Κάθε χρόνο, ο Economist επιχειρεί κάτι διαφορετικό από τις κλασικές διεθνείς κατατάξεις. Δεν αναζητά την πλουσιότερη, την ισχυρότερη ή την πιο ευτυχισμένη χώρα, αλλά εκείνη που έκανε το μεγαλύτερο άλμα προόδου μέσα σε 12 μήνες. Με βάση οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς δείκτες, απονέμει τον άτυπο τίτλο της «χώρας της χρονιάς» σε όποια κατάφερε να αλλάξει ουσιαστικά πορεία.
Δεν πρόκειται για διαγωνισμό ευτυχίας· αν ήταν, οι σκανδιναβικές χώρες θα μονοπωλούσαν τη διάκριση, καθιστώντας την επιλογή προβλέψιμη. Ούτε για μέτρηση ισχύος, αφού τότε οι υπερδυνάμεις θα κέρδιζαν πάντα. Όπως σημειώνει το περιοδικό, στόχος είναι να εντοπιστεί «η χώρα που βελτιώθηκε περισσότερο, με οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο».
Το 2025 υπήρξε μια χρονιά έντονων αναταράξεων. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επανέφερε την αβεβαιότητα στο παγκόσμιο εμπόριο, ενώ αιματηρές συγκρούσεις σημάδεψαν περιοχές όπως η Γάζα και το Σουδάν. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένα κράτη κατάφεραν να σταθούν όρθια μέσα στο χάος.
Ο Καναδάς επέλεξε έναν ψύχραιμο τεχνοκράτη αντί για λαϊκιστή ηγέτη και αντιστάθηκε στις πιέσεις της Ουάσιγκτον. Στη Μολδαβία, οι πολίτες απέρριψαν φιλορωσικές δυνάμεις, παρά τις απειλές και τη συστηματική παραπληροφόρηση από τη Μόσχα.
Σύμφωνα με τον Economist, ο κ. Τραμπ συνέβαλε επίσης στη διαμόρφωση μιας εύθραυστης εκεχειρίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Την ίδια στιγμή, η Νότια Κορέα κατάφερε να αποκαταστήσει τη σταθερότητα μετά από μια σοβαρή δοκιμασία. Έναν χρόνο νωρίτερα, ο τότε πρόεδρος Γιουν Σουκ Γιολ είχε επιχειρήσει να επιβάλει στρατιωτικό νόμο, στέλνοντας στρατεύματα για να αποκλείσουν το κοινοβούλιο. Οι θεσμοί, όμως, άντεξαν: βουλευτές, πολίτες και δικαιοσύνη απέτρεψαν την εκτροπή και το 2025 ο πρώην πρόεδρος βρέθηκε στο εδώλιο με κατηγορίες για εξέγερση.
Ένα ακόμη παράδειγμα θεσμικής αντοχής αποτέλεσε η Βραζιλία. Τον Σεπτέμβριο, δικαστήριο καταδίκασε τον Ζαΐρ Μπολσονάρου σε 27 χρόνια φυλάκισης. Ο πρώην πρόεδρος, που είχε χάσει τις εκλογές του 2022, αρνήθηκε το αποτέλεσμα και επιχείρησε να οργανώσει πραξικόπημα για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Για μια χώρα με μακρά ιστορία στρατιωτικών παρεμβάσεων, η καταδίκη αυτή ήταν πρωτοφανής. Παράλληλα, η κυβέρνηση πέτυχε το 2025 να επιβραδύνει την αποψίλωση του Αμαζονίου, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Ωστόσο, η φιλορωσική στάση της εξωτερικής πολιτικής περιόρισε τη συνολική θετική εικόνα.
Αργεντινή ή Συρία;
Στην τελική ευθεία, δύο χώρες ξεχώρισαν, αν και για εντελώς διαφορετικούς λόγους: η Αργεντινή και η Συρία.
Στην περίπτωση της Αργεντινής, η πρόοδος ήταν κυρίως οικονομική. Ο πρόεδρος Χαβιέρ Μιλέι, από το 2023, προώθησε ριζικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της ελεύθερης αγοράς, επιχειρώντας να ανατρέψει πάνω από έναν αιώνα κρατισμού. Κατάργησε ελέγχους τιμών, περιόρισε τις δημόσιες δαπάνες και έκοψε επιδοτήσεις, επιλογές πολιτικά επικίνδυνες και κοινωνικά επώδυνες.
Παρά το κόστος, ο κ. Μιλέι επέμεινε και το 2025 οι πολίτες συνέχισαν να τον στηρίζουν. Καθοριστική υπήρξε και η στήριξη των ΗΠΑ, με πακέτο 20 δισ. δολαρίων για την αποφυγή χρηματοπιστωτικής κρίσης. Ο πληθωρισμός κατέρρευσε από 211% το 2023 σε περίπου 30%, το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε κατά 21 μονάδες και ο προϋπολογισμός εξυγιάνθηκε.
Το ρίσκο, ωστόσο, παραμένει. Οι Περονιστές παραμονεύουν για επιστροφή, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος κατηγορείται για ανοχή στην κριτική και εμπλέκεται σε σκάνδαλα. Αν οι μεταρρυθμίσεις αντέξουν, η Αργεντινή μπορεί να αλλάξει οριστικά πορεία.
Η πολιτική στροφή της Συρίας
Η βελτίωση της Συρίας είχε εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα: ήταν πρωτίστως πολιτική. Μέχρι πρόσφατα, η χώρα βρισκόταν υπό τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, με αυταρχική διακυβέρνηση, φυλακίσεις αντιφρονούντων και έναν εμφύλιο που στοίχισε πάνω από μισό εκατομμύριο ζωές.
Τον Δεκέμβριο του 2024, το καθεστώς κατέρρευσε. Ο Άσαντ διέφυγε και οι αντάρτες ανέλαβαν την εξουσία. Ο νέος ηγέτης, Αχμέντ αλ-Σαράα, προκάλεσε αρχικά φόβους λόγω του παρελθόντος του. Τελικά, όμως, η χώρα δεν οδηγήθηκε ούτε σε θεοκρατία ούτε σε χάος.
Η καθημερινή ζωή διατηρείται σε στοιχειώδη κανονικότητα, οι γυναίκες δεν υφίστανται καταναγκασμούς και η χώρα παραμένει ενωμένη. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και τα κράτη του Κόλπου βελτιώθηκαν και οι δυτικές κυρώσεις αρχίζουν να αίρονται.
Τα προβλήματα παραμένουν σοβαρά, με σφαγές μειονοτήτων και εύθραυστη διακυβέρνηση. Παρ’ όλα αυτά, περίπου 3 εκατομμύρια πρόσφυγες επέστρεψαν και ο γενικευμένος φόβος υποχώρησε.
Για τον Economist, αυτό είναι αρκετό. Η Συρία του 2025 είναι σαφώς καλύτερη από εκείνη του 2024 και, βάσει του κριτηρίου της μεγαλύτερης προόδου μέσα σε έναν χρόνο, αναδεικνύεται «χώρα της χρονιάς».