Στην πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας της έχει εισέλθει η ΔΕΗ, στην οποία χρωστούν οι πάντες, έχει μπροστά της δύο ομόλογα 500 εκατ. ευρώ που λήγουν έως τον Απρίλιο και βρίσκεται υπό την πίεση των θεσμών που της ζητούν να πουλήσει μονάδες προκειμένου να επιβιώσει.
Η είσοδος στη ΔΕΗ ενός στρατηγικού επενδυτή που θα πάρει και το μάνατζμεντ ψιθυρίζεται τελευταίως όλο και συχνότερα ως μονόδρομος για να εκσυγχρονιστεί η εταιρεία και να λειτουργήσει με πιο ευέλικτο τρόπο.
Το συζητούν κατ’ ιδίαν στελέχη του οικονομικού επιτελείου υποστηρίζοντας ότι η παρουσία ενός μεγάλου ξένου παίκτη στην εταιρεία θα της προσφέρει οξυγόνο και φρέσκα κεφάλαια, δίχως τα οποία η Επιχείρηση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση.
Το λένε όμως μεταξύ τους και στελέχη της ίδιας της ΔΕΗ, που μιλούν για την ανάγκη να φύγει η Επιχείρηση από την αγκαλιά του Δημοσίου, να πουληθεί το 17% και η υπόλοιπη να μπει στο υπερταμείο, μην τυχόν και «σουλουπωθεί», πετώντας τα βαρίδια, αφού δεν θα τη θεωρεί πια φέουδό του ο κάθε υπουργός Ενέργειας.
Σύμφωνα με Τα Νέα «διευθυντές με μεγάλη εμπειρία στα εργοτάξια να ομολογούν ότι βλέπουν πως η ΔΕΗ κινδυνεύει να σκάσει στα χέρια τους, αφού ήδη δυσκολεύεται να πληρώσει εργολάβους και προμηθευτές, και αύριο, ποιος ξέρει, ίσως και τους ίδιους».
Τέτοιες φωνές ενισχύονται όσο η Επιχείρηση βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, όπως συμβαίνει από την περασμένη Τρίτη, όταν μια στρατιά από 30 ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού άρχισαν να ξεσκονίζουν τα αρχεία της, όπως και εκείνα του ΑΔΜΗΕ. Σκοπός τους, να βρουν αποδεικτικά στοιχεία χειραγώγησης των τιμών στην αγορά ενέργειας κατά την τελευταία εξαετία.
Δίχως να έχει κανείς αποδείξεις ότι η απόβαση της DG Com συνδέεται άμεσα με τις πιέσεις της τρόικας για εκποίηση μονάδων, τα δύο γεγονότα δεν παύουν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ούτως ή άλλως, η εμπειρία του παρελθόντος έχει δείξει ότι δεν πρόκειται για απλές συμπτώσεις.
Την ίδια στιγμή που η Επιχείρηση ελέγχεται εξονυχιστικά για το αν χρησιμοποιεί τα λιγνιτικά και υδροηλεκτρικά της εργοστάσια για να κρατά χαμηλά τις τιμές χονδρικής και να εμποδίζει τη δράση των ανταγωνιστών της, οι δανειστές πιέζουν για άμεση πώληση του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών της μονάδων.