, ελπίζοντας ότι παρά την ολοφάνερη ανικανότητα της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς θα καταφέρει να αντιστρέψει το κλίμα και να κρατηθεί στην εξουσία με όλα τα μέσα.
Ο νέος προϋπολογισμός δεν αλλάζει τα δεδομένα αλλά απλά ενισχύει τη λεγόμενη «κουλτούρα των επιδοματούχων» που θέλει να καθιερώσει η κυβέρνηση, διατηρώντας σε δεύτερο πλάνο τις δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Στην ουσία, η κυβέρνηση κρατά στην ομηρία την οικονομία, επενδύοντας στην εξαθλίωση ενός σημαντικού κομματιού του πληθυσμού ώστε να μπορεί να το ελέγχει μέσω επιδομάτων και βοηθημάτων πείνας.
Ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του επέλεξαν να μη θιγούν οι συντάξεις, γιατί κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε άμεση συντριβή τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατευθύνθηκαν στην πιο στενή, κοντόφθαλμη επιλογή.
Γι’ αυτό και η μείωση του ΕΝΦΙΑ είναι περιορισμένη μόλις κατά 10% και η μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις μόνο κατά μία ποσοστιαία μονάδα.
Το μόνο μέτρο που διασώθηκε ήταν αυτό της περικοπής των ασφαλιστικών εισφορών για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες, οι οποίοι και αυτοί όμως συγκροτούν ισχυρή εκλογική βάση και δυνάμει πελατεία για το κυβερνών κόμμα.
Ολα τα στοιχεία επιβεβαιώνουν πάντως τον μακρύ εκλογικό σχεδιασμό και την αυστηρά κομματική επιλογή του κυβερνώντος κόμματος. Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχτισαν ένα εκλογικό μοντέλο οικονομικής πολιτικής.
Προσάρμοσαν τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις της χώρας στα μέτρα των αντιλήψεων και των κομματικών τους επιδιώξεων. Και έτσι επέλεξαν ένα καθ’ όλα περιοριστικό σχήμα οικονομικής πολιτικής που τους έδινε κάποιες δυνατότητες εισοδηματικών ενισχύσεων αφήνοντας εκτός τις όποιες αναπτυξιακές παρεμβάσεις έχουν ανάγκη η οικονομία και ο τόπος. Και όλα αυτά βεβαίως στο όνομα του λαού και των οικονομικά ασθενέστερων.
Ετσι, στη βάση των πεποιθήσεων και των εκλογικών σκοπών του κυβερνώντος κόμματος, χτίστηκε ένα δεσμευτικό και αντιαναπτυξιακό σχήμα οικονομικής πολιτικής που θα μας συνοδεύει τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές.
Κατά τον κ. Τσίπρα προέχουν οι ανάγκες των πολιτών και η ανάπτυξη μπορεί να περιμένει. Με τη διαφορά ότι αλλιώς τα παραπάνω εκτιμώνται στο εσωτερικό της χώρας και αλλιώς στο εξωτερικό.
Το διατηρούμενο σχήμα αβεβαιότητας, καχυποψίας και αναιμικής ανάπτυξης δεν βοηθά τη διεκδικούμενη έξοδο στις αγορές, ούτε αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών. Ούτε βεβαίως υποστηρίζει την προσπάθεια των τραπεζών για επιστροφή στην κανονικότητα.
Η χώρα θα παλεύει μέχρι τις εκλογές με τους δαίμονές της, κινούμενη μεταξύ φθοράς και απραξίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξή της. Και επειδή και ο διεθνής οικονομικός κύκλος φαίνεται να εισέρχεται σε φάση υποχώρησης και υποτίμησης των αξιών, το μοντέλο της «οικονομίας των επιδοματούχων» κανέναν δεν θα προσελκύει, για να μην πούμε ότι θα απωθεί, υποβιβάζοντας συνεχώς τη χώρα…
Και ενώ αυτά ισχύουν για τα «δεδομένα» του 2018, διάτρητες φαντάζουν και όλες οι προβλέψεις του Πρϋπολογισμού για το τι θα συμβεί στη χώρα το 2019:
1. Παρότι πρόκειται να ακυρωθούν οι περικοπές 2,8 δισ. για το 2019 στους παλαιούς συνταξιούχους και ο πρωθυπουργός μιλά για αυξήσεις σε 500.000 συνταξιούχους (το υπουργείο Εργασίας τους ανεβάζει μάλιστα και στις 620.000), το κονδύλι για παροχές συντάξεων μειώνεται αντί να αυξάνεται το 2019! Από 29 δισ. που ήταν το 2017, μειώθηκε σε 28,8 δισ. το 2018 και σε 28,5 δισ. το 2019. Δηλαδή η κυβέρνηση εμφανίζεται να κάνει …εξοικονόμηση κονδυλίων, ενώ υπόσχεται αυξήσεις!
