Διχασμένοι εμφανίστηκαν οι υπουργοί Ενέργειας της ΕΕ στη σύνοδο που έγινε την Πέμπτη σε ό,τι αφορά την τιμή του φυσικού αερίου. Πριν από τη σύνοδο, ομάδα 15 κρατών-μελών, μεταξύ τους η Ιταλία και η Ελλάδα που πρωτοστάτησε, αντέδρασε έντονα στο πλαφόν που είχε προτείνει η Κομισιόν. Στο πλευρό τους στάθηκαν ακόμη το Βέλγιο, η Πολωνία, η Κροατία, η Μάλτα, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Λιθουανία.
Η Ισπανία εντάχθηκε και αυτή στην άτυπη ομάδα έχοντας δείξει τη στάση της από χθες, όταν η υπουργός είχε χαρακτηρίσει το πλαφόν «μια κοροϊδία». Ο υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας, που έφτασε πρώτος την Πέμπτη στο συμβούλιο, ξεκαθάρισε στους δημοσιογράφους τις κόκκινες γραμμές: όχι στο πλαφόν των 275 ευρώ και όχι σε κανονισμό αλληλεγγύης χωριστό από την πρόταση για το πλαφόν.
Σε δηλώσεις του ο κ. Σκρέκας επισήμανε ακόμη ότι «το πλαφόν στα 275 ευρώ ουσιαστικά δεν είναι πλαφόν» - η Αθήνα επέμενε σε πλαφόν μεταξύ 150 και 200 ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο οι «15» διαμήνυσαν ότι θα συμφωνηθούν όλα μαζί ή τίποτα. Με μια αναπάντεχη για άλλα κράτη-μέλη κίνηση αποφάσισαν να μπλοκάρουν όχι μόνο την πρόταση για το πλαφόν, αλλά και τους άλλους δύο κανονισμούς που βρίσκονταν στο τραπέζι.
Η ΕΡΤ μετέδωσε την Πέμπτη ότι «η μάχη συνεχίζεται μέχρι να βρεθεί ικανοποιητική λύση, όσον αφορά στην τιμή του πλαφόν δηλαδή να είναι κάτω από 200 ευρώ αλλά και διορθώσεις που αφορούν στην ενεργοποίηση και απενεργοποίηση του διορθωτικού μηχανισμού».
Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα
Από την πλευρά της η Ολλανδία εξέφρασε τη δυσαρέσκεια για το αδιέξοδο στη σύνοδο των υπουργών. Μαζί με τη Γερμανία αντιτάσσονται στην επιβολή πλαφόν θεωρώντας ότι θα οδηγήσει στην διοχέτευση του φυσικού αερίου σε χώρες εκτός Ένωσης.
Η Κομισιόν πάντως δεν φαίνεται διατεθειμένη να αλλάξει στάση κατεβάζοντας το πλαφόν, με την αρμόδια επίτροπο Ενέργειας Κάντρι Σίμσον να τονίζει ότι «το ανώτατο όριο και η διάρκεια του μηχανισμού παρέμβασης έχουν τεθεί με μεγάλη προσοχή για τον περιορισμό των κινδύνων».
Πρακτικά θα πρέπει να περιμένουμε ως τη νέα έκτακτη Σύνοδο. Χρόνος υπάρχει ως τότε, αλλά οι διαφορές παραμένουν ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, με την Ελλάδα να είναι στην πλειοψηφική τάση και να έχει το περιθώριο να πιέσει προς την κατεύθυνση που θέλει.