Όσοι γαλουχήθηκαν με τα… ιδεώδη του κομμουνισμού και της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας αποτελούν σήμερα αυτούς που αγνοούν την πραγματικότητα.
Το χειρότερο γι αυτούς αλλά και για τους υπόλοιπους είναι ότι αυτή η άγνοια της πραγματικότητας τους κάνει ακόμη πιο θρασείς, είτε σε επίπεδο ρητορικής είτε σε επίπεδο συμπεριφοράς.
Του Λουκά Αθ. Γεωργιάδη
Στη ζωή ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και να έχει γνώμη επί παντός επιστητού. Δεν μπορεί όμως να έχει την… απαίτηση να μετράει στα σοβαρά η γνώμη του όταν δεν υπάρχει γνώση. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση, μιλάμε για τον ηλίθιο…
Η ζωή κατατάσσει τον καθένα ανάλογα με τη γνώση και όχι τη γνώμη όταν αυτή δεν στηρίζεται στη γνώση. Ιδίως, όταν ακούτε ανθρώπους να λένε «εγώ πιστεύω» τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν γνωρίζουν.
Και επειδή δεν γνωρίζουν είναι… περήφανοι που έχουν άποψη. Δυστυχώς, σήμερα στο δημόσιο βίο της χώρας και επί εξαιρετικά σοβαρών θεμάτων έχουν γνώμη οι πάντες, χωρίς να έχουν γνώση. Άλλο η έκφραση γνώμης σε μια Δημοκρατία και άλλο η… περιφορά της άγνοιας του καθενός.
Αυτός που γνωρίζει έχει επαφή με το αντικείμενο. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο όπου ο… υδραυλικός της γειτονιάς γνωρίζει από οικονομική πολιτική και διάρθρωση χρέους, ή ο τσαγκάρης από εγχείρηση ανοικτής καρδιάς!
Ή, ένας αγρότης δηλώνει «ειδικός» επί θεμάτων διαστημικής τεχνολογίας! Μέσα σε όλα αυτά μια παρέα… παπατζήδων προσπαθεί να μας πείσει ότι μορεί να φέρει την ανάπτυξη στη χώρα!
Ακούγεται κατά καιρούς ότι η Ελλάδα έπαθε ζημιά από τους οικονομολόγους. Μάλιστα. Και ποιος άκουσε ποτέ με προσοχή τους μεγάλους οικονομολόγους που είχε η χώρα; Ελάχιστοι. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα σχέδια των τεχνοκρατών ακυρώνονταν στην πράξη από βουλευτές και παρατρεχάμενους που μπορεί να ήταν ή είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από οικονομολόγοι. Πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον εάν κάποιος είχε πρόβλημα με το στομάχι του να αποτανθεί σε έναν οικονομολόγο με… άποψη αντί στον γιατρό με την αντίστοιχη ειδικότητα!
Οι περισσότεροι πολιτικοί που δεν έχουν οικονομικές σπουδές και προέρχονται από τον κύκλο των χρεοκοπημένων μαρξιστικών και κομμουνιστικών θεωριών, ακόμη και όταν αναλάβουν επίσημες θέσεις δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται πως λειτουργεί ο σημερινός πραγματικός κόσμος.
Όταν μάλιστα νομοθετούν με κριτήριο «τη βούληση του λαού» συνήθως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αποδεικνύεται ότι έχουν λειτουργήσει εις βάρος του λαού, στον οποίο στέλνουν απλά τον τελικό… λογαριασμό!
Θυμόμαστε όλοι ότι πριν από 3 χρόνια, ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου προειδοποιούσε τους υποψηφίους επενδυτές να μη φέρουν τα λεφτά τους στη χώρα μας για να αγοράσουν περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, γιατί θα τα… χάσουν!
Βέβαια, εκ των υστέρων, αυτός ο χυδαίος τυχοδιώκτης αποδεικνύεται ότι πουλάει τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας, ενώ προσπαθεί να στήσει μέσα από διάφορες… δουλίτσες ένα δικό του σύστημα με μιντιακές απολήξεις, ώστε να έχει στήριξη την επόμενη μέρα της φυγής του από την εξουσία.
Ίσως, γιατί η επόμενη μέρα μπορεί να είναι και ανέλπιστα δύσκολη! Ακόμη και σήμερα που έχουμε τελειώσει με την περιπέτεια του 2015 είναι προφανές ότι τέτοιους πολιτικούς δεν τους εμπιστεύεσαι ούτε για να βάλουν καλαμπόκι στις ταίστρες του Εθνικού Κήπου για να φάνε τα περιστέρια!
Κι όμως, ο ελληνικός λαός τους εμπιστεύτηκε για να τον καθοδηγούν από διπλανά κτίρια του Εθνικού Κήπου, όπως το Μέγαρο Μαξίμου και η Βουλή!
Η σημερινή συμμορία κακούργων έχει ομολογήσει ότι συνειδητά αύξησε κατά τρόπο υπέρμετρο του φόρους. Επιπλέον, με τα εγκλήματά τους στην οργάνωση και δομή του Κράτους και της οικονομίας δείχνουν ότι δεν το… έχουν.
Μπορεί να αναγκάστηκαν να υπογράψουν και να εφαρμόσουν ό,τι έπρεπε για να παραμείνουμε εμείς στην Ευρωζώνη και αυτοί στις… καρέκλες τους, αλλά οι άνθρωποι στερούνται ως επί τω πλείστον στοιχειώδους οικονομικής παιδείας.
Προσπαθούν με ιδολογήματα να περάσουν ως κυρίαρχη αντίληψη ότι το υπέρτατον είναι το αριστερό και κομμουνιστικό, ρίχνοντας λάσπη και διχάζοντας. Οποιοσδήποτε διατυπώνει αντίθετη γνώμη μέσα από τη γνώση ενός αντικειμένου είναι εχθρός τους.
Ξέρουν ότι απευθύνονται ως επί τω πλείστον σε αδαείς και… εξαπατημένους ψηφοφόρους που δεν έχουν γνώση και μπορούν να τους παρασύρουν. Άραγε πόσους ακόμη και για πόσο ακόμη;