Ο Βέλγος καθηγητής πολιτικής οικονομίας και ειδικός σε θέματα ανάπτυξης κ. Μπρούνο βαν Ποτλσμπεργκ γνωρίζει αρκετά καλά την Ελλάδα, από τότε που ήταν σύμβουλος στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). «Το μεγάλο σας πρόβλημα» μας είπε πρόσφατα στις Βρυξέλλες «είναι η εμπιστοσύνη.
Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα και η εμπειρία δείχνει ότι δεν καλύπτεται ούτε γρήγορα ούτε εύκολα. Θα χρειαστεί χρόνος στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και θα πρέπει να πείσει. Πέρα από ρητορικές εξάρσεις… Και ας μη ξεχνάτε ότι η διεθνής οικονομία βρίσκεται σε φάση αβεβαιότητας και αυτή…».
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Αβεβαιότητα βέβαια που τις τελευταίες μέρες γίνεται όλο και πιο έντονη και αυτό κάθε άλλο παρά θετικό είναι για τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα αντιμετωπίζει και την κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα, γεγονός που κάνει πιο δύσκολη την προσπάθειά της να ανακτήσει την αξιοπιστία της. Και ας λέει ο κ. Αλέξης Τσίπρας ό,τι του κατέβει.
Το μεγάλο έλλειμμα εμπιστοσύνης το οποίο βαραίνει τη χώρα για πολλά χρόνια αποτελεί τη στιγμή αυτή και τον υπ' αριθμόν ένα υπονομευτικό παράγοντα κάθε προοπτικής. Τόσο για την πολυπόθητη ανάπτυξη της οικονομίας (πώς αλλιώς θα έρθουν επενδύσεις;) όσο και για τη θωράκιση της θέσης της Ελλάδας στην περιοχή. Χωρίς τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης, η χώρα δεν έχει μέλλον.
Η εμπιστοσύνη είναι, έτσι κι αλλιώς, κορυφαίο θέμα για την εξέλιξη των πραγμάτων σε όλα τα επίπεδα. Και επειδή στη χώρα μας το ξεχάσαμε πολύ εύκολα, το πληρώσαμε και πολύ ακριβά...
Με δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, που μεταφράστηκαν σε τεράστιες απώλειες περιουσίας (δημόσιας και ιδιωτικής) και μεγάλες μειώσεις εισοδημάτων και θέσεων εργασίας. Η εμπιστοσύνη αφορά τις συναλλαγές και την ανάπτυξη της οικονομίας, αφορά όμως και τις σχέσεις του κράτους με τον πολίτη, όπως επίσης βεβαίως και τις διεθνείς σχέσεις του κράτους.
Στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όλες αυτές τις κρίσιμες σχέσεις, τα τελευταία χρόνια δεν τις χειριστήκαμε με την απαραίτητη σοβαρότητα και ευθύνη. Σήμερα όμως η κατάσταση πρέπει ν’ αλλάξει άρδην.
Η μεγαλύτερη ευθύνη για την πολιτική ηγεσία του τόπου, για την ελληνική πολιτική τάξη συνολικά, είναι η αλλαγή νοοτροπίας για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης. Δεν χωρούν πλέον η διγλωσσία, οι ψεύτικες υποσχέσεις, οι λαϊκισμοί και οι λεονταρισμοί. Συνέπεια απόλυτη χρειάζεται στους στόχους και τις συμφωνίες. Εμπιστοσύνη είναι να πράττεις αυτό που υπόσχεσαι, να τηρείς τις δεσμεύσεις σου, να εμπνέεις σταθερότητα.
Η οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το ισχυρό υπόβαθρο που λέγεται εμπιστοσύνη. Τα σκληρά μνημόνια και η αυστηρή εποπτεία των τελευταίων χρόνων τι ήταν; Τίποτα πέρα από την πολιτική έκφραση της απώλειας της εμπιστοσύνης στο διεθνές και το ευρωπαϊκό σου περιβάλλον.
Η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει τη χαμένη της αξιοπιστία. Διατρέχει τη χώρα μια πάγια καχυποψία, μια αναντιστοιχία λόγων και πράξεων, όρων και επιδιώξεων. Αυτό δεν ωφελεί ιδίως σήμερα
Αντιθέτως, επιτείνει τους συσχετισμούς των δυνάμεων και στα εθνικά μας θέματα, τα οποία οξύνονται και απαιτούν μεγάλη προσοχή και προπάντων αξιοπιστία. Φερέγγυες συμμαχίες, σχέδιο κινήσεων, σύμπνοια με τους εταίρους και εθνική συνεννόηση. Κλίμα εμπιστοσύνης, δηλαδή, σε κάθε κατεύθυνση.
Είναι το κορυφαίο κεφάλαιο στην πολιτική ατζέντα. Δεν είναι (απλώς) θέμα ηθικής! Δεν μιλάμε σήμερα γι' αυτό. Μιλάμε για τη μεγάλη ανάγκη υποστήριξης που έχει ο τόπος για την επιβίωσή του, τη στοιχειώδη θωράκιση σε οικονομικό και εθνικό επίπεδο.