Οι ιεραπόστολοι του κρατισμού και της λεηλασίας του, καλά θα έκαναν να δουν ποιοι και γιατί δημιούργησαν και συντηρούν φορολογικούς παραδείσους.
Με απλά αλλά περιεκτικά λόγια, ο Γιάννης Πρετεντέρης στα Νέα της Πέμπτης 9 Νοεμβρίου 2017 έγραφε, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα: «Με μεγάλη ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε ότι ο Πρωθυπουργός προτίθεται να καταργήσει τους φορολογικούς παραδείσους.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
»Και μην με ρωτήσετε πώς θα τα καταφέρει, διότι ο άνθρωπος που έσκισε κοτζάμ Μνημόνιο και κατήργησε όλα τα συμπαρομαρτούντα “με έναν νόμο και ένα άρθρο”, ο πολιτικός που έπαιζε τα νταούλια και χόρευαν οι αγορές έχει σίγουρα το know how. Go back, paradise!
»Μην ανησυχείτε, όμως. Τίποτα δεν θα πάθουν οι φορολογικοί παράδεισοι. Ούτε στην Καραϊβική ούτε στην Ευρώπη. Ξέρετε γιατί; Επειδή ανθούν λόγω των κυβερνήσεων που φωνάζουν εναντίον τους. Κάθε τρεις και λίγο κάποιοι κλέβουν κάποια έγραφα από ένα δικηγορικό γραφείο. Γίνεται φασαρία, όπως παλαιότερα για τον Παναμά και το Λουξεμβούργο. Γίνεται και η συνηθισμένη πολιτική σπέκουλα. Και μετά; Τίποτα!
»Διότι οι φορολογικοί παράδεισοι ανθούν επειδή υπάρχουν φορολογικές κολάσεις. Και γι’ αυτές είναι υπεύθυνες οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί που φωνάζουν.
»Ας αφήσουμε την Καραϊβική που πέφτει κομματάκι μακριά. Οι παράδεισοι βρίσκονται και στην πόρτα μας. Γιατί οι ελληνικές επιχειρήσεις πηγαίνουν στην Βουλγαρία και την Κύπρο; Γιατί εγκαθίστανται στο Λουξεμβούργο; Γιατί αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς η Ιρλανδία που βγήκε από Μνημόνιο; Επειδή οι χώρες αυτές διαθέτουν ένα πιο φιλικό κι ανταγωνιστικό φορολογικό καθεστώς. Το οποίο υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια.
»Όχι, δηλαδή, σαν εκείνο που επιβάλλουν, για παράδειγμα, στους Έλληνες ο Τσακαλώτος με τον Χουλιαράκη –και μετά καμαρώνουν!
»Όποιος λοιπόν πραγματικά δεν θέλει να υπάρχουν φορολογικοί παράδεισοι δεν χρειάζεται να πουλάει φούμαρα και τζάμπα μαγκιά. Ιδού η Ρόδος. Απλή και σταθερή φορολογία. Φορολογική νομοθεσία φιλική στον φορολογούμενο. Ήπια φορολογία. Ανταγωνιστική φορολογία. Ενιαία φορολογία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πριν καταργήσουμε τον Παράδεισο ας ξεκινήσουμε να καταργήσουμε την Κόλαση.
»Και μετά, ας κάνουμε όσους ελέγχους θέλουμε να πιάσουμε τους μπαγαπόντηδες. Αλλά όσο μικραίνει το κίνητρο τόσο θα γίνεται πιο αποτρεπτικό το ρίσκο.
»Είναι τόσο απλό που αποκλείεται να μην το έχουν σκεφτεί. Γιατί δεν το κάνουν; Η μία θεωρία λέει ότι οι φορολογικοί παράδεισοι συμφέρουν τους πολιτικούς. Προσωπικά, εννοώ. Δεν με πείθει. Η άλλη θεωρία λέει ότι η υψηλή φορολογία είναι το τίμημα της λειτουργίας ενός φαύλου και πελατειακού κράτους. Την βρίσκω πιο πειστική.
»Διότι αν ήταν τόσο απλό να καταργήσουμε τους φορολογικούς παραδείσους, όπως καταργήσαμε τα Μνημόνια, δεν χρειάζεται να κάνουμε μισές δουλειές. Μπορούμε να καταργήσουμε κατευθείαν τον καπιταλισμό. Κι άντε να δω μετά τί θα κρύβουν στους παραδείσους τα αγγελάκια!».
Δεν χωράει καμμία αμφιβολία πλέον. Όπως αποδεικνύεται από την ιστορία τους, οι φορολογικοί παράδεισοι ή τα αποκαλούμενα εξωχώρια κέντρα, είναι το χαρακτηριστικότερο προϊόν της φορολογικής πολιτικής κυβερνήσεων για τις οποίες ο κρατισμός αποτελεί κορυφαίο εργαλείο εξουσίας. Και αυτό που δεν πολυκουβεντιάζεται είναι οι εξυπηρετήσεις που προσέφεραν στο παρελθόν τα εξωχώρια κέντρα στην σοβιετική νομενκλατούρα και στην χρηματοδότηση της προπαγάνδας της στην Δύση.
Ας μην διαφεύγει επίσης της προσοχής μας ότι οι φορολογικοί παράδεισοι υπήρξαν «καταφύγια» για πόρους που οι τριτοκοσμικοί δικτάτορες απομυζούσαν από τους λαούς τους. Μόνον οι Μομπούτου του Κονγκό και Μενγκίστου της Αιθιοπίας βρέθηκαν με καταθέσεις 16 δισεκατομμυρίων δολλαρίων στην Ελβετία και αλλού, ενώ άγνωστο παραμένει ακόμη το ύψος των καταθέσεων εκτός Λιβύης των ανθρώπων του καθεστώτος Καντάφι.
Από την άλλη πλευρά, στο μέτρο που το οικονομικό έγκλημα γνωρίζει «καλές ημέρες», συμμετέχουν δε σε αυτό και κράτη-μαφίες γνωστά σε όλους, τα ξόρκια κατά των φορολογικών παραδείσων μόνον γέλιο προκαλούν.
Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τους Φαρισαίους ηθικολόγους του κρατισμού. Η ρητορική τους κατά των εξωχώριων κέντρων θα παραμένει νεκρό γράμμα, όσο αυταρχικές πολιτικές εξουσίες, γεμάτες διαφθορά, θα συνεργάζονται στενά με τους καιροσκόπους της ελεύθερης αγοράς και την απληστία τους.