Κάτι πολύ χαρακτηριστικό της εποχή μας είναι οι επιθέσεις που υφίσταται η ελευθερία. Σε όλα τα επίπεδα. Από την ελευθερία της ιδιοκτησίας και της επιχειρηματικής και οικονομικής γενικότερα δραστηριότητας μέχρι την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης και των γενικότερων ατομικών δράσεων. Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά τις πρόσφατες οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις, ο δημόσιος τομέας σταδιακά ανέκτησε περισσότερες εξουσίες και σταθερά παρεμβαίνει στις οικονομικές και στις καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες.
Μέσα από αυτές τις εξελίξεις καινούργιοι φορείς συνέχεια δημιουργούνται (ανεξάρτητες αρχές, κέντρα, εταιρίες, οργανισμοί, ινστιτούτα κλπ) που διαφεντεύουν με διάφορους τρόπους τις ζωές μας καθορίζοντας τα όρια των δραστηριοτήτων μας. Στελεχωμένοι με λογής πρόσωπα (ειδικούς, μάνατζερς, μελετητές και διαφόρων ειδών επιστήμονες) αποφασίζουν για το τι είναι καλό για εμάς και απαιτούν υπακοή, ένταξη, ομοιογένεια και συμμόρφωση. Η ιδιαιτερότητα όλων αυτών των εξελίξεων είναι μια σταδιακή επαναφορά των ισχυρών πλοκάμων του δημόσιου τομέα σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Χωρίς αμφιβολία αυτή η έρπουσα επέκταση του κράτους προς κάθε κατεύθυνση δεν είναι ποτέ προσωρινή. Ερχεται για να μείνει!
Αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι πως η έρπουσα αυτή επέκταση του κράτους και η διάβρωση των ατομικών ελευθεριών των πολιτών διευθύνεται και πραγματοποιείται από στελέχη άγνωστα κατά βάση στους πολίτες που ποτέ δεν έχουν δοκιμασθεί η εκτεθεί στην λαική ψήφο. Ενα πλήθος δηλαδή μη εκλεγμένων στελεχών απαρτίζουν πλέον την εξουσιαστική δομή μιας επεκτεινόμενης δημόσιας γραφειοκρατίας. Δίχως προοπτική ποτέ οι πολίτες να απαλλαγούν απο τις εντολές και τα πλοκάμια της. Οπως αναφέρει ο Patrick J. Deneen στο σημαντικό του έργο "Why Liberalism Failed?" (Yale, 2019), η ουσία του φιλελευθερισμού είναι η "προστασία της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από τις βαναυσότητες της τυραννίας, της αυθαίρετης εξουσίας και της καταπίεσης" (σελ. 19). Στην εποχή μας, οι αρχές αυτές προδίδονται κατάφωρα.