Τα πάνω – κάτω ήρθαν μετά τα κυβερνητικά σενάρια για την δημιουργία ενός μηχανισμού εγγυήσεων για τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών.
Σύμφωνα με το σχέδιο η εγγύηση εξετάζεται να δοθεί στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός φορέα που ονομάζεται Σχήμα Προστασίας Ενεργητικού (Asset Protection Scheme) και στην πραγματικότητα αφορά στη «δέσμευση» κεφαλαίων προκειμένου να λειτουργήσουν ως εγγυήσεις για κόκκινα δάνεια των τραπεζών αντίστοιχου ύψους. Πηγή, εξεύρεσης αυτών των κεφαλαίων μπορεί είναι ακόμη και το Buffer, δηλαδή το μαξιλάρι ασφαλείας των 30 δισ. ευρώ που έχει σχηματιστεί για την κάλυψη του χρέους, αναφέρει το in.gr.
Στο σενάριο ότι θα χρησιμοποιηθούν πόροι από το «μαξιλάρι» για το χρέος – η διαχείριση του οποίου τελεί υπό την εποπτεία του ESM – υπήρξε η πρώτη επίσημη ανακοίνωση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).
Εκπρόσωπος του ESM προχώρησε στην αποσαφήνιση πως ο ESM παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αλλά δεν μετέχει σε καμία προπαρασκευαστική διαδικασία οποιουδήποτε σχεδίου επέμβασης υπέρ των ελληνικών τραπεζών.
Η ανακοίνωση αναφέρει: «Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις στον ελληνικό τραπεζικό τομέα ως μέρος των υποχρεώσεων του που απορρέουν από το γεγονός ότι είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά, δημοσιεύματα του τύπου που φέρουν τον ESM να είναι μέρος προπαρασκευαστικών συζητήσεων για πιθανό σχέδιο παρέμβασης προς όφελος των ελληνικών τραπεζών, είναι λάθος».
Η απάντηση του ESM έρχεται σε συνέχεια κυρίως γερμανικών δημοσιευμάτων τα οποία εμπλέκουν τον ESM στις συζητήσεις. Το μεγάλο ζήτημα έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση του «μηχανισμού εγγυήσεων» και το αν θα χρησιμοποιηθούν λεφτά από το buffer. Αν θα δώσει την έγκριση ο ESM και για το αν παραβιάζεται ο κανόνας με κρατικών ενισχύσεων των τραπεζών.
Κυβέρνηση, Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και Ελληνική Ένωση Τραπεζών αναζητούν την κατάλληλη «φόρμουλα», προκειμένου να καθησυχάσουν τους επενδυτές, οι οποίοι εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για τη βιωσιμότητα των τραπεζών, επικαλούμενοι τον μεγάλο όγκο των μη εξυπηρετούμενων «ανοιγμάτων».