Η οικονομία της Τουρκίας έχει καταφέρει μέχρι τώρα να επιβιώσει παρά την κατάρρευση της τουρκικής λίρας.
Ωστόσο, ο τραπεζικός κλάδος είναι αυτός που κινδυνεύει μέσα στους επόμενους μήνες με ασφυξία, ακόμη και αθέτηση πληρωμών.
Σύμφωνα με την Capital Economics, το εξωτερικό χρέος που πρέπει να αποπληρώσουν οι τουρκικές τράπεζες μέσα στο επόμενο 12μηνο διαμορφώνεται στα 32 δισ. δολάρια.
Οι αποπληρωμές έρχονται σε δύο κύματα. Το πρώτο είναι από τώρα έως το τέλος του 2018 και αφορά σε περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια μηνιαίως, ενώ το δεύτερο είναι μεγαλύτερο καθώς προβλέπονται αποπληρωμές 4,5 δισ. δολαρίων μηνιαίως τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2019.
Με την τουρκική λίρα να έχει υποχωρήσει κατά 20% έναντι του δολαρίου μόνο μέσα στον Αύγουστο, και το κόστος δανεισμού των τραπεζών να έχει εκτιναχθεί, υπάρχει ξεκάθαρος κίνδυνος τα τουρκικά πιστωτικά ιδρύματα να αντιμετωπίσουν σοβαρές δυσκολίες στην αποπληρωμή των χρεών τους.
Η αθέτηση πληρωμών από πλευράς τραπεζών ενδέχεται να αποτελέσει, σύμφωνα πάντα με την Capital Economics, καταλυτικό παράγοντα για να στραφεί η κυβέρνηση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με στόχο να αποφύγει μία γενικότερη και πολύ πιο σφοδρή χρηματοπιστωτική κρίση.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι αγορές προεξοφλούν πλέον πολύ υψηλότερο κίνδυνο χρεοκοπίας σε σύγκριση με πριν από ένα μήνα και αυτό φαίνεται στα CDS τα οποία για τα πενταετή ομόλογα βρίσκονται στις 1.000 μ.β. πάνω από τα αμερικανικά, όταν πριν την πρόσφατη κατάρρευση της λίρας βρίσκονταν στις 500 μ.β.
Μάλιστα, η διεύρυνση των spreads των CDS είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη των κρατικών ομολόγων ή των εταιρικών. Όμως, μέχρι στιγμής, τα spreads των ομολόγων δεν έχουν ενισχυθεί σε επίπεδα 2.000 ή 3.000 μονάδων βάσης, όπως συνέβη πριν τη χρεοκοπία χωρών όπως η Ελλάδα ή η Μοζαμβίκη.
Ακόμα, όμως, και αν οι τουρκικές τράπεζες καταφέρουν να αποφύγουν το χειρότερο σενάριο, αυτό της χρεοκοπίας, η επιδείνωση των χρηματοδοτικών συνθηκών συνεπάγεται ότι δεν θα μπορούν να επεκτείνουν τον ξένο δανεισμό τους, αυτόν που χρηματοδότησε την πιστωτική άνθηση των τελευταίων ετών.
Το πιθανότερο είναι οι τράπεζες να αποπληρώσουν τον εξωτερικό δανεισμό και να συρρικνώσουν τους ισολογισμούς τους, με την πιστωτική επέκταση στη χώρα να συρρικνώνεται με απότομο και επώδυνο τρόπο.