Ένα είδος «λίφτινγκ» επιχειρείται από τη νέα χρονιά στο εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς η παροχή αποκτά πλέον οριστικά νέο χαρακτήρα, με την πλήρη παγίωση του διπλού τρόπου υπολογισμού.
Ποιοι επηρεάζονται; Κατά κύριο λόγο όσοι έχουν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος του ασφαλιστικού τους βίου μετά το 2014, ενώ –όπως δείχνουν σχετικές αναλύσεις– οι ασφαλισμένοι με πολλά χρόνια πριν από αυτό το ορόσημο διατηρούν σαφώς πιο ευνοϊκή μεταχείριση.
Τι διαφοροποιείται; Έως πρόσφατα, το εφάπαξ προσδιοριζόταν με βάση τα έτη ασφάλισης μέχρι το 2013 και τον μέσο όρο αποδοχών της περιόδου 2009–2013, ένα σύστημα που θεωρούνταν ιδιαίτερα γενναιόδωρο, καθώς στηριζόταν σε μισθούς της προ κρίσης εποχής.
Από το 2014 και έπειτα, οι εισφορές καταχωρίζονται σε ατομικούς λογαριασμούς, με το ύψος της παροχής να εξαρτάται αποκλειστικά από τα ποσά που έχουν καταβληθεί, χωρίς καμία σύνδεση με παλαιότερα μισθολογικά δεδομένα. Με αυτόν τον τρόπο, το εφάπαξ παύει να αποτελεί μια συλλογικά υπολογιζόμενη παροχή και μετατρέπεται σε καθαρά ανταποδοτική. Σύμφωνα με την Απογευματινή, από την επόμενη χρονιά εφαρμόζεται πλήρως ο μικτός τρόπος υπολογισμού, με το τελικό ποσό να προκύπτει από τον συνδυασμό των δύο περιόδων και το υπόλοιπο να βασίζεται στις εισφορές μετά το 2014.
Όσο μεγαλύτερο είναι το τμήμα της ασφαλιστικής διαδρομής έως το 2013, τόσο υψηλότερο διαμορφώνεται το τελικό εφάπαξ. Αντίθετα, η αύξηση των ετών μετά το 2014 συμπιέζει το ύψος της παροχής. Ενδεικτικά, δημόσιος υπάλληλος με 35 έτη υπηρεσίας που αποχωρεί το 2025 εκτιμάται ότι θα λάβει περίπου 25.069 ευρώ, όταν αντίστοιχος ασφαλισμένος που συνταξιοδοτήθηκε το 2018 είχε εισπράξει περίπου 32.038 ευρώ, δηλαδή σχεδόν 7.000 ευρώ περισσότερα.
Από την πλευρά του υπουργείου επισημαίνεται ότι πρόκειται για αλλαγή που ευθυγραμμίζει το ελληνικό σύστημα με τα ευρωπαϊκά ασφαλιστικά πρότυπα.