2. Αντίστοιχα και οι δαπάνες μισθοδοσίας των υπαλλήλων στο δημόσιο θα μειωθούν σε σχέση με φέτος, παρά τις προσλήψεις που εξαγγέλλει η κυβέρνηση. Ο Προϋπολογισμός αποκαλύπτει ότι οι δαπάνες για αποδοχές εργαζομένων στο Δημόσιο αυξήθηκαν το 2018 κατά 1 δισ. ευρώ (στα 13,5 δισ. φέτος από 12,5 δισ. ευρώ το 2017) παρότι η κυβέρνηση αρνείται τις επικρίσεις της Κομισιόν ότι «φόρτωσε» με προσλήψεις το δημόσιο. Αλλά για το 2019 προβλέπεται να μειωθούν περαιτέρω σε 13,0 δισ. ευρώ! Όπως και με το κονδύλι για τις συντάξεις δηλαδή, οι δαπάνες εμφανίζονται να μειώνονται, χωρίς να μειώνονται όμως ούτε ο αριθμός των δικαιούχων ούτε οι απολαβές που λαμβάνουν από το κράτος.
3. Η κυβέρνηση εξαγγέλλει ελαφρύνσεις κατά 30% στις εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών, αλλά οι επιβαρύνσεις για ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία προβλέπεται ότι θα αυξηθούν και άλλο: από 20,7 δισ.ευρώ το 2017 και 21,4 δισ. ευρώ το 2018, σε 21,6 δισ. το 2019. Και μάλιστα χωρίς να συνυπολογίζεται για τα έσοδα αυτά των Ταμείων το 2019, καμία επιπλέον «αιμοδότηση» από τον ΑΚΑΓΕ (τον «κουμπαρά» για συντάξεις των επομένων γενεών δηλαδή) από τον οποίο η σημερινή κυβέρνηση αντλούσε περί τα 400 εκατομμύρια ετησίως.
4. Παρά την διαρκή μείωση της ανεργίας κατά την 5ετία 2013-2018 (με ελαστικές μορφές απασχόλησης κυρίως), οι παροχές του ΟΑΕΔ αυξάνονται συνεχώς, από 2,3 δισ. το 2017 σε 2,4 δισ. φέτος και σε 2,6 το 2019.
5. Παρά την μείωση του ΕΝΦΙΑ για το 2019, τα έσοδα πό φόρους αυξάνονται συνεχώς 1-1,5 δισ. το χρόνο! Από 44 δισ. τα 2017 σε 45,4 δισ.φέτος και για το 2019 προβλέπεται να φτάσουν στα 46,4 δισ. ευρώ (+1 δισ. ευρώ).
6. Το "υπερπλεόνασμα" του Προϋπολογισμού για παροχές μειώνεται συνεχώς. Από 4,2 δισ.το 2017, σε 885 εκατ. φέτος και σε μόλις 199 εκατ. ευρώ το 2019. Με άλλα λόγια, από το 2019 δεν προβλέπεται να δοθεί ξανά Κοινωνικό Μέρισμα, όπως γινόταν από το 2014 και μετά.
7. Η κυβέρνηση συνδυάζει όλα αυτά με προβλέψεις για Ανάπτυξη που αυξάνεται από 1,5% το 2017, σε 2,1% φέτος και 2,5% του ΑΕΠ το 2019.
8. Για να προκύψει Ανάπτυξη, για το 2019 προβλέπεται αλματώδης αύξηση στις συνολικές επενδύσεις στην χώρα (ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου): μετά την κρίση της διετίας 2015-2016, το 2017 οι δημόσιες και ιδιωτικές Επενδύσεις ανέκαμψαν με αύξηση 9,1%. Για το 2018 προέβλεπε και άλλη αύξηση 11,4%, αλλά τελικά δεν αυξήθηκαν φέτος ούτε 1% (μόλις 0,8% σύμφωνα με τον νέο Προϋπολογισμό). Παρά ταύτα, και πριν επιβεβαιωθεί ή όχι η όποια αύξηση του 2018, για το 2019 προβλέπει ξανά ότι θα κάνουν τελικά το «άλμα» που δεν έκαναν φέτος, στο + 11,9%.
9. Η όποια αύξηση των επενδύσεων το 2019, θα πρέπει να προέλθει αποκλειστικά από τον ιδιωτικό και όχι από τον δημόσιο τομέα. Για το 2019 ο Προϋπολογισμός προβλέπει «μηδέν» αύξηση (δαπάνες ΠΔΕ 6,750 δισ. ευρώ, όσο ακριβώς δηλαδή προβλέπει ότι θα γίνουνε και φέτος).
Πριν 5 μήνες, τον Ιούνιο στο Μεσοπρόθεσμο, η ίδια κυβέρνηση προϋπολόγιζε ότι το 2019 οι δαπάνες Δημοσίων Επενδύσεων θα αυξηθούν στα 7,3 δισ. ευρώ, αλλά για να βγουν οι αριθμοί τελικά «θυσίασε» 550 εκατομμύρια ευρώ από τις Επενδύσεις του 2019.
Και την ίδια στιγμή, ο νέος προϋπολογισμός δεν προβλέπει ούτε 1 ευρώ για να δοθούν αναδρομικά για τις συντάξεις που επιδικάζουν τα δικαστήρια και χιλιάδες συνταξιούχοι αναμένουν να λάβουν το 2019.