Η τελευταία καταγραφή που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα έδειξε ένα ποσοστό ετοιμότητας στα προαπαιτούμενα της τάξης του 25%. Δηλαδή περίπου 3 στα 4 προαπαιτούμενα φαίνονταν να είναι στον… δρόμο ή να μην έχουν γίνει.
Η ελληνική πλευρά, πάντως, την ίδια περίοδο παρείχε στοιχεία για ελαφρά υψηλότερες «επιδόσεις» στο 28-30%, αλλά έκανε σαφές ότι ο μεγάλος «όγκος» των προαπαιτουμένων μπορεί να ικανοποιηθεί σε λίγες ημέρες, όταν υπάρξουν και οι σχετικές συνολικές αποφάσεις για την τεχνική συμφωνία, με την κάθοδο των κλιμακίων στην Αθήνα.
Πέρα από το τεράστιο «αγκάθι» των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και την πλατφόρμα που περιμένουν οι δανειστές την 29η Νοεμβρίου, υπάρχουν και άλλα μέτωπα στην τρίτη αξιολόγηση, που «ζυγίζουν» περισσότερο.
Το άλλο «αγκάθι» είναι αυτό των ιδιωτικοποιήσεων. Οι δανειστές θεωρούν πλέον δεδομένο ότι χωρίς κάποια ανατροπή δεν θα καταστεί εφικτός ο στόχος για έσοδα 5,9 δισ. ευρώ έως και τον Αύγουστο του 2018, και αναζητούν μέθοδο επιτάχυνσης ή δεσμεύσεων για το… μέλλον.
Υπάρχουν όμως και δικαστικά ζητήματα, στα οποία η λύση δεν είναι τόσο απλή. Η κυβέρνηση θα κληθεί να δώσει διαβεβαιώσεις για το θέμα της ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ και της δίωξης του κ. Γεωργίου, καθώς και για την υπόθεση των διώξεων για τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ.
«Αγκάθια» καταγράφονται και αναφορικά με τα κοινωνικά επιδόματα, τις παρεμβάσεις στις αγορές, τις φορολογικές παρεμβάσεις με επίκεντρο τις αντικειμενικές και βέβαια το εργασιακό.
Ο χρόνος είναι λίγος
Πολιτικά, το επόμενο μεγάλο ραντεβού είναι το EWG της 27ης Νοεμβρίου, το οποίο λαμβάνει χώρα παράλληλα σχεδόν με την έναρξη της καθόδου των θεσμών στην Αθήνα. Επισήμως ο χρόνος λήγει στο Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου, όταν θεωρητικά θα πρέπει να υπάρχει ετοιμότητα για μία επί της αρχής συμφωνία…
Βεβαίως, επισήμως ο χρόνος τελειώνει τον Ιανουάριο καθώς αυτό που θέλουν η κυβέρνηση και οι θεσμοί είναι ένα «καθαρό τοπίο» για την έναρξη των διαπραγματεύσεων για το γαλλικό κλειδί στο χρέος, για το ΔΝΤ και τις πιθανές νέες παρεμβάσεις.