Ι. Δύο είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την κοινωνική μας υγεία. α’: Η ελληνογενής λογική, δηλαδή, η συνείδηση αιτιότητας, όπου το πρακτέο καθορίζεται με στάθμιση αιτίου προς αποτέλεσμα. β': η απαράμιλλη περί αγάπης διδασκαλία του Ιησού. Την ουσία αυτής αποτελεί ότι προς την χαρά του εισπράτειν, συνυπάρχει και εκείνη του δίδειν (αγαπάτε αλλήλους).
ΙΙ. Οι αρχές αυτές αναδεικνύουν σχέσεις κοινωνικής αλληλεγγύης. Σχέσεις, άρα, που καθορίζουν την συνοχή, αλλά και την προαγωγή της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον.
III. Διαχέεται αποτροπιασμός. Αποκαλύφθηκε κοριτσάκι δώδεκα (12) ετών εκπορνευόμενο, μάλιστα από έτους (!!!). Ατυχώς το περιστατικό δεν αποτελεί κοινωνικό απόβλητο: συνοδεύεται από περίγυρο. Έχει υπάρξει κατάλογος πελατών (!!!). Ο κορυφαίος του αίσχους έχει εμφανισθεί, στον Τύπο, μετέχων Ιεροτελεστίας. Κρατούσε μάλιστα και εξαπτέρυγο της Λατρείας (!!!). Είχε καταξιωθεί επαγγελματικο – κοινωνικά, αλλά και ως κομματικά ενεργός σε μεγάλη παράταξη (!!!). Δεν είναι μόνον αυτός. Η διαζευγμένη μητέρα εμφανίζεται συμμέτοχος (!!!). Ο πατέρας μέχρι τούδε -επισήμως τουλάχιστον- είναι απών (!!!). Το άτυχο κοριτσάκι είχε από τις αλλεπάλληλες συνευρέσεις -προφανώς- πάθει, έτσι είχε εξετάσθει (και) από γιατρό.
● Αυτός εκδήλως κατέστη (και) γνώστης του δράματος. Δεν έχουμε πληροφορηθεί αντίδρασή του, επιστημονική ή και ανθρώπινη.
IV. Η άνω πλοκή αναδεικνύει κοινωνία παράλληλη. Αν αυτή εξαπλωθεί θα σαπίσει όλος ο κοινωνικός μας ιστός. Αλλά το σάπιο είναι και σαθρό. Και το σαθρό δεν διαρκεί Κ Α Τ Α Ρ Ε Ε Ι .