Η επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος πυρηνικών και βαλλιστικών όπλων, είναι απίθανο να εξασφαλίσει τους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς του στόχους, ακόμη και αν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου καταφέρει να πείσει την κυβέρνηση Τραμπ να συμμετάσχει στη σύγκρουση τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, αναφέρουν ειδικοί αναλυτές, σύμφωνα με τον Guardian.
Σύμφωνα με διπλωμάτες, στρατιωτικούς ειδικούς και αναλυτές ασφαλείας, το Ισραήλ – και ο πρωθυπουργός του – είναι πιθανό να αντιμετωπίσει αυξανόμενες δυσκολίες, εν μέσω προειδοποιήσεων ότι κινδυνεύει να αποσταθεροποιήσει επικίνδυνα την περιοχή.
Υπάρχει αυξανόμενος σκεπτικισμός σχετικά με το κατά πόσον ακόμη και η χρήση από τις ΗΠΑ πανίσχυρών βομβών εδάφους θα ήταν σε θέση να εξουδετερώσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στο Φορντόου, οι οποίες είναι θαμμένες βαθιά κάτω από ένα βουνό, και έχουν προκύψει ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα του Ισραήλ να διατηρήσει μια επίθεση μεγάλου βεληνεκούς που έχει εκθέσει τις πόλεις του σε αντεπίθεση από βαλλιστικούς πυραύλους.
«Υπάρχει μια κυρίαρχη τάση στο Ισραήλ, η οποία πηγαίνει πίσω στο σχηματισμό του κράτους και η οποία υποδεικνύει στους πολιτικούς ότι η βία θα δώσει λύση σε αυτά που είναι πολιτικά προβλήματα», δήλωσε ο Tόμπι Ντοτζ, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο London School of Economics.
“Το ένστικτό μου λέει ότι το ιρανικό καθεστώς είναι πιο σταθερό απ’ ό,τι έχει διατυπωθεί. Και επειδή το Ιράν έχει μια μακρά ιστορία δέσμευσης στον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και τη διάδοση, λοιπόν, αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς απλά να αφαιρέσεις με μια βόμβα”.
Οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει πιθανότατα να χρησιμοποιήσουν αρκετές από αυτές τις βόμβες, οι οποίες θα πρέπει να πέσουν σχετικά κοντά στο εργοστάσιο Φορντόου, που προστατεύεται από βράχο σε βάθος έως και 90 μέτρα, σε μια πολύπλοκη και ριψοκίνδυνη επιχείρηση που δεν είναι εγγυημένο ότι θα πετύχει και πιθανότατα θα επισύρει αντίποινα από το Ιράν κατά των αμερικανικών βάσεων, με κίνδυνο περαιτέρω κλιμάκωσης.
“Το Ιράν θα ανταπέδιδε σχεδόν σίγουρα με τη δολοφονία Αμερικανών πολιτών. Αυτό, με τη σειρά του, θα ανάγκαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ανταποδώσουν.
«Πολύ σύντομα οι μόνοι στόχοι που θα απέμεναν για να χτυπήσει η Ουάσινγκτον θα ήταν οι ηγέτες του ιρανικού καθεστώτος και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έμπαιναν και πάλι στην επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος – μια επιχείρηση στην οποία εξαιρετικά λίγοι Αμερικανοί θέλουν να εμπλακούν πλέον».
Ο Μεγάλος Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστανί, ο ανώτερος κληρικός του Ιράκ, έκανε μια σπάνια παρέμβαση, προειδοποιώντας για ύψιστους κινδύνους στην περιοχή.
«Δεν είναι το ιερό δισκοπότηρο. Είχαμε πάρει το μάθημα ότι η αεροπορική δύναμη από μόνη της δεν λειτουργεί. Και στη συνέχεια μάθαμε στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν ότι ακόμη και μαζικός αριθμός μπότες στο έδαφος δεν λειτουργεί», είπε.
«Αυτό που βλέπουμε δεν είναι μια στρατηγική προσέγγιση, αλλά μια επιχειρησιακή προσέγγιση που χρησιμοποιεί την αεροπορική ισχύ, και η επιχειρησιακή προσέγγιση αρχίζει να καταναλώνει τη στρατηγική προσέγγιση που αφορά το πολιτικό τελικό παιχνίδι. Το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει το Ισραήλ είναι κάτι σαν την εκστρατεία κατά της Χεζμπολάχ, η οποία πιθανόν να έδωσε μια βραχύβια επιτυχία, δεδομένου ότι ήταν πολύ επιτυχής στην υποβάθμιση του δικτύου της οργάνωσης. Η αμυντική στρατηγική του Ιράν είναι χτισμένη γύρω από ένα αποκεντρωμένο μωσαϊκό. Μπορείς να εξουδετερώσεις βασικούς κόμβους, αλλά το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει [το Ισραήλ] σκοτώνοντας τον Χαμενεΐ θα ήταν να πυροδοτήσει την κρίση διαδοχής, η οποία ούτως ή άλλως είχε προβλεφθεί».
Και αν ο Νετανιάχου έχει κάνει λάθος υπολογισμό, είναι σε έναν τομέα στον οποίο εδώ και καιρό διεκδικεί τεχνογνωσία: στο να « διαβάζει» και να παίζει την πολιτική των ΗΠΑ.
Καθώς η ιδέα μιας αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής συγκεντρώνει χαμηλά ποσοστά αποδοχής στις δημοσκοπήσεις και απειλεί να διχάσει ακόμη και τον πυρήνα του κινήματος MAGA του Ντόναλντ Τραμπ, το Ισραήλ ενδέχεται να βρεθεί εκτεθειμένο σε μια πολιτική διαμάχη με μεγαλύτερο βάρος για τον Τραμπ από ό,τι η υποστήριξη προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες τελικά δεν εμπλακούν, η ικανότητα του Ισραήλ να συνεχίσει την εκστρατεία του ενδέχεται να δοκιμαστεί σκληρά. Οι αναφορές για εξάντληση των αποθεμάτων αναχαιτιστών, αυξανόμενη κόπωση των πληρωμάτων στις αποστολές μεγάλου βεληνεκούς και πίεση στους κύκλους συντήρησης των αεροσκαφών σκιαγραφούν ένα στρατιωτικό δυναμικό που πλησιάζει τα όριά του.
Και oποιαδήποτε ένδειξη αδυναμίας θα χρησιμοποιηθεί από την Τεχεράνη για να υποδηλώσει στους Ιρανούς ότι έχει ξεπεράσει τα χειρότερα της καταιγίδας.
Υπάρχει και μια τρίτη πιθανότητα. Γράφοντας στο βιβλίο του «Waging Modern War», στον απόηχο της αεροπορικής εκστρατείας του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο το 1999 ο πρώην ανώτατος διοικητής των συμμάχων του οργανισμού Wesley Clark, περιέγραψε την εκστρατεία ως έχουσα έναν στόχο -να αναγκάσει τους Σέρβους να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Με τις επαφές που έχουν πλέον αποκατασταθεί με τους Ιρανούς διαπραγματευτές, συμπεριλαμβανομένων των συνομιλιών στη Γενεύη την Παρασκευή με ευρωπαϊκές χώρες, ο ίδιος ο Τραμπ έχει προτείνει ότι υπάρχει περισσότερος χρόνος για τη διπλωματία.