Πήγε για «σκοπιανό» μαλλί και γυρίζει κουρεμένος…
Ο Βλαδίμηρος Πούτιν είναι αποφασισμένος να χοντρύνει το παιχνίδι στα Βαλκάνια. Και τώρα που κάνει καλή παρέα με τον Ερντογάν και τους μουλάδες στο Ιράν, πιστεύει ότι μπορεί να δημιουργήσει κάποια προβλήματα στους Ευρωπαίους –την ώρα, μάλιστα, που οι τελευταίοι έχουν προβλήματα με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Έχει όμως ένα πρόβλημα με τον Τσίπρα. Δεν γνωρίζει τί ακριβώς έχει υποσχεθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός σε Αμερικανούς και Γερμανούς με αντάλλαγμα την ευνοϊκή ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Έτσι, ενώ στο «Μακεδονικό» είχε αποφασίσει να παίξει το χαρτί της κυβέρνησης Συριζανέλ, τώρα οι άνθρωποί του κάνουν πίσω. Θεωρούν ότι οι γνωστοί «τακτικισμοί» του Αλέξη Τσίπρα δεν θα τού βγουν και ότι, ενώ πήγε για μαλλί, μπορεί τελικά να βγει κουρεμένος.
Έχοντας ευρω-αμερικανική στήριξη, ο Έλληνας πρωθυπουργός νόμισε ότι θα μπορέσει, από την μια μεριά, να κοροϊδέψει τα στηρίγματά του και, από την άλλη, να πλήξει την ΝΔ και ειδικότερα τον πρόεδρό της Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όπως έγραψε και ο Γιάννης Πρετεντέρης στο Βήμα της Κυριακής, βασική σκέψη του Τσίπρα και των ανθρώπων του ήταν να δημιουργήσουν ρήγμα στο εσωτερικό της ΝΔ μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών δεξιών.
Τελικά, όμως, ο στόχος δεν επετεύχθη. Ωστόσο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να ομογενοποιήσει μία διχασμένη παράταξη γύρω από μία εύλογη και μετριοπαθή άποψη, δεν ήταν καθόλου δεδομένο. Αυτήν δε την εύλογη και μετριοπαθή άποψη επί της ουσίας την υιοθέτησε τελικά και ο πρωθυπουργός, και η Φώφη Γεννηματά, και το ΚΚΕ εν μέρει.
Αυτό συνέβη διότι ο πρόεδρος της ΝΔ κατάφερε να διαφυλάξει την ενότητα του κόμματός του αλλάζοντας την ατζέντα. Του ονόματος, πρόταξε τον αλυτρωτισμό –κάτι το οποίο φαίνεται πλέον να συμμερίζονται οι περισσότεροι. Λύση απελπισίας; Ενδεχομένως. Αλλά λύση σωστή. Και τού βγήκε.
Διότι δυσκόλεψε μία συμφωνία που ίσως τον δυσκόλευε. Στο παιχνίδι αυτό ο Μητσοτάκης επωφελήθηκε προφανώς από την σχεδόν αλλοπρόσαλλη στάση της κυβέρνησης, που ούτε ενημέρωνε, ούτε συζητούσε, ούτε προσπάθησε καν να συγκροτήσει ένα εθνικό μέτωπο. Απλώς χαρακτήριζε ακροδεξιούς όσους δεν συμφωνούν μαζί της.
Έτρεχε με την αμέριμνη βεβαιότητα ότι κερδίζει την παρτίδα και δεν προσπάθησε καν να δέσει τα χέρια ή να δεσμεύσει προηγουμένως την αντιπολίτευση. Κακό του κεφαλιού της. Ο Μητσοτάκης διέγνωσε εγκαίρως την κυρίαρχη απορριπτική τάση στην κοινή γνώμη: 81,9% σύμφωνα με την MRB (Δεκέμβριος), 68% σύμφωνα με την MARC (Ιανουάριος), 77%-82% σύμφωνα με την METRON (Ιανουάριος) –πριν ακόμη το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Και επιβεβαίωσε, όπως και παλαιότερα στο ζήτημα της αντιπολίτευσης, έναν παλιό σοφό κανόνα: Στην πολιτική υπάρχει μόνον το Ναι και το Όχι. Όλα τα άλλα απλώς οδηγούν στο ένα ή στο άλλο.
Τώρα, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα μεγάλο αγγούρι μπροστά του. θα υποχρεωθεί να «παίξει καθυστέρηση» στο Μακεδονικό, γεγονός που θα απομακρύνει την ρύθμιση του χρέους. Από την άλλη, θα βλέπει την Φώφη Γεννηματά να σταθεροποιείται ανοδικά σε διψήφιο νούμερο, που σημαίνει αποδυνάμωση δική του.
Την ίδια στιγμή, η ΝΔ θα κεφαλαιοποιεί την δημοσκοπική της υπεροχή. Συμπέρασμα: Οι παραπάνω εξελίξεις θα κάνουν την παραπαίουσα κυβέρνηση πιο αυταρχική και θρασεία απέναντι στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Κατά συνέπεια, θα πρέπει να περιμένουμε έξαρση του λαϊκισμού και της αποπληροφόρησης, καθώς και νέα κρούσματα ασύδοτης βίας